Baie dankie vir alles, ek het dit geniet
(Heel erg bedankt voor alles, ik heb genoten)

Ben ik weeer! Voor mijn trouwe fans: Sorry voor het lange wachten! Ik was alleen maar aan het genieten en geen seconde tijd en zin gehad om een blog te typen. Maar zoals beloofd zou ik nog een blogje typen over de werkzaamheden op stage, dussss vooruit, bij deze:

Op maandag was ik werkzaam op crèche Kabouterland waar ik een onderzoek deed over emotionele veiligheid van de kinderen. Samen met Eline en Miriam hebben we interventies bedacht om de vaardigheden van de medewerkers van de crèche te verbeteren en te implementeren.
Op dinsdag- en donderdagochtend was ik werkzaam op basisschool Dennegeur. Daar gaf ik samen met Miriam lessen over life skills (respect, vriendschap, teamwork, zelfvertrouwen etc.) aan iedere Graad in het Afrikaans. Daarnaast heb ik ook interventies uitgevoerd bij kinderen met FAS (Foetaal Alcohol Syndroom). Dat betekent dat moeders alcohol hebben gedronken tijdens de zwangerschap en daardoor lopen de kinderen nu ver achter in hun ontwikkeling. Voorbeeld: Een meisje van 14 jaar oud is maar ontwikkeld tot een 7-jarige en kan moeilijk praten, schrijven, lezen en wil later een hamburger worden. Schokkend om te zien en te horen wat het effect is van alcohol tijdens de zwangerschap. Een groot probleem hier. Daarnaast zijn Miriam en ik ook creatief geweest om een muur van de school op te vrolijken door te schilderen (zie foto onder mijn blog).
Op woensdag en dinsdag-/donderdagmiddag was ik werkzaam voor de organisatie Child Welfare. Mijn taken waren om de boys- en girls groepen met misbehavior life skills lessen te geven, fundraisingen te houden en in de avonden de parenting skills groepen. De boys- en girls groepen gaf ik samen met een stagiaire in het Afrikaans om het wangedrag van de kinderen te minimalizeren en al op vroege leeftijd seksuele voorlichting te geven. De fundraisings (geldinzamelingsacties) varieerden van het organiseren van een dans, braai (barbecue), voetbaltoernooi en het verkopen van Moederdag cadeautjes. Het voetbaltoernooi was nog de meest geslaagde deel wat twee dagen duurde en eigenlijk één groot feest was. Wel moesten we iedere dag om half 7 ’s ochtends beginnen, maar de gezelligheid daarentegen was het daarom wel de moeite waard. Een ‘professioneel’ voetbaltoernooi waarbij we van rugbyvelden voetbalvelden moesten maken. De rugbygoal werd omgebouwd tot een voetbalgoal door middel van twee stokken, die zomaar ergens gevonden waren, en op werden gehangen zonder af te meten. Ook het net werd vastgezet met wat stenen en wat touw: klaar! Waarom moeilijk doen als het ook zo kan, lekker creatief! De parenting skills groepen waren op dinsdag- en woensdagavond bij mensen thuis in de townships. Deze lessen waren bedoeld voor ouders waarvan hun kind uit huis is gezet, omdat de ouders niet in staat zijn om voor hun kinderen te zorgen. Vaak zijn zij verslaafd aan drank en drugs. Door middel van tien lessen kunnen zij hun kind terugkrijgen, maar deze verslavingen waren vaak te sterk voor de ouders om aan deze lessen deel te nemen.

Ik hoor je denken: Wat deed ze op vrijdag? Juist, uitkateren, want iedere donderdagavond met onze groep naar ons stamcafé Bear & Barrel. En in de weekenden veel uit gegaan in JT’s (dé club van Grabouw) en in Kaapstad. Verder veel dingen gedaan en bezocht, zoals: Robbeneiland, Bo Kaap, Winetastingen, met zeehonden gezwommen, voetbalwedstrijd in WK stadion (AJAX Cape town) gekeken, rugbywedstrijd gekeken, Dans van Child Welfare, Dans van Paddy, veel braaien, Holi color festival, sandboarden, gedanst in Stellenbosch, bungeejumpen, met witte haaien gezwommen, Tafelberg & Lions head beklommen, cricket gespeeld en geschoten. Ja, je leest het goed. Afgelopen donderdag heb ik zo’n 5 verschillende échte geweren in mijn handen gehad. Van die lompe dingen waar ik voorheen nog nooit van had gehoord, heb ik dus geschoten met een M16, R4, Ak 47, shotgun en ‘gewoon’ een politiegeweer. Zo illegaal dat het in Nederland is, is het hier de normaalste zaak van de wereld dat je eventjes kunt gaan schieten zonder certificaat. Dat ik dit ooit nog in mijn leven heb kunnen doen zeg.. Er is niemand gewond geraakt.

Ook zijn papa, mama en Anne voor twee weken in Zuid-Afrika geweest. De eerste week heb ik ze de mooiste plekjes van Kaapstad en omgeving kunnen laten zien en natuurlijk mijn woon- en werkomgeving Grabouw. Die andere week zijn zij met z’n drieën doorgereisd naar Port Elizabeth, want ik moest mijn stage afronden. Leuk dat ik ze mijn ‘thuis’ heb kunnen laten zien!

Wat ik verder nog te melden heb, is dat het hier mega koud is! Ik dacht, ach winter in Afrika kan niet zó heel erg zijn. Dat heb ik geweten: met zonder verwarming, enkel glas en mijn winterkleren die ik per se niet mee wilde nemen vanuit Nederland moet ik het doen met veel thee drinken, actief blijven of juist alleen maar in bed blijven liggen. We hebben wel een kachel, maar het meeste hout is zo nat dat dat ook geen zin heeft. Maar ik mag zeker niet klagen, want morgen ga ik samen met Miriam, Yvette en Rens op vakantie voor een dikke maand!! En ook op naar het betere weer! We gaan via de Garden route door Lesotho en Swaziland, naar Johannesburg, Botswana, Zimbabwe waar we de Victoria Waterfalls gaan bekijken en daarna terug gaan naar Kaapstad. Dan hebben we nog één weekje om afscheid te nemen van Zuid-Afrikaanse familie, vrienden en collega’s hier in Grabouw en ben ik 7 Augustus helaas alweer in Nederland!

Verder wil ik eigenlijk nog zó veel zeggen, maar dat is allemaal niet te beschrijven. De afgelopen 5 maanden waren indrukwekkend, heftig, prachtig, mooi, ‘lache’ en geweldig! Gewoond, gewerkt en geleefd in een totaal andere cultuur dan in Nederland. De Zuid-Afrikaanse cultuur is zo mooi. De mensen plukken iedere dag, doen alles op het gemakje en maken zich nergens druk om: ‘Alles sal reg kom.’ Schokkend vond ik om te zien dat er zoveel verschil te zien is tussen arm en rijk. Townships aan de ene kant en dikke villa’s aan de andere kant. En er zijn nog steeds veel gevolgen te zien van de Apartheid in het land. Naast de armoede zijn ook criminaliteit, drank en drugs grote problemen. Maar de mensen blijven positief, zijn creatief, gastvrij en zijn zo trots op dat wat ze hebben. Gewerkt in de townships en meedoen met de locals hier in Grabouw zijn mijn mooiste ervaringen. Wat zijn de locals gastvrij en geïnteresseerd. Ook familie is hier erg belangrijk en dat heb ik gemerkt ook. Mijn Zuid-Afrikaanse papa Paddy heeft mij opgenomen in zijn familie en ben ze ook gaan zien als familie. Samen met de Nederlandse studenten die ook deelnamen aan het project ‘Theewaterskloof’ heb ik gelachen, genoten en veel leuke dingen meegemaakt. Dit alles maakt dat mijn tijd hier in Zuid-Afrika helemaal geweldig was, ‘Baie dankie vir alles, ek het dit geniet!’ Kortom: Ik voel me als een Zuid-Afrikaans meisje en wil helemaal niet terug naar Nederland! Helaas komt aan alles een einde en ben ik begin Augustus alweer terug. Mijn laatste jaar in Nederland afmaken en daarna zie ik wel weer verder. Ik ga in ieder geval nu nog een paar weken genieten van dit prachtige land!

Dikke doeiiiiiiiiiii

Baie drukkies en soentjies,
xxxxxxxxxxxx

Lisa