Chiang Rai - Laos

Gisteren hadden we een hele dag in Chang Rai te besteden.
Gezien de scootertocht naar Pai wat saai was voor mij, besloten we weer eens fietsen te huren.
Bij ons hostel stonden ze voor de deur klaar, dus meteen even een ontbijttent gezocht op onze fietsjes.

Nadat we onze krachtvoer hadden opgepeuzeld, hebben we met de eigenaar van de zaak overlegd waar we de "Witte Tempel" konden vinden. Eén van de bezienswaardigheden hier. De man moest lachen en vroeg daarna nogmaals of we daadwerkelijk met de fiets gingen?

Het bleek 15km fietsen te zijn, iets wat ondenkbaar is voor de Thaise bevolking.
Vol goede moed zijn we op de fiets gestapt. Het was even flink zoeken en we kwamen er natuurlijk pas op de terugweg achter dat er ook een fiets/brommer pad naar de tempel was. We zijn op de heenweg gewoon over de vluchtstrook van de snelweg gefietst. Inclusief rechts-afslaan samen met de auto's bij de stoplichten. De bevolking toetert en zwaait enthousiast naar je ^_^, dus moet kunnen toch?

De tempel vonden we niet heel bijzonder. Wel weer eens wat anders dan de rest gezien hij, zoals de naam beschrijft geheel wit is. Dit weergeeft de reinheid van Boeddha. Omgeven door witte mozaïek wordt de wijsheid weerspiegelt.
Het geloof komt overal een beetje hetzelfde tevoorschijn. Vele tempels, Boedhha's overal om je heen en elk huis, verblijf of restaurant een klein huisje op een paal met kaarsen en wierook.
Vandaag stopte ook eén van onze chauffeurs bij de markt, om daar een nieuwe bloemenkrans met jasmijn te halen voor aan zijn autospiegel.
De zogenaamde "Malai" moet respect tonen aan beschermengelen (geesten). De bloemen komen ook terug op boeddhabeelden en aan bomen. Het mooiste is, dat niemand er aan zit. Vrij bijzonder is hier vind ik dat er echt nergens (niet overdreven) prullenbakken staan, maar de straten toch netjes en verzorgd zijn.

Ik dwaal af, we vonden de tempel dus weinig aan, maar misschien dat de honderden chinezen om ons heen het ook niet helemaal relaxed maakten. Bussen vol stopten er bij de tempel. Ze maken niet alleen tientallen foto's, ze gaan ook rustig poseren voor een hele shoot die een gezinslid van ze neemt. We hebben de hele poppenkast vanaf een bankje zitten observeren. Inclusief de (geschatte) 50 jarige chinees die pal voor ons neus, met zijn selfie-stick helemaal los ging.

Overduidelijk een kandidaat voor een verlate media-carrière..

In het kader van de voorbereieding en de gedane fietstocht, besloten we even rond te vragen waar "The black house" moest zijn, nog een bezienswaardigheid hier. Bleek ruim 25km verderop te zijn, dus ons fietsplan bleek niet zo tactisch te zijn geweest.
Op retour terug naar het centrum gefietst. Vergeet niet dat het hier altijd tussen de 25-35graden is overdag, dus daar ben je toch wel wat eerder klaar mee.

In de middag hebben we nog wat tempels bekeken, maar troffen weinig nieuws. In de avond hebben we meteen de bus en boot naar Laos geboekt.

We waren best benieuwd! De reis zou lang gaan duren. We moeten al om 6.00 uur klaar staan met onze tassen buiten.
Met een klein busje voor 10 personen, reden wij met een groepje van 5 personen richting de boot die ons naar Laos zou brengen. Uiteraard duurt de immigratie altijd even. Als je uitgaat van een uurtje staan, kan het alleen maar meevallen. Vandaag waren we er zo'n 45 minuten aan kwijt.
Wederom konden we de bus in om over een hagelnieuwe brug te rijden die in Niemandsland is gebouwd. Voor de brug verlaat je

Thailand en aan het einde check je in, in Laos.

Het volgende vervoer stond alweer klaar.
Lekker bezweet prop je jezelf met zo'n 10 man in tuktuk achtige busjes. Ik geloof dat we wel 6 Nederlanders in ons busje troffen!

De tuktuk bracht ons eindelijk naar de boot waar we vandaag sowieso 7 uur op zouden zitten.
Vol ongeloof hoorde we meteen dat er op de boot geen eten of drinken zou zijn.
We hadden wegens vroeg vertrek nog niets kunnen ontbijten en alleen wat chips en water mee. We waren onderhand al iets van 5uur onderweg en konden niet geloven dat de reisorganisatie ons dit even vermeld had tijdens het boeken!???
Eenmaal in het haventje aangekomen en onze "Thaise Bath" te hebben ingeruild voor "Laotiaanse kip" vonden we een tentje die broodjes jam en nutella verkochten. Super Droog natuurlijk.. maar eetbaar.

Er lagen in de haven een soort van grote gondels met een dakje erboven. Genaamd "de Slowboat". Hij maakt zijn naam dan ook waar. Daarnaast was de boot overvol en zijn de zittingen vergelijkbaar met de bus.
Iets anders dan dat we in onze verbeelding hadden, maar geen drama natuurlijk!
De slowboat vaart de rivier genaamd: "De Mekong" af richting Luang Prabang in zo'n 12-13uur.
We hebben vandaag dus het grootste deel van de tocht er al opzitten.
Langs de Mekong bevindt zich een prachtig stuk gebergte en grote landschappen die een prachtig uitzicht geven.
Ik heb zelfs stiekem in het raamkozijn (uiteraard glasloos) van de boot gezeten om het nog beter te kunnen bewonderen.
Het was zweten, de motor oorverdovend en stinken, maar ook best gezellig op de boot. De locals op eén hand te tellen en verder een boot vol reizigers. Veel Duitsers, Engelsen en Nederlanders zochten elkaar op voor kaartspelletjes en bespraken reiservaringen. Bier vloeit hier sowieso altijd rijkelijk.

Nu dus aangekomen in Pakbeng, de tussenstop voordat we morgen onze eindbestemming bereiken.
Net lekker wat gegeten, met een "Beerlao" van 625ml voor zo'n 1.5 euro. Na de hele dag weinig en vooral bende op de boot te hebben gegeten, zaten we nu heerlijk aan verse groenten met rijst.

De aankomende dagen verblijven we in Luang Prabang en zullen we onze visums voor Vietnam regelen.
Vermoedelijk gaan we een beetje de toerist uithangen en borrelen met wat reizigers van de boot!

Slecht leven hebben we toch he?!

Liefs