Byron Bay

Byron Bay zag er nu al leuk uit. Kleine winkeltjes en cafeetjes, alleen maar surfers en hippies op straat, allemaal mensen die aan kwamen lopen van verschillende hostels om ons naar de juiste te brengen. Ik werd in mn eentje vervoerd door twee personen, naar de Backpackers Inn. Het enige hostel met eigen beach access! De gast die me ophaalde had een baard en lang haar en heette Markus. Hij had een half jaar in Amsterdam gewoond en was vet aardig. Vertelde alles over het dorpje, waar de Aldi zat, waar ik het best uit kon gaan, liet me vast het strand zien en daarna kreeg ik nog een rondleiding door het hostel. Heel chill hostel. Boven de gemeenschappelijke area zit de keuken, waar je kan komen door de trap naar boven te nemen die midden in de common area zit. Daarachter de tuin. Inclusief zwembad, volleybalnet en hek naar het strand. Mijn kamer was helaas wel een vreselijke bende. Niet normaal. Het was vrij ruim, maar alleen in het midden was nog ruimte. Ik had natuurlijk weer het bovenste bed, en er was oprecht nergens plek om mijn tas neer te zetten. Uiteindelijk maar voor hun opmaakspiegel, met het risico dat al die poederdingen over mijn tas uitgestort zou worden. Moest maar. Er waren kluisjes! Tweede hostel met kluisjes in 2 maanden. Om half 3 uiteindelijk maar geluncht. Meteen daarna het dorpje ingegaan, op jacht naar een bikini (alweer) en de Aldi met hopelijk een foodbag. Die plastic zakjes waren niet echt een succes, 1 was al gescheurd. De eerste bikiniwinkel had superveel, maar elk losse onderdeel was 70 dollar minimaal. Dan betaal je dus 140 dollar voor een bikini. Leek me niet nodig. Tegenover de Aldi zat een outletstore, bikini gescoord voor 20 dollar! Niet eentje waar ik compleet verliefd op ben, maar wel goedkoop en triangel. Ze hadden een foodbag bij de Aldi, yeey. Op de terugweg toch nog even de Tigerlily ingelopen, wat een awesome bikini's hebben ze daar. Daar ben ik wel verliefd op een, had ik ook ergens in Nieuw Zeeland al gezien, maar die zijn iets van 85 dollar per stuk. En dan moet je bij die ook nog echt boven en onderstukje kopen, omdat ze te ingewikkeld zijn om leuk met een normaal zwart broekje te kunnen. Helaas. Niet nodig. En een jurkje! Veeel te leuk. 200 dollar. Ben maar snel de winkel weer uitgegaan. Daadwerkelijk de weg terug naar het hostel nog gevonden ook (oke, wel eerst compleet de verkeerde kant opgelopen, maar toen ik niks herkende en het bordje 'lighthouse rechtdoor' zag wist ik dat ik precies de tegenoverstelde kant op moest). Een appel gegeten en naar het strand gelopen. Was gewoon een weggetje achter het hostel. Wauw. Ik heb al superveel mooie stranden gezien deze reis, maar dit was wel weer adembenemd. De zon stond al vet laag, het was nog maar 16.00 maar toch, links keek ik tegen de zon in en zag je allemaal bergen in de verte in verschillende gradaties wazig. Prachtig. Ook zo'n waas van opspattend water natuurlijk. Rechts was een heuvel met het lighthouse. Ben gewoon ergens in de duinen gaan zitten voor een half uurtje. Allemaal surfers overal natuurlijk. Ik krijg wel een beetje een complex van alle afgetrainde en gebruinde mensen hier. Maar de omgeving was zoo mooi. Daarna een stuk naar links gelopen. Heerlijk. Besloten dat ik morgen toch wel heeel graag heel lang op het water op een surfboard wilde liggen. Yes, ik ga een surfles nemen. Terug bij het hostel meteen naar de surfdesk gelopen en gefixt. Om 10 uur surfles morgenochtend. Even op de banken bij de tv gechilld, naar mijn kamer om bord en bestek te halen (moest je hier weer huren) en bleek dat mijn kamergenootjes ook gingen barbecuen. Pippa (Britse) en Jo (Duits). We kwamen aan tafel terecht naast nog een kamergenoot, Matt (Brit). En twee Duitse gasten tegenover me en nog een paar Britse chicks en gast eromheen. Eerst voelde ik me er een beetje bijhangend, maar liep wel snel los. Duurde lang voor de bbq eindelijk klaar was en ze hadden niet eens ui, maar opzich was het best prima. Er was tomatenketchup. Er was ook een open podium, gast die het leidde speelde als niemand het podium op ging. Meestal dus. Hij had wel een fijne stem en speelde leuke nummers, was heel erg prima! Afentoe alleen een beetje hard, het was recht naast onze tafel, dus praten was niet altijd even makkelijk. Jo en ik spraken halverwege af om de volgende ochtend om kwart voor 5 op te staan en naar het lighthouse te lopen voor de zonsopgang. Ondertussen werd het wel steeds later. Er kwam een plan om naar het strand te gaan om sterren te kijken (wilde ik), de sterren waren awesome. Plan ging niet door. Britten gingen even een drankje doen in de stad. Bleef zitten met de Duitsers, Pippa en Jo. Toen kwam het plan om naar de sillent disco, een stuk verder op het strand, te gaan. Pippa had haar enkel gekneusd dus kon niet dansen en niet wandelen op het strand. Nougoed, uiteindelijk gebeurde er niet echt wat. De Britten kwamen terug, waren door de politie weggestuurd van de silent disco omdat je er blijkbaar niet mocht drinken (komop, het zijn Britten), we werden overgehaald door een surfleraar om mee te gaan naar een of andere kroeg voor een gratis drankje. Dat dus maar gedaan. Duurde nog een half uur voor dat eindelijk vertrok, eigenlijk wilde ik gewoon slapen. Was wel leuk eigenlijk. Vooral met Jo gepraat, we zouden samen over het strand teruglopen na het ene drankje. Ze wilde toch nog een. Waarom ben ik de enige die op tijd weg kan gaan? Ik wachtte wel, ze wilde absoluut niet dat ik in mn eentje terug zou lopen. Ze probeerde de Duitsers en Adam nog over te halen om met ons mee te gaan morgenochtend, uiteindelijk hadden we Manuel zo ver dat hij zn wekker had gezet, maar we hadden niet echt veel hoop. Ze bleven ook nog langer, dus met zn tweeen teruggelopen over het strand. Prachtig. Had niet verwacht dat we nog zoveel sterren konden zien, we waren echt niet ver van het dorp. In de verte langs de kust kon je wel het licht van de grote steden zien. Het was 12 uur, wekker gezet voor 4.35, niet oke.

23 april
De wekker ging inderdaad vroeg. Ik had niet echt diep geslapen, dus opzich viel het opstaan me mee. Die jongens waren nergens te zien, dus zijn Joanna en ik er met zn tweeen vandoor gegaan. Heel stuk langs te weg gelopen, nog een beetje zoeken omdat ik graag langs de klif wilde lopen in plaats van door het bos, een beetje half gelukt. De kaart die ik meehad was nogal schaalloos en creatief en miste een aantal wegen. We waren wel op tijd bij de vuurtoren! De lucht kleurde al supermooi oranje. Helaas kwamen we er bij de vuurtoren achter dat er wolken waren, uiteraard alleen op de plek waar de zon opkwam. De rest van de hemel was compleet wolkloos. Veel te veel foto's gemaakt. Maar echt. Toen we terugliepen bleek dat er nog twee wallaby's tussen de plek waar we stonden en de vuurtoren zaten. Awesome. Mijn eerste echt Australische beesten (behalve alle vogels natuurlijk). De zon scheen volop toen we terugliepen. Supermooie ochtend. Om kwart over 7 lag ik weer in mijn bed, voor een uurtje. Daarna ging ik surfen! Dat uurtje was natuurlijk veel te kort. Bikini aan, ontbeten, naar de surfcorner. We waren maar met z'n drieen! Ideaal. Zweeds meisje waarvan ik de naam nooit echt goed gehoord heb die voor haar derde dag was, een Britse: Stacey, die een 31-daags surfkamp doet hier en nu op haar elfde dag was en ik. En de instructor, denk dat ie Dave heet. Een dunne, afgetrainde, blonde gast met een baard. Uit de Alpen, de grens van Italie en Oostenrijk. Perfect plekje, en toch zit hij al anderhalf jaar hier. Ander perfect plekje. Hierna gaat hij naar Nieuw Zeeland, misschien snowboardleraar in Queenstown. Nog een perfect plekje. Na ondertekend te hebben dat ik de risico's snapte in het zonnetje in de gekke hangmatten gechilld met de andere twee meiden. Toen de instructor ook klaar was liepen we naar het surfplankenhokje in een andere hoek van de achtertuin, waar we onze spullen achterlieten die we niet nodig hadden. Kleding en sleutels enzo. Kregen wetsuits, shirts, zonnebrand en zelfs zink voor op ons gezicht. Wat Dave graag op wilde smeren, had hij ook wat lol. Zinksmeer is goed tegen de zon, blijft veel langer zitten dan zonnebrand, en we mochten zelf de kleur kiezen. Ik koos blauw, maar die was al op. Toen werd het wit. Blijkbaar werd ik een kat. Hij smeerde eerst mn hele neus in en toen voelde ik wat op mn wangen, hij zei dat ik eruit zag als een 'warrior'. Aha. De andere twee kregen ook spul, vooral neus deed ie goed, toen gingen we met de surfboards naar het strand. De warming-up bestond uit armzwaaien en een aantal yoga-oefeningen, die nog best een uitdaging waren in wetsuit op het strand. Daarna ging Stacey vast het water in terwijl wij uitleg kregen over de stromingen en hoe dat werkte, waar je het best het water in kan gaan om zo weinig mogelijk energie te gebruiken. En! Hoe je het best een golf kan pakken. Echt vet weinig peddelen eigenlijk. Nuttig! Nooit geleerd op mijn surfkamp in Frankrijk. Daar was ik elke keer dood en pakte ik nauwelijks golven. Hij deed een keer voor hoe je op moest staan, moesten we nadoen en hij gaf wat veiligheidsinstructies over vallen en dergelijke. Toen gingen we het water in! Eerste keer duwde hij, zodat ik sowieso de golf pakte, tweede keer zei hij wanneer ik moest gaan peddelen en wanneer ik op moest staan, ging echt perfect! En in de tijd dat ik weer terug moest zien te komen kon hij de andere twee helpen, was echt ideaal. Na een poosje ging ik gewoon zelf proberen, de grote golven zijn makkelijk om te pakken omdat die eerder breken, de kleine kon ik echt niet alleen. Twee keer helemaal tot aan het strand gekomen in mn eentje! Echt blij met de surfles. O en het weer was perfect. Uiteraard. Die surfleraar zei ook tegen dat Zweedse meisje dat ze nu waarschijnlijk de beste condities had so far. De golven waren goed, het weer was goed, alles was goed. We waren op een stuk met twee zandbanken, waardoor er een dieper stuk was dicht bij het strand, kon je veiliger vallen. En de golven gingen terug in kracht en dan daar opeens kregen ze weer een boost, waardoor je ze vet lang kon rijden. Het was heel vet. Een 'partywave' gedaan met Dave en het Zweedse meisje, paar keer vet hard gevochten tegen de stroming om terug te komen (en dan opgegeven, naar het strand gelopen en ergens anders het water weer in), compleet uitgeput aan het einde. Nog een paar selfies gemaakt en foto's met de boards, toen terug naar het hostel. Spullen uit, snelle, koude douche, even handdoek gehaald en foto's gekeken. Zaten wel een paar leuke tussen! Snel een koekje uit de keuken gegrist en onder een echte douche gaan staan. Even al dat zand kwijt. Daarna energie weer aangevuld met 4 getoaste boterhammen en met Stacey, Zweedse meisje (Leanna weet ik inmiddels) en Pippa naar Dave gelopen voor directions naar de Ti Tree Lakes. Hij tekende een hele kaart voor ons met veeel te veel details en lekker wazig, het was grappig om naar te luisteren. Uiteindelijk besloot ik om niet mee te gaan, op een dag twee uur lopen naar de vuurtoren op een belachelijk tijdstip, drie uur surfen, een concert in de avond en dan ook nog fietsen in de middag leek me een beetje overdreven. Jo wilde graag het dorp in en chillen

op het strand, leek me een iets geschikter plan. Zij at eerst een burger bij een of ander heel goed burgertentje, waar ik later wat wilde halen, daarna een paar winkeltjes in geweest, boodschappen gedaan bij de Aldi (gingen samen ravioli eten!) en een ijsje gehaald. Het choc-chip bolletje was hemels, de chocola had een viezige mint-bijsmaak, was minder geslaagd. Mijn ijsje was al op voor we het strand bereikten. Het was inmiddels half 5 en de prachtige kleuren lucht kwamen nu tevoorschijn. We bleven maar foto's maken. Het is echt ongelooflijk mooi daar, zeker op dat tijdstip. Terug in het hostel heb ik meteen de foto's naar mn tablet overgebracht en naar Jo gemaild. Beetje getypt, beetje gechilld, surffoto's gekocht ook. Was niet duur en hij stuurde ze via mail. Jo en ik hadden allebei niet zoveel honger na dat ijsje, dus we gingen vrij laat eten. Vet makkelijk: ravioli koken, rode saus opwarmen en salade bestaande uit sla, tomaat en slasaus klaarmaken. En het was nog lekker ook. We aten buiten aan tafel bij Manuel, Kristoff, Matt en Adam. Alleen Manuel zou niet meegaan naar Wolfmother, voelde zich niet top. Het begon pas om 9 uur. Ik wilde toen al slapen. Adam was er precies hetzelfde aan toe. Op de heenweg hadden we het er al over dat we jaloers waren op Manuel. Toen we aankwamen bleek dat er zelfs twee voorprogramma's waren... De eerste was wel heel cool en duurde niet te lang. Ik baalde voor ik naar binnen ging nog dat ik mijn oordopjes was vergeten, wat de anderen allemaal belachelijk vonden, dat ik oordoppen in wilde terwijl ik muziek ging luisteren bij een concert. Nou achteraf vonden ze dat geloof ik niet meer. Behalve degenen die het gesuis lekker vonden, hoorde erbij. Ja en dan gaan je oren dood, dommie. Maargoed, eerste voorprogramma was leuk: vier gasten met lang haar en baarden (net als iedereen in de zaal, ik heb serieus nog nooit zoveel mannen met lang haar, dan bedoel ik langer dan ik, en een baard van minimaal 10 cm in een ruimte gezien) die rockmuziek maakten. Maar wel met een deuntje en het was nu al duidelijk dat de nummers van elkaar verschilden. Sommigen waren duidelijk beter dan anderen. Het tweede voorprogramma waren drie gasten, allemaal blond lang haar (twee leken echt wel meiden, de ene zelfs met baard) die eerst wel leuke muziek leken te maken, maar daarna werd alles hetzelfde. Jammer. Opvallend was trouwens dat bij hen de drummer de zanger was. Ze hadden drummer, basgitaar en gitaar. Tegen die tijd was ik ook al zo moe dat ik een beetje heen en weer zwaaide op mijn benen, tegen een ton aanhing en beetje voor me uitstaarde. Ik wilde wel per se blijven tot Wolfmother, maar ik moet helaas bekennen dat ik na zes nummers weggegaan ben. Wolfmother was wel vet, ik was vergeten hoe goed en bijzonder de stem van die zanger is. En zijn afro is ook vrij indrukwekkend voor een blank persoon! De muziek stond nu wel echt veeeel te hard, het deed letterlijk pijn, mijn rug was het staan zat en ik was dus zo knettermoe dat ik ook niet meer echt lol kon hebben. Dus ging ik maar weg. Wel vet om even geweest te zijn. En mensen kijken in die zaal was fantastisch. Zoveel rare mensen en hippies op een hoop.

24 april
Ik had mijn wekker voor de zekerheid gezet om 9 uur, had om half 10 afgesproken om te ontbijten met Katharina, maar om half 9 was ik al klaarwakker. Ging naar beneden met tablet en kopje thee. Ik kreeg een sms van Katharina dat ze gratis ontbijt (wentelteefjes!) had, dus dat ze wat later was. In dat geval ging ik toch maar vast ontbijten. In de keuken kwam Kristoff naar me toe met allemaaal sauzen, of ik ze wilde want anders zetten ze ze bij de free food. Kom maar door met ketchup en sweet chili! Geen idee waarom ze het niet meenamen, beiden waren praktisch vol. Toen ik naar buiten ging om Katharina op te wachten moest ik afscheid nemen van Kristoff, Manuel en Matt helaas! Die gingen door naar het noorden. Jo was al weg, vroeg in de ochtend. Had me gefb-chat dat ze ook nog brood en melk voor me had achtergelaten. Gratis voedsel woehoe! Melk doorgegeven aan Adam.
Katharina kwam na 5 min wachten aan, heel grappig om haar hier weer te zien. Ik liet haar het dorp zien (ik kon de weg best goed vinden! Die kruising is wel vet verwarrend) en we praatten even bij over wat we ondertussen gedaan hadden. Ik vertelde over de fietstocht naar de Ti Tree Lakes die ik de vorige dag niet gedaan had, leek Katharina wel wat. Na de Aldi gingen we terug naar onze hostels om fietsen te huren en om 12 uur hadden we weer bij mijn hostel afgesproken. Ik chillde in dat uurtje met Adam, at heel chille lunch (toast met pesto, tomaat en sla, laatste twee waren over van avond ervoor), smeerde zonnebrand en fixte een fiets. Zo'n chillfiets, niet hoog, met heel breed stuur. Zonder versnellingen uiteraard, met verplichte helm. Katharina kwam al net zo charmant aan, maar die had een mountainbike gehuurd. Fietsen hier is raar. Je weet niet of je op de stoep of op de weg moet fietsen, we wisselden het maar een beetje af, en niemand houdt dus echt rekening met fietsers. Bovendien bedacht ik dat ik al twee maanden niet op een fiets had gezeten! Die is raar he. We vonden het leukere weggetje waar Dave gister over verteld had, fietspaadje tussen allemaal hoog gras, een meer, natuur en geregeld weggetjes naar het strand aan de linkerhand. Aan het eind wisten we niet goed meer waar we heen moesten en werden we door verschillende mensen verschillende kanten op gestuurd. Besloten de simpele weg via het strand te nemen. Het was heerlijk. Het is het strand aan de andere kant van de vuurtoren, vanaf hier kon je de vuurtoren zien al was hij wel heel erg in de verte. We hebben eerst wat gegeten op het strand, toen naar het meer gelopen. Het had echt een rare kleur! We moesten er een stukje doorheen, het was net alsof ik door wijn of bloed liep. Het was verder niet echt heel mooi, in het diepe stuk zag je de kleur niet eens door de diepte en de weerspiegeling van de lucht, maar wel heel fascinerend. Nog een stukje door het bosje ernaast gelopen, maar daarmee kwamen we niet echt ergens dus gingen we maar chillen bij het ondiepe stuk. Er kwam nog een naakt stel van rond de 50 jaar oud door het meer wandelen. Lichtelijk vreemd. We zaten met nog 3 mensen te relaxen op dat stukje zand naast het meer. Er kwam nog een wat molligere vrouw aan van in de 40, begon zich ook doodleuk uit te kleden praktisch voor ons. Ach, natuur enzo. Na een kwartiertje besloten we dat we beter op het strand konden gaan liggen, snel omgekleed in de bosjes (iedereen was hier toch al naakt) en terug naar het strand. Het is zo groot dat het heel leeg lijkt. En surfers overal. Goede surfers, die de golf van links naar rechts nemen enzo. Awesome om naar te kijken. We hebben een uurtje liggen bakken in de zon, braaf elk kwartier gedraaid van kant zodat ik niet te snel verbrandde (waarschijnlijk helpt het niet, maar voelt wel zo) en gepoogd onze fietsen terug te vinden. Tweede keer was het raak. Zelfde weg teruggefietst, alleen aan het einde rechts gehouden omdat Katharina graag naar de vuurtoren wilde. Ik had toch niks beters te doen en het is mooi bij de vuurtoren, dus waarom niet? Nou, omdat het omhoog fietsen is bijvoorbeeld. Hels, maar mn fietsje deed het best aardig (de ketting was er op de heenweg wel een keer afgevallen en de remmen deden het eigenlijk niet dus naar beneden werd nog spannend, maar verder top!). We hadden afgesproken dat we op de terugweg door het dorp een ijsje zouden halen, maar er was opeens ijs hier! En het zag er nog vet goed uit ook. De lucht begon ook al te verkleuren, dus besloten we maar met ijs in onze handen te genieten van de zonsondergang vanaf dit prachtige punt. Ik kon niet kiezen, dus nam ik maar drie smaken: Belgian Chocolate, Marsreep en Hokey Pokey. Ik was vet verbaasd dat ze hokey pokey hadden, dacht dat het typisch NZ was, maar blijkbaar bestaat die speciale boom hier ook. Of ze maken het van andere honingiets. Het was wel minder bekend hier zei ze. De hokey pokey was stiekem wel de beste ooit. Superknapperige stukjes en het ijs was lekkerr. De marsreep was de eerste hap hemels, daarna miste ik de caramel. Belgian Chocolate was awesome. En de zonsondergang ook. Wauw. Mijn hele camera staat inmiddels vol met alleen maar zonsopkomsten en zonsondergangen in Byron Bay. We zijn wel op tijd weer weggegaan, want de fietsen hadden geen licht. Naar beneden ging hard. De hobbels waren een uitdaging, het waren van die kleine klotedingen waar je je auto op breekt, en je fiets dus ook bijna als je niet hard genoeg remt. Wat de uitdaging was met mijn fiets. Het ging allemaal goed en we waren net voor donker terug bij het hostel, waar ik afscheid nam van Katharina, maar volgende dag zou ik naar haar toelopen op het strand dus het was nog niet echt! In het hostel zat Adam naar zn telefoon te staren, liggend op de bank. Hele avond met hem zitten praten over vanalles. Goed voor mn Engels (: Ondertussen nog een keer gekookt, geen tijd meer gemaakt om te douchen. Leanna kwam er ook nog bij zitten. Chill avondje, fijne dag.

25 april
Ik moest uitchecken, dus de wekker om 9 uur gezet. 8 uur al wakker

natuurlijk. Lekker gedoucht, ontbeten, tas volledig ingepakt en snel wegwezen uit die kamer (had ik wel verteld over mijn fijne twee kamergenootjes (de twee meiden die overbleven, dus niet Matt, Jo en Pippa)? De deur stond altijd open of er zat een sleutel in of allebei, ze blowden de hele dag, de hele kamer was hun persoonlijke bende, toen ik mijn fiets huurde moest ik kamernummer zeggen en toen vroeg die gast voorzichtig of ik mijn spullen wel een beetje netjes hield want blijkbaar waren de vorige dag twee meiden teruggekomen na inchecken dat ze een andere kamer wilden, en op deze bewuste ochtend hebben ze geblowd in de kamer want de geur was niet te harden, echt leuke meiden). Na uitchecken liep ik naar het dorp, plan was om geld naar de bank te brengen voor TravelBugs, maar ik had me niet gerealiseerd dat het zaterdag was. En dat banken dan dicht zijn. Toen ik terugliep ook meteen gecheckt hoe laat die burgerwinkel open ging, daar wilde ik eigenlijk lunch halen. Was gesloten, het was ook nog Anzac-day. Herdenkingsdag voor eerste wereldoorlog. Naja, handig dat ik het nu wist, jammer van de burger. Maar doorgelopen naar het strand, meteen op weg naar Katharina. Ik had geen idee hoe ver ik moest, zocht gewoon naar een oranje-rode bikini. Was nog best een eind. Gelukkig lag Katharina er wel! Ben een uurtje daar gebleven, toen had ik het gevoel dat ik echt iets moest gaan doen en heb ik echt afscheid genomen van Katharina. Het was ook behoorlijk warm vandaag, terug bij het hostel hoorde ik 28 graden en volle zon. Net iets te warm voor mij eigenlijk, maar wel heel lekker voor strand. Heerlijke wandeling terug met voeten in het water en zon op mn huid. In het hostel nieuwe wifi gekocht, moest op de computer om telefoonnummer van hostel in Port Macquarie op te zoeken (zou daar half 2 's nachts aankomen, dan is de receptie dicht), uit te zoeken hoe ik van Melbourne vliegveld naar dorpje van wwoof-plek terecht kwam, ik weet niet meer welke nuttige dingen nog meer en ik kon ook wel gelijk wat foto's weer uploaden voor veiligheid en Hanne. Ging helaas tergend langzaam. Wel ook weer foto's van camera naar harde schijf gedaan, nuttig. Computer hebben afentoe is best leuk. Om een uur of 12 saai met toast geluncht, afscheid genomen van Adam (hij gaf me zijn geraspte kaas! Mannen zijn echt vreemd, je geeft toch geen kaas weg hier?!^^), in een van de gekke maar heel fijne hangmatten gechilld met een boek (eerst de zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje, maar dat greep me niet echt dus toch maar begonnen aan mijn Paige Toon die zich afspeelde in Sydney), om 3 uur weer naar het dorp gelopen om een ijsje te halen. Het ijs van boven bij de vuurtoren kwam namelijk van een ijssalon uit het dorp. Boven hadden ze 8 smaken, hier 60. Helaas mocht ik er maar twee proeven (blackberry cheesecake en nog iets, denk iets van chocolate cookie swirl), uiteraard 3 andere smaken gekozen (waarvan ik de namen niet meer weet, handig he): andere cheesecake (had een naam van iemand), chocola met honeyspul erin (genoemd naar een reep die we niet hebben in NL, maar dat is dus chocolade-hokey pokey!) en Ferrero Rocher. Ik wilde echt Ferrero Rocher mee naar huis nemen voor Jonathan (al weet ik dat hij altijd fruitsmaken neemt). Het smaakte echt naar Ferrero Rocher. Mijn ijsje was helaas al op voor ik het strand bereikte, plan was om die op het strand op te eten. Gefaald. Laatste keer over het prachtige strand terug naar het hostel. Bij het hostel de rest van mijn wifi-tijd opgemaakt aan foto's uploaden terwijl ik mn boek las. Nog even mijn tablet gecheckt ook, whatsapp kan niet op de computer. Om 17.10 ging het busje van het hostel naar de busplek in het dorp, waar mn Premier bus om 17.35 vertrok. Onderweg gestopt om te eten (ik had nog steeds ravioli over en wat cherrytomaten voor de gezond). Plan was om niet mijn boek in een dag uit te lezen, maar helaas mislukte dat een beetje. Gelukkig was het wel om 10 uur al zo, kon ik nog wel een beetje slapen. Wekker gezet voor 1 uur, ik zou om 1.30u aankomen, maar die buschauffeur riep niks om dus ben ik vanaf half 1 maar wakker gebleven. Om 1.05 waren we er.