Van de droogste woestijn tot de hoogste top...Chili has it all!!

Van de droogste woestijn tot de hoogste top... Chili has it all!

Hola guapas y guapos,
Na een paar heerlijke en relaxte dagen is het tijd om onze nieuwe "vriend" San Padro achter te laten en af te zakken naar het zuiden van Chile. We nemen een nachtbus en komen 14 uur later (mega land....5000 km lang) aan in La Serena. Geen nood zo'n busreis, want ze zijn van dezelfde klasse als in Argentinië en hier kan business class in het vliegtuig goed mee concurreren. 'S ochtends staan we al vroeg op de Plaza des Armas van het stadje (dit plein is, zoals bij ons bv de kerkstraat: bijna altijd het centum en in ieder gehucht aanwezig). Plan was om hier een paar dagen te blijven, stad te verkennen en strandje te pikken. Na een paar uur rondwandelen in het pitoresque centrum, zijn we eigenlijk al klaar (enorme culture freaks dat we zijn). Het pakt ons niet en het blijkt dat de stranden niet begaanbaar zijn momenteel. We gaan die avond de proef op de som nemen en stappen in een taxi naar HET strand restaurant voor een lekker vers visje. Een chauffi op leeftijd pikt ons op en probeert een praatje met handen en voeten in Engels (hij) en Spaans (wij). Geheel nonchalant trekt hij gedurende de rit zijn kunstgebit uit z'n mond en legt deze naast de pook neer. De normaalste zaak vd wereld om dat te doen tijdens je werk midden in een gesprek. Wij op de grond van het lachen natuurlijk en de arme man had geen idee waar het om ging. Aangekomen bij HET restaurant, zaten er 2 man en een paardekop op het terras en verder was er in de wijde omtrek niemand te vinden op/aan/bij of in de buurt van het strand. Wel heerlijk gegeten en 150% aandacht van de 4 (!) obers die er rondliepen. Laten we zeggen dat het seizoen nog niet was begonnen

hier. De volgende dag vroeg met gierende banden naar de volgende bestemming: Valparaiso.

We hadden nog niet veel gelezen over dit stadje en gelukkig hebben we een taxi genomen naar ons hotel: de hele stad bestaat uit heuvels, kronkel weggetjes en funiculairs! We hebben weer een top spot gevonden midden in the action (lees te leuke barretjes, restaurantjes en gekke shopjes). Het hotel echt te gek.... MM150 Boutique hotel. Wat is dit een coole stad met al die heuvels, verschillende wijken, honderden graffiti's en funky horeca. We gaan mee op een city tour om meer achtergrond info te krijgen. Om 14.00 uur verzamelen bij de palmboom op het plein en een jongen met een rood t shirt volgen, dat zijn de orders. Wij braaf wachten

bij de palmboom en warempel er komt een jongen in een rood t-shirt opdraven. Met nog wat andere toeristen gaan we op 'avontuur' in de stad. Nu is geduld niet een van B's beste eigenschappen...., dus nadat we een uur verder zijn en al 500 meter hebben gelopen, ontglippen we de tour en gaan we zelf op onderzoek uit. Grappig want 2 uur later lopen we de groep weer tegen het lijf (en ze zijn nog steeds niet klaar en er misten nu nog meer toeristen). We pikken nog wat achtergrond info over de graffiti op en smeren hem voor de 2e keer. Die avond eten we heeeeerlijke ceviche (stukjes gemarineerde rauwe vis, ook erg lekker bij Izakaya!) wat hier in Chili echt overal op de kaart staat als import gerecht uit buurland Peru.

Tussen Valparaiso (kustplaats) en de hoofdstad Santiago ligt het wijn gebied Cassablanca Valley. Hiervan gaat ons hartje weer sneller kloppen en we huren een autootje (nou ja, meer een koekblik) en tuffen de bergen in. Samen hadden we het romantische beeld om bij een prachtige wine estate een mooie kamer te boeken en 's avonds aan tafel te gaan met een tig gangen diner

met bijpassende wijnen.... Weg droom: dat kennen ze hier niet op deze manier of je bent $500,- kwijt voor alleen een ouderwets hok waar we niet warm of koud van worden. Wel heerlijk geluncht (dat kan wel overal gelukkig!) bij winery Casa del Bosque. Prachtig wijnhuis midden tussen de wijngaarden. Er was nog geen slaapplaats geregeld, dus wij op de kust af. Te mooie verlaten baaitjes, dromerige dorpjes, etc voorbij gekomen, maar helaas geen geschikt huis voor de komende nacht. Via onze (...) vrienden van booking.com bekeken waar een oke hotel in de buurt zat en wij erop af. In het donker rijden we de meest troosteloze havenplaats San Antonio binnen en gaan op zoek naar het betreffende hotel. Niet te vinden, niemand op straat en we weten ook totaal niet waar we zijn in de stad (zelfs google maps kon het adres niet vinden.... Hallo google). We stoppen om te kijken/iemand te vinden.... Wat blijkt: we staan recht voor het hotel! Vreugdedans uitgevoerd door B en S volgt! Het is dat het ding op booking.com stond, anders hadden we er nooit aan durven bellen. Maar prima kamer en fijne service van de puber (!) die ons ontving. We wilden niet te ver de stad in en duiken een

parilla aan de overkant in. We trappen er weer in en bestellen beiden een eigen gerecht (porties hier zijn meestal ook zo mega als in Argentinië). 300 gram biefstuk en een kip komen recht van de bbq op tafel: te lekker en niet verwacht! De volgende dag op tijd weer verder op onze wijntour om einde middag aan de voet van de Andes en Santiago in te checken in een wijnvat. Ja je leest het goed we sliepen in een wijnvat. Erg leuk gemaakt en een te schattig hotelletje.

De tocht gaat verder richting Chiloe, een eiland in het zuiden van Chili. Super mystiek eiland met geweldige natuur en nog niet gevonden door de massatoerist. B besluit dat het voor S tijd is voor de 1e hostel experience en lucky us, komen we in een super hostel terecht. Ho ho...bunkbeds, party people and shared bathrooms zijn uit den boze en we hebben een prima double. Stelletje leuke Chileense boys runnen het hostel en zijn echt top. Ze nemen ons 's middags mee op pinguïn tour over het eiland. Geweldige uitzichten en wat local animals (waaronder het kleinste hert van Zuid-Amerika, een pudu). In een stoere jeep crossen we

over het strand en worden, geheel in 'kostuum' in een bootje gezet. Erg charmant zien we er weer uit. Rondje varen rondom de rotsen met daarop die schattige pinguïns! Tussendoor zwemmen nog een paar zee otters en bepaalde (geen idee meer hoe ze heten) vogels. Via een prachtige route weer retour naar Ancud, het dorpje waar we verblijven. Het is echt een eiland, beetje achter gebleven en back in time mentaliteit & looks. Heel erg leuk en apart. Uiteten gaan is best een opgave met slechts een half restaurant open ivm een public holiday. Wel erg cosy met het hele dorp in dit halve restaurant!

De volgende dag is het Halloween en we blijven die avond met een fles wijn en 'collega reisgenoten' in het hostel. Openhaardje aan, reisverhalen van

iedereen en tientallen verklede kinderen die aan de deur snoep komen halen. Echt lachen die combi van local kids en toeristen in een hostel! Wie heeft er meer lol gehad die avond? Gezelligheid alom.

Time for action.... De reis gaat verder naar Pucon, een leuk bergdorpje in the lake district met als indrukwekkend uitzicht de vulkaan Vilarricca. Op dat moment nog een punt waar we letterlijk tegenop kijken, maar dat een paar dagen onze grootste vriend is. Helaas is het weer niet top (beetje regenachtig), dus kunnen we de uitdaging van het bedwingen van de vulkaan nog niet aangaan en we lassen 2 dagen rust in. Lekker relaxed in het stadje rondwandelen, winkelen en lunchen. We hebben een top hotelletje, echt helemaal wintersport met openhaarden, dikke dekens en gezelligheid. 'S avonds heerlijk met een wijntje bij de openhaard.... Dan breekt de dag aan dat het top weer is en onze 'vriend' klaar is voor ons. Om half 7 melden we ons bij de gids, die ons geheel voorziet van mountain gear: dikke jas, broek, helm, ice axe en crampons (van die enorme haken voor onder je schoenen). De tocht begint... 5 uur lang lopen we als een soort kuikentjes achter onze gids aan. 30 stappen rechts, dan weer 30 stappen links schuin die berg op, soms tot aan je knieën in de sneeuw. Steeds kijken we even omhoog waar rookpluimen ons eindstation aangeven. Zware, maar prachtige tocht met super uitzicht over de bergen en meren. 5 uur later zijn we op de top, daar doen we een vreugde dans!! Wow uitzicht, wow krater,

wow tocht, wow prestatie. Helemaal blij. Na een welkome lunch en wat kiekjes is het tijd voor de afdaling. TE leuk, want we gaan op een sleetje naar beneden (zo'n lepeltje)! Lachen, gieren, brullen: glijbanen van honderden meters recht naar beneden, te gek. Iedereen als kinderen zo blij, als een zooitje ongeregeld naar beneden. Wil je remmen/stoppen, dan gewoon je ice axe in de sneeuw slaan en je blijft hangen. Moe, maar zeer zeker voldaan komen we in t dorp aan: tijd voor een warme douche en een borrel...

Santiago komt in zicht en we boeken een nice hotel om de spierpijn van ons vulkaan avontuur te verzachten. Wat blijkt.... We hebben 0 spierpijn... Helaas wel enorm verbrande lippen en onderkant neus (B's lippen zijn zo opgezet dat Marijke Helwegen er jaloers op zou zijn!). Maar als pleister op onze wonden hebben we wel een fijn hotel: Tinto, net 2 maanden open en in de leuke wijk Bellavista gelegen. We krijgen een topkamer met dubbel bubbelbad. Feestje! De eigenaresse nodigt ons die avond uit voor de wodka party op hun net geopende rooftop terrace. Hip&happening Santiago nipt hier aan wodka cocktails en de Dutch ladies zijn de talk of the evening (raar maar waar). Iedereen komt ff een praatje maken en is reuze nieuwsgierig. S duikelt hier een Franse kapper op, die volgens eigen zeggen 'iedereen' heeft geknipt. Een nieuw verfje na 5 weken kan geen kwaad, dus de afspraak voor de volgende dag wordt gemaakt.

De salon van Benoit (voor intimi, wat we inmiddels zijn) is in een loft in een appartementen complex. De portier wijst ons de weg en Benoit staat met z'n kat Puska (uit New York) op ons te wachten. Hippe salon met uitzicht over Santiago, wel beetje apart hoor. Deze hysterische kapper legt S op zijn grote trots: de rolls royce onder de kappersstoelen... Een een of ander high tech ding waarop je bijna in slaap valt. Wijn, water, herbal tea, alles kan bij onze vriend en tijd speelt geen rol. Zijn was-, verf- en fohnkunsten zijn een waar theatraal optreden, waarin Benoit de ultieme hoofdrol heeft. Te hilarisch deze actie! S weer toonbaar en geheel flabbergasted van het hele spektakel kissen we hem goodbye.

Na 2 nachten luxe, gaan we weer voor 2 nachten basic en komen in the happy house hostel in de Brasil barrio terecht. Super leuk hostel in mega groot oud heren huis met groot terras en zwembadje in de tuin. Erg gezellig weer met wijn en reisgenoten (waaronder een usa opa van 76!)! We

snuiven overdag cultuur (mooie musea, parken en markten) en s avonds 'verdrinken' we in de cultuur van de Chileense wijn en pisco sour. Een van de middagen gaan we naar de overdekte vismarkt, waar het een drukte van jewelste is. De vissen vliegen hier om je oren en om deze markt zitten allemaal kleine eethuisjes waar je de verste vis kan eten. Wij gaan natuurlijk voor de meest authentieke (vooral niet toeristisch) en komen naast een Chileens stel terecht. Dit was ons 'crodino' moment, want hun borden zagen er werkelijk waar zooo lekker uit. S neemt wat de buurvrouw heeft, B gaat voor de local specialty gratinated razor clambs. Vol verwachting zitten we aan het krakkemikkige tafeltje... Het wordt een grote deceptie: het gerecht van S is TE fishy (alles rauw, weinig aangemaakt) en B kan na 2 giant clambs haar mond en maag spoelen van de bergen zand die erin zitten. Tot overmaat van ramp staat de locale straatmuzikant recht achter B zijn niet zo talentvolle kunsten te vertonen en wordt tot 2x toe door de potige 'viswijven' weggejaagd. Op de grond van het lachen weer, had allemaal gefilmd moeten worden!

Tipje voor een bezoek aan Santiago, bezoek het museum van human rights. Erg indrukwekkend wat er allemaal is gebeurd in de tijd van Pinochet. Dat hebben we ons als kind, toen het speelde niet gerealiseerd. Heftig.

Chili kan worden afgetikt van de lijst en de plannen voor Nieuw Zeeland komen op tafel. We gaan de plain in down under....van 4 uur tijdsverschil naar 12, van gaucho's naar kiwi's.

Hasta la vista South America!