Overal huilende baby's!

Vandaag was ik weer op de kinderafdeling. Gisteren was Katie (een andere medische studente die ook meeloopt op de kinderafdeling) ziek, dus heb ik haar ingelicht over de nieuwe patiënten op de afdeling. Daarna was het tijd voor de ronde met de consultant. Dit duurde een klein uurtje. Na het lopen van de ronde worden de nieuwe patiënten geregistreerd. Dit is nogal hectisch!
Midden op de afdeling staat een tafel waaraan ongeveer 6 à 7 stoelen staan. Hieraan zitten dan de artsen met de nieuwe patiëntjes en één van hun ouders. Met allemaal huilende baby's, bezorgde ouders en artsen die allemaal vragen hebben, is het een behoorlijke heksenketel. Het maakt het er ook niet beter op dat lichamelijk onderzoek ook midden op de afdeling gedaan wordt, op een bed ongeveer een halve meter van de tafel van de artsen vandaan. Als er dan ook nog eens een infuus geprikt moet worden, is het helemaal huilen geblazen. Deze ochtend waren er erg veel kleine kinderen die opgenomen werden, wat het dus erg druk maakte. Eén van de baby's die opgenomen werd, was een meisje met een abnormaal groot hoofd. We mochten van de arts haar MRI-scans bekijken en dan de diagnose stellen. Katie en ik hadden nog nooit zulke MRI's gezien. Ze had gewoon geen hersenmassa! Ook was er een abces of cyste te zien in haar hoofd en waren de ventrikels sterk vergroot. Onze diagnose was dan ook hydrocephalus zonder hersenmassa. Dit bleek (helaas) te kloppen. De arts vertelde dan ook dat de prognose voor dit meisje erg slecht was. Op dit moment was ze in het ziekenhuis omdat ze voortdurend aan het overgeven was, wat kon komen door de hydrocephalus of door een infectie. Dit zal de komende dagen uitgezocht worden.
Ook het 6 jarig meisje met zwaar ondergewicht lag nog steeds opgenomen op de high dependency unit. Ze werd vandaag voor een CT scan doorgestuurd naar een speciaal kinderziekenhuis in de buurt. Naast haar lag een jongen met dengue fever. Hij was op dit moment in de kritieke fase (die ongeveer 24-48 uur duurt) en heeft nog 24 uur in de kritieke fase te gaan. Hopelijk zien we morgen dat hij aan het opknappen is! In het derde bed op de high dependency unit lag een baby'tje. Zij heeft bronchiolitis. Gelukkig is ze aan het opknappen en mocht ze naar de gewone afdeling toe. Om haar verder te ondersteunen krijgt ze een puffer, maar daar moet een voorstuk aan omdat ze zo klein is. Helaas is het voorstuk wat het kleine meisje nodig heeft niet gratis, de familie moet dus overleggen of ze dit kunnen betalen...

De consultant had ons verteld dat er die ochtend om 11.30 een hoorcollege was over nierstenen bij kinderen in Sri Lanka. Hier zijn Katie en ik naar toe gegaan.
's Middags zijn we eerst naar de stad geweest waar ik souvenirs heb gehaald. We hebben ons daarna naar huis gehaast, want om 15.00 hadden we een Sinhalees les! Een aantal van de meiden in het huis zijn van Sri Lankaanse afkomst en kunnen dus ook Sinhalees spreken. Het was dan ook erg grappig dat wij Sinhalees probeerden te spreken. Op dit moment ben ik nog niet verder gekomen dan: 'Mage nama Joszi' (Mijn naam is Joszi) en 'Mage wayasa avurudu wissi ekai' (Ik ben 21 jaar oud).

Op weg naar de stad waren we een oude man tegen gekomen die vertelde dat er in de Temple of Tooth vandaag allemaal speciale mensen aanwezig waren omdat het een feestdag was. Het was erg geloofwaardig en ons leek het dus ook leuk om na het eten naar de Temple of Tooth te gaan. Het was nogal een domper toen bleek dat er niks speciaals aan de hand was!