Onwerkelijk en vrij gevoel

Tegen al mijn verwachtingen in heb ik nog best lekker geslapen! Ik ben met opstaan eventjes moe, maar als ik om half 4 in de jeep zit, trekt het weg. Ik heb heel veel zin om de Bromo te beklimmen en ben benieuwd hoe het eruit ziet. Als we 2 minuten in de jeep zitten, vraagt de chauffeur of we allemaal even willen gaan slapen. Ik vind het echt een hele gekke vraag en snap niet waarom we moeten gaan slapen. Het vertelt dat het te maken heeft met de politie. Het zal wel een soort kinderspel zijn, als ik de politie niet zie, zien zij mij ook niet. Achteraf hoor ik van iemand anders dat het te maken heeft met dat er al veel jeeps naar boven zijn gereden en dat we niet meer omhoog mochten rijden. Maar ook dan is de politie toch niet gek en weten ze dat we toch de Bromo opgaan?

Sunrise without sun
Na een uur komen we aan bij het uitzichtpunt bij de Bromo. Wederom hier is het ijskoud. Een hemd, vest, trui en regenjas is niet voldoende om het warm te krijgen. Helaas zie ik de zonsopgang niet heel goed, maar het uitzicht is geweldig. We zitten letterlijk een paar meter van een vulkaan vandaan. Het is echt een super gaaf uitzicht! Na de zonsopgang lopen we terug naar de jeep en rijden we naar de Bromo vulkaan. Na een uur komen we aan en kan de tocht naar de krater beginnen. Het is al wat warmer buiten, dus ik ga deze tocht in mijn hemd maken. De tocht naar boven is lang niet zo zwaar als de Ijen van gisteren, maar toch voel ik het in mijn benen en billen, want ik heb een beetje spierpijn van gisteren.

Zo vrij als een vogel
Nu is het tijd om de Bromo vulkaan te beklimmen. Bovenop de krater kan je in de krater kijken. Dit is echt geweldig om te zien. Het is zo onwerkelijk dat je op de rand van een krater staat. Als ik in de krater kijk, zie ik van alles omhoog komen en je hoort de vulkaan borrelen. Ik loop samen met Dot naar de top van de krater. Om hier te komen moet je over een smal pad lopen en je kan je nergens aan vast houden. Eigenlijk is het best gevaarlijk, want 1 misstap en je ligt in de vulkaan. Toch wil ik graag naar de top lopen, want het is een once in a life time. Ik voel me zo vrij bovenop de krater en ga zelfs over de rand heen rennen haha.. Bovenop de top houden we een fotoshoot en dan is het alweer tijd om terug naar beneden te lopen.

Back to home
Met de jeep gaan we terug naar onze homestay en dan is het tijd om weer terug naar Semarang te gaan. We gaan met een shuttlebus en auto naar het treinstation in Surabaya. Deze reis duurt in totaal 5 uur. In de trein zitten we gelukkig executive. Ik begrijp echt niet hoe ik het de heenreis heb volgehouden in de economic class. Het is fijn om weer thuis te zijn en lekker te slapen in mijn eigen bedje.