Doodsangsten uitstaan

Gili Air, 01.29.2018

Vandaag worden we al om 7 uur opgehaald. We worden met een taxi naar de haven gebracht. De chauffeur rijdt ontzettend hard en onveilig. Ik heb het gevoel alsof we bijna de boot missen, maar als we aankomen in de haven, moeten we nog een uur wachten totdat de boot vertrekt.

Eenmaal op de boot probeer ik even te slapen. Ik blaas mijn nekkussen weer op en ga er even bij liggen. Maar na een aantal minuten worden de golven steeds hoger en gaat de boot steeds meer op en neer. Na een aantal minuten ben ik echt doodsbang. We gaan echt super veel op en neer, de golven zijn ongeveer 5 meter hoog. Milou en ik zijn allebei zo bang dat we geen woord tegen elkaar zeggen. Ik zie ook aan de mensen die op de boot werken dat dit niet normaal is. Ik zie ook een beetje paniek op hun gezichten. Op een gegeven moment krijgt de boot zo’n klap dat er een raam openschuift en er een halve golf over Milou heen komt. Ik vind het echt zo sneu. Dit kan natuurlijk ook alleen maar haar overkomen.. Maar door alle adrenaline geven we er nu niet zoveel om. Het enige wat we willen is van deze boot af. Ik denk echt dat we gaan zinken. Ik heb dit echt nog nooit meegemaakt. Het is echt nog zoveel erger dan de boot naar Karimun Jawa. Ik heb me nog nooit zo onveilig gevoeld. Het is niet zo dat alleen Milou en ik als 2 Drama Queens op de boot zitten, maar iedereen op de boot schreeuwt en je ziet bij iedereen paniek om hun gezichten. Milou en ik zitten helemaal vastgeklampt met onze handen aan de stoelen voor ons en staren voor ons uit. Tot op een gegeven moment Milou zegt: Linsey plastic zak. We hebben wel een plastic zak, maar daar zit in gat in. Ik sta op en vraag om een plastic zak. Het personeel zegt dat ik moet gaan zitten, maar ik wil eerst een plastic zak, voordat er zometeen ook nog kots naast ons ligt haha. Nadat ik een plastic zak heb gekregen en Milou alles eruit heeft gegooid (wat niet veel is, want we hebben nog niks gegeten), gaan we weer in onze adrenaline houding zitten. Na een half uur leg ik me erbij neer dat het afgelopen kan zijn en kan ik alleen nog maar voor me uitstaren. Ik weet het, het klinkt allemaal erg dramatisch, maar het was echt de ergste bootrit uit mijn leven. Gelukkig komen we uiteindelijk veilig aan op Gili Air.

Niks te beleven
Op het eiland zijn geen scooters of auto’s, alleen maar paarden en fietsen als vervoersmiddelen. Nou ligt ons hostel helemaal aan de andere kant van het eiland. Het zou een kwartier lopen zijn, maar in Indonesië is een kwartier een half uur lopen. Maar de paarden zien er zo slecht uit, dat we toch liever lopen. Tijdens de wandeltocht zien we dat er echt niks te beleven is op Gili Air. We hadden toch beter naar Gili T kunnen gaan. Maar goed, daar is nu niks aan te veranderen, dus we proberen er maar het beste van te maken.

Als we aankomen in het hostel, vertellen de werknemers ons dat we WiFi het niet doet en dat de elektriciteit er al uren uit ligt. Vervolgens wilt Milou een douche nemen en is het water koud en komt er een kleine straal uit. Op dit moment zien we het allebei even niet meer zitten. Het is een dag vol met tegenslagen. Maar nadat we even hebben gechillt en tot rust zijn gekomen, kunnen we het positieve er weer van inzien. Ik ga ook even douchen en daarna gaan we uiteten bij een restaurant bij het strand. Na het uiteten klets ik nog even met 2 jongens uit België die we in Jogja hebben leren kennen. Daarna is het tijd om naar bed te gaan en even bij te slapen.

Begin vandaag nog!

Waar wacht je nog op? Leg je avonturen vast in een digitaal dagboek dat je kan delen met vrienden en familie. Wissel op elk moment tussen verschillende apparaten. Ga aan de slag in onze online applicatie.