Leer van ervarings

Life is a journey with problems to solve, lessons to learn, but most of all, experiences to enjoy. De afgelopen weken hebben we veel gedaan en is er veel gebeurt, allemaal ervaringen die ik weer meeneem.

We zijn onder andere naar The old biscuit mill geweest, een leuk marktje met veel souvenirs en lekker eten. Ook zijn we naar de zonsondergang op Signal hill geweest. Pfoe het was nog een hele rit naar boven, het was natuurlijk hartstikke druk, veel locals gaan hier ook naartoe, en de wegen naar boven zijn niet heel breed dus het paste allemaal net. We hebben af en toe de zijspiegel van de auto moeten inklappen anders paste het niet, het was passen en meten. Uiteindelijk zijn we op de top gekomen en daar hebben we naast foto's maken ook naar de zonsondergang gekeken.
Vorig weekend op een vrijdag hebben we een township tour gedaan. Het plan was om rond half 10 te vertrekken en om 10 uur in Kaapstad te zijn. Alleen het verkeer stond helemaal vast. Wat bleek nou, die dag was de dag dat de mensen zich in moesten schrijven voor de cycling tour (amateuristische wielrentour die elk jaar gehouden wordt). Dus rond 12 uur waren we pas bij de plek waar de tourbus zou vertrekken. De tour ging naar de townships Langa en Gugulethu. Eerst zijn we naar Langa gegaan, Langa betekent zon. We hebben daar gezien hoe mensen in een container of een schuur leefden. In een kleine kamer van een normaal Nederlands huis wonen drie gezinnen, voor elk gezin één matras/bed. Gek om te zien dit contrast te zien tussen de luxe in Nederland en de armoede in de townships. In Langa zijn we ook nog naar een stamkroeg geweest, waar ze met zijn allen bier drinken uit een vat. Daarna zijn we nog langs Gugulethu gereden en hebben een paar monumenten bezocht. Helaas viel de tour tegen, ik had verwacht dat ik meer van de townships zou zien. Gelukkig hebben we de dag goed afgesloten door wat te gaan drinken bij Brownies & Downies, een restaurant waar mensen met een beperking werken.
Afgelopen zondag zijn we dan eindelijk op de Tafelberg geweest!! Het erheen gaan had wel wat voeten in de aarde, de bus reed opeens een hele andere route. Natuurlijk omdat het de wielrenwedstrijd was, niet goed over nagedacht. Uiteindelijk zijn we toch bij de Tafelberg aangekomen en zijn we met de cableway naar boven gegaan. Nog geen eens vijf minuten en we waren al boven! Veronique en ik hebben lekker op de Tafelberg vertoefd. Aan het begin bij de cableway was het heel toeristisch maar toen we wat verder liepen van de makkelijke paden af, werd het steeds rustiger. Je hoorde op een begeven moment helemaal niets, het was zo rustgevend. Na een tijdje kwam er een wolk, raar want op de berg wordt het dan mistig. We zijn terug gelopen naar een zonnig stuk en daar hebben we van het uitzicht genoten.

Genoeg over de culturele/toeristische ervaringen, ik heb ook een heleboel meegemaakt op stage. De eerste weken van stage zijn altijd het lastigst, wat kan je doen, wat mag je doen, wat ook meespeelt is de cultuur op de stageplaats de mensen nemen je niet snel op in hun bezigheden. 's Morgens krijgen de kinderen altijd ontbijt een soort rijstepap, de eerste dagen stonden wij hier de eerste dagen een beetje bij, een keer werden we gevraagd of we mee wilden helpen met de kinderen eten te geven. Tuurlijk wilden we dat wel doen, dus ik mocht een klein kindje rijstepap geven. Alleen hij wilde de rijstepap niet, hij hield iedere keer zijn kaken stevig op elkaar. Dus ik geprobeerd wat aan zijn lip te smeren en toen at hij uiteindelijk wel kleine beetjes. Ondertussen zat hij met zijn handen in de pap en het zat op een gegeven moment overal. Op mijn armen, schouders, in mijn haar, och och. Begon dat kind ook nog te huilen, ben er op een gegeven moment maar mee gestopt.
Op stage herkennen de cliënten en de kinderen ons steeds meer. Elke dag lopen we van het admin building (administratiekantoor) naar de daycare (of andersom), als we hiernaartoe lopen komen we langs het activitycentre voor de volwassenen. Deze mensen zitten vaak buiten en beginnen te glunderen wanneer we langskomen en we ze begroeten. We krijgen knuffels en high fives. We noemen het ook wel the walk of fame. Elke dinsdag en donderdag is er netbal (korfbal) voor de mensen die werken in de schuren, netbal is voor voor de vrouwen en soccer is voor de mannen. Vraag niet aan de mannen of ze netbal spelen want dan zeggen ze 'No, no, no'. Veronique, Chantalle en ik werden gevraagd voor een potje netbal. Het team waar ik bij zat had gewonnen, maar ze speelden wel behoorlijk vals dus een eerlijke overwinning was het niet.
Afgelopen woensdag hebben Veronique, de andere stagiaires en ik een activiteit georganiseerd voor de kinderen uit twee klassen. De kinderen spelen vaak niet buiten en doen bewegingsactiviteiten vaak binnen. Eerst mochten de kinderen de bal over schoppen en daarna hebben we met het parachutezeil verschillende activiteiten gedaan. De kinderen vonden het hartstikke leuk en werden helemaal druk. Ook vonden ze het leuk om onder de parachute te gaan zitten.
Donderdag heb ik voor het eerst een home visit gedaan, een behoorlijke uitdaging want ik moest zelf het gesprek met de ouder houden. Waar je in Nederland alles eerst met begeleiding moet doen wordt je hier voor de haaien gegooid. Natuurlijk heb ik hier veel voorbereiding over gehad, maar het is toch heel anders als je het in het echt moet gaan doen en dan ook nog eens in een hele andere cultuur. Er werden meerdere homevisits gedaan, daardoor kwamen we in verschillende gebieden van Atlantis en omstreken. Het gezin waar ik een homevisit bij deed woonde in een township dichtbij Atlantis. Op zich was het een oké huisje, het was geen krot maar een

een stenen huisje. Tijdens het gesprek met de ouder kon ik wel merken dat ik alles wat ze zei met een korreltje zout moest nemen. Bij veel dingen die ze vertelde had ik mijn vraagtekens bij. Maar dat moet je zowiezo in deze cultuur, ja betekent niet altijd ja.
Vrijdag ben ik gaan kijken bij een andere dagopvang voor kinderen met een beperking. Leuk om de verschillen tussen Emanuel en Orion te zien. De kinderen waren engeltjes maar ook bengeltjes, dus ik was aan het einde van de dag behoorlijk moe.
Vandaag gaan we naar Carnival in Greenpoint, ik ben benieuwd!

Groetjes!