Zuid-Amerika

Vanuit Calama vloog ik naar Santiago, waar ik een tussenstop had van 7.5 uur over vervolgens door te vliegen naar Cordoba. Mijn host, Ivan, stond mij op te wachten op het vliegveld, vanuit daar met de taxi naar mijn nieuwe thuis voor de komende zes weken. Na even een beetje kennisgemaakt te hebben ging ik al snel naar bed want ik was kapot van de reis. De volgende dag liet Ivan mij van alles van de stad zien. Ook ontmoette ik een hoop van zijn vrienden in het park. Maandag was de eerste ontmoeting met de mensen van AIESEC, de organisatie van mijn vrijwilligerswerk. Er werd wat meer verteld over de projecten en we moesten een planning maken voor de komende zes weken. Het project bleek toch allemaal net iets anders in elkaar te steken dan ik van te voren had gedacht. Mij was verteld dat ik als een soort klassenassistent zou gaan werken op een basisschool. Nu bleek dat ik samen met de andere vrijwilligers Engelse lessen moest gaan geven aan kinderen, tieners en volwasssenen. Ondertussen werd ik ook in allemaal groepsapp toegevoegd met allemaal mensen die ik nog nooit gezien of gesproken had. Dus het begin was allemaal een beetje onduidelijk en anders dan verwacht. Dit was wel echt even wennen en omschakelen voor mij. Maar na de eerste week was ik helemaal gewend en op mijn plekje. Vooral de lessen met de kinderen vond ik echt super super

esthervans

12 hoofdstukken

16 Apr 2020

Back to Argentina

Cordoba

Vanuit Calama vloog ik naar Santiago, waar ik een tussenstop had van 7.5 uur over vervolgens door te vliegen naar Cordoba. Mijn host, Ivan, stond mij op te wachten op het vliegveld, vanuit daar met de taxi naar mijn nieuwe thuis voor de komende zes weken. Na even een beetje kennisgemaakt te hebben ging ik al snel naar bed want ik was kapot van de reis. De volgende dag liet Ivan mij van alles van de stad zien. Ook ontmoette ik een hoop van zijn vrienden in het park. Maandag was de eerste ontmoeting met de mensen van AIESEC, de organisatie van mijn vrijwilligerswerk. Er werd wat meer verteld over de projecten en we moesten een planning maken voor de komende zes weken. Het project bleek toch allemaal net iets anders in elkaar te steken dan ik van te voren had gedacht. Mij was verteld dat ik als een soort klassenassistent zou gaan werken op een basisschool. Nu bleek dat ik samen met de andere vrijwilligers Engelse lessen moest gaan geven aan kinderen, tieners en volwasssenen. Ondertussen werd ik ook in allemaal groepsapp toegevoegd met allemaal mensen die ik nog nooit gezien of gesproken had. Dus het begin was allemaal een beetje onduidelijk en anders dan verwacht. Dit was wel echt even wennen en omschakelen voor mij. Maar na de eerste week was ik helemaal gewend en op mijn plekje. Vooral de lessen met de kinderen vond ik echt super super

leuk! We probeerde thema´s te kiezen waar we ook een liedje aan kunnen koppelen. Zoals ABC, old Mcdonald had a farm en hoofd, schouders, knie en teen. De kids vonden dit echt helemaal geweldig. De tieners zijn het meest gemotiveerd als er een spelelement in zit. Bijvoorbeeld galgje, soort memorie en een cijferspel. De volwassenen leren het liefst vanuit dialogen oefenen. Zo waren alle lessen heel afwisselend. Elke vrijdagavond hebben we een meeting waar we met alle vrijwilligers bij elkaar komen om de week na te bespreken, spelletjes te doen die te maken hebben met groepsdynamiek en eindpresentaties. Wel echt heel leuk, want hierdoor leer je de andere wel echt goed kennen! Om het weekend goed in te luiden gaan we daarna altijd naar Studio Theather, een club. Waar ze van 23.30-1.00 gratis bier en pizza serveren. Ik kan prima wennen aan het Argentijnse leven. Alleen er is een klein minpuntje aan de het Argentijnse leven en dat zijn de stakingen. De buschaffeurs besloten dat zij een staking gingen houden omdat zij

betere werkomstandigheden willen. Het is dan niet zo als in Nederland dat er een paar uur geen bussen rijden, maar deze staking duurde maar liefst 8 dagen. Hierdoor konden we dus een hele week niet naar het project, want het project is 20 minuten met de bus van mijn huis vandaan. Maar dit bood natuurlijk wel weer opties om leuke dingen te doen, zoals chillen in het park en museums bezoeken (lees zo snel mogelijk door de museums lopen om vervolgens lekker ergens koffie te gaan drinken). In de weekenden heb ik verschillende tripjes gemaakt. Zo gingen we met een groepje naar Carlos paz, waar we heerlijk gerelaxt hebben bij een meer, ijsjes gegeten, lokale zoetigheden geproefd en vervolgens op een mini festival terecht kwamen. Een ander weekend gingen we op schoolreisje naar Alta Gracias. Met een groep van zeventien mensen vertrokken we met de bus die kant op. Al snel bleek dat de groep veel te groot was en mensen verschillende dingen wilde doen. We hebben een beetje door het stadje gelopen, een museum

bezocht en naar een park met uitzicht op de bergen geweest. Toch merkte in op een gegeven moment wel dat mijn motivatie voor het project een beetje wegzakte en dat zes weken op dezelfde plek toch best wel lang is. Gelukkig hadden we een extra lang weekend door een feestdag en gingen we een weekendje naar Rosario, met bijna alle mensen uit mijn vrijwilligersgroep. We mochten daar blijven slapen bij ouders en vrienden van een jongen van AIESEC. Ontbijt, lunch, diner het werd allemaal voor ons verzorgd. We hebben de stad verkend en zijn vrienden ontmoet, gezellig drankjes gedaan. Daarnaast zijn we ook nog een dagje naar Buenos Aires geweest. Ik mocht voor een dagje de tour guide uithangen. Vond het wel echt super leuk om weer terug te zijn in de stad waar mijn reis begon! Na dit weekend had ik mijn motivatie weer helemaal terug gevonden en kon ik er weer helemaal tegen aan. Op dit moment heb ik nog 5 dagen te gaan in Cordoba en dan ga ik weer heerlijk verder reizen. Al met al was het een super ervaring, veel geleerd, leuke mensen ontmoet en genoeg leuke dingen gedaan maar het is prima voor mij om nu weer verder te trekken!