Mijn week in Cooma!

Vorige keer schreef ik mijn reisverslag in de bus naar Canberra en nu schrijf ik in de trein naar Melbourne. De afgelopen 5 dagen ben ik bij Thea & Tony geweest en heb ik opnieuw heel veel gedaan! Aangekomen in Canberra zag Thea me gelijk en zijn we wezen lunchen in My Café een restaurantje wat voor haar zoon in Nederland bekend moet zijn, Na de lunch zijn we naar het huis van Thea & Tony gegaan, en hebben veel gesproken over wat ik al gedaan had en wat de planning was voor de aankomende 5 dagen. Al snel werd me duidelijk dat Thea me het liefst alles in de buurt wilde laten zien waardoor 5 dagen erg kort is. Toen we bij hun huis aankwamen kon ik na het eten even Skypen met thuis. Daarna wilde ik me telefoon en laptop opladen zodat ik de volgende keer weer kon Skype. Ik kwam er achter dat ik (natuurlijk) niet de juiste wereldstekker bij me had, doordat ik de week daarvoor gebruik gemaakt had van de stekkerdoos van iemand anders. Gelukkig had Thea nog een Nederlandse wereldstekker van haar zoon voor me en kon ik gebruik maken van een oude laptop oplader van Thea.

De volgende ochtend zijn we naar een koffietentje gegaan waar ze elk weekend

afspreken met vrienden van hun. Ik werd gelijk aan iedereen voorgesteld en kwam erachter dat er een Nederlands stel tussen zat, hierdoor had ik een makkie en kon ik af en toe gewoon Nederlands spreken. Deze ochtend viel het me gelijk op dat er veel werd gesproken over eten, het zelf verbouwen van eten en producten die gezond zijn. Gedurende mijn tijd in Cooma viel me dat telkens weer op, mensen zijn hier veel meer bezig met het zelf verbouwen van groente en een gezonde voeding. Na de koffie liet Thea me een winkeltje zien waar zij regelmatig te vinden is en ook deels verantwoordelijk voor is. Ze mogen gratis gebruik maken van deze ruimte om te voorkomen dat het pand leeg staat, de enige voorwaarden is dat als er een huurder komt dan zullen ze er uit moeten (dit zou ook een goed idee zijn voor Zandvoort). In de winkel van Thea worden alleen dingen verkocht die zelf gemaakt zijn, hierbij gaan ze zelfs zo ver dat de wol voor de meeste producten ook zelf gemaakt wordt van schapen vacht. Dit betekend dat deze vacht wordt gekamd, geverfd en gesponnen waarna het gebruik wordt voor bijvoorbeeld een muts. Nadat we hier even rond gekeken hebben zijn we verder Cooma in gegaan, er was namelijk een soort muziekwedstrijd door het dorpje heen. Op allemaal verschillende punten waren (vooral) kinderen maar ook volwassen muziek aan het maken, de jury zou dan aan het einde van de dag een winnaar bekend maken. Bij verschillende bandjes stonden daarom mensen te kijken of mee te zingen met de muziek, af en toe

kreeg de zanger(s) een bonnetje wat werkte als een soort stem voor de uiteindelijk uitslag, of ze kregen geld zoals straatmuzikanten in Nederland. Wat ik grappig vond is dat de meeste mensen een eigen box met microfoon of zelfs een piano mee hebben om te kunnen spelen, in Nederland zie je dat niet vaak. Nadat we langs verschillende mensen zijn gelopen zijn we naar een marktje gegaan dat ook speciaal voor deze dag stond. Hierop stond een boerin met allemaal kleine lammetjes en precies op het moment dat wij langs liepen ging ze deze voeren. Thea vroeg daarom of ik het beestje mocht voeren en dat was geen probleem, het beestje werd gewoon buiten het hek gezet waar ik hem “ rustig” kon voeren. Voor ik het wist had dat beestje de melk al op zo gulzig als het aan het drinken was, het leek wel alsof het al een week niks had gehad. Tijdens het lopen over de markt zag het weer er heel dreigend uit en al snel vielen er een paar spatjes regen, iets waarvan ik als één van de weinige baalde. Tony legde me namelijk uit dat de mensen uit het dorp juist blij waren met de regen, dit komt omdat de hoeveelheid water die ze hier hebben veel minder is dan in Nederland. Als het regent betekend dit voor de bewoners dat ze die dag de tuin een keer niet hoeven te sproeien en ook het water weer aangevuld wordt. Nadat we alles hadden gezien zijn we terug naar het huis van Thea & Tony gegaan en hebben een lekkere rustige avond gehad.

Zondagochtend ging ik al om 7 uur skypen met thuis zodat ik papa kon feliciteren met zijn verjaardag. In Nederland was het 9 uur ‘s avonds en waren ze bezig met het dessert Marcel en Jeanette waren er ook.Tijdens het skype kwamen ook Sam en Roy binnen waardoor ik iedereen bij kon praten. Skypen blijft grappig vooral met zo´n grote groep, als iemand wat zegt ben je namelijk gelijk geneigd om die persoon voor de camera te zetten. Bij het gedag zeggen had ik echt het idee dat ik naar een kinderfilmpje had gekeken. Na het skype ben ik me klaar gaan maken om samen met Tony de hoogste berg van Australië te beklimmen. Ik had mijn lange broek, een shirt, vest en een jasje aan en dacht me hiermee warm aan gekleed te hebben (dit is ook het warmste wat ik mee heb). Volgens Thea was dit niet genoeg en ik kreeg daarom nog een trui van haar aan en ook moest ik een sjaal mee nemen, voor me gevoel was het echt overbodig maar ik nam hem voor de zekerheid mee. Toen we vervolgens in Thredbo (waar de berg begint) aankwamen begreep ik pas wat Thea bedoelde... Bij het kopen van de kaartjes voor de stoeltjeslift werd ons vertelt dat het boven –14 zou zijn door de koude wind, een leuke uitdaging dus. Met de stoeltjeslift gingen we naar boven en al snel merkte je het temperatuurverschil, ik heb bij het begin van de berg daarom maar me muts opgedaan en me sjaal om. Ik had begrepen dat het een wandeling van 30 KM was en als je het al die tijd koud moet hebben is dat heel naar. Toen we begonnen met lopen besefte ik al vrij snel dat 30

km op deze manier voor mij een zware uitdaging zou gaan worden, dit kwam niet omdat ik het koud had maar de paden waren behoorlijk stijl met op verschillende plekken sneeuw. Naarmate we meer sneeuw kregen leek het mij beter om,om te draaien en terug te lopen voordat er iemand zou vallen, 30 KM met allemaal stukken sneeuw was met mijn schoenen niet zo een goed plan. Op het moment dat ik tegen Tony zei dat we beter terug konden lopen vertelde hij me dat we nog maar een klein stukje tot de top moesten dus dat het zonde was als we terug gingen lopen. Pas nu werd mij duidelijk dat ik dus echt geen 30 KM moest gaan lopen maar dat het maximaal 10 KM zou zijn dus dan wilde ik ook graag verder lopen. Helaas hebben we uiteindelijk niet tot de top kunnen lopen doordat de laatste 1,5 Km alleen maar sneeuw was, hierop wandelen was met mijn schoenen geen optie. We besloten daarom op deze plek onze lunch op te eten en dan weer terug te gaan naar beneden. Als snel werd duidelijk dat dit een hele goede beslissing was, tijdens het lunchen sloeg het weer namelijk redelijk om en zag je door de mist de top nog amper, waarschijnlijk zag je hierdoor ook vanaf de top niet veel meer van de omgeving. Tijdens het lunchen besefte ik ook hoe grappig het eigenlijk is dat ik daar met me voetjes in de sneeuw stond, terwijl de rest van de groep foto’s stuurde van zichzelf in bikini op het strand. Na de lunch zijn we terug gelopen naar de stoeltjeslift en hiermee naar beneden gegaan (klinkt misschien gek maar naar beneden met zo’n stoeltjeslift vond ik een stuk enger).

Toen we beneden aankwamen was Tineke, de dochter van Thea & Tony, samen met een vriendin bij Thea gaan zitten. Voor mijn gevoel had ik Tineke nog nooit gezien waardoor ik in het begin ook niet zeker wist wie van de twee Tineke was. Zij herkende mij wel gelijk en een van de eerste opmerking was natuurlijk dat ik heel veel op me moeder lijk waarop Thea & Tony zeiden dat ik op mijn lijk oma toen ze mijn leeftijd was. We hebben daarna even zitten praten en toen zag ik wel duidelijk wie Tineke was, ze lijkt best wel op Thea! Na even te hebben gesproken ging Tineke snel naar huis om haar laatste spullen te pakken, zij ging de volgende dag namelijk voor het eerst in 6 jaar weer naar Nederland. ‘S avonds hebben we pompoensoep gegeten welke verse gemaakte was door een vriendin van Thea,dit was super lekker na zo’n koude wandeling. We hebben de avond afgesloten met een spelletje Rumicub, dit spel vindt Tony minder leuk maar omdat mijn engels niet zo goed is was Scrabbel geen optie.
Maandagochtend had Thea met opzet niks gepland omdat ze vond dat

ik ook mijn rust nodig had, een mooi moment dus om een hostel voor Oud & Nieuw in Sydney te boeken. Doordat er veel mensen naar Sydney komen voor oud en nieuw is het vrij lastig om een leuke plek te vinden, maar ik denk het dat het me gelukt is! Toen dit gelukt was ben ik gaan kijken op welke manier ik van Cooma naar Melbourne ging komen. Doordat het vrij makkelijk was geweest om van Sydney naar Canberra te komen had ik verwacht dat dit ook zou gelden voor mijn reis van Canberra naar Melbourne, maar dit viel vies tegen. In Australië liggen zulke plaatsen veel verder uit elkaar en rijden er een stuk minder bussen en treinen in vergelijking tot Nederland, om een beetje een beeld te krijgen er waren maar 3 opties om van Canberra naar Melbourne te komen en dit was een tocht van ongeveer 8 à 10 uur. Om deze reis te kunnen maken was je ook verplicht om zelf te rijden van Cooma naar Canberra anders kwam je zeker niet aan op de dag dat ik wilde in Melbourne. Uiteindelijk vonden Tony & ik 3 opties, voor 2 van de opties geldt dat Tony me ‘s nachts naar Canberra moest rijden, een ritje van ongeveer 1,5 uur. Dit was geen optie aangezien in de avond hier regelmatig kangaroo’s over de weg springen, dit zijn er zelfs zoveel dat de overheid de aangereden kangaroo’s dood langs de weg te laten liggen. Dit moet ervoor zorgen dat mensen zien dat er op deze plekken veel kangaroo’s overspringen. Bewust wordt je er wel van want er liggen regelmatig dode kangaroo´s. ‘S avonds rijden werd dus geen optie waardoor ik gekozen heb om met de bus van Canberra naar Cootamundra te reizen en vanaf hier met de trein naar Melbourne verder te gaan. Toen ik dit geboekt had ben ik begonnen met het maken van een paprikasoep, Tony & Thea hadden dit beide nog nooit gegeten en omdat iedereen hier zoveel bezig is met verse gerechten vond ik dit wel een leuk idee om te maken. Nadat ik klaar was met de soep ben ik met Tony samen zelf een stuk gaan rijden, Thea vond het belangrijk dat ik dit al gedaan had voordat ik in een gehuurde auto stapte. Zelf vond ik het een heel eng idee, ik reed liever een gehuurd busje in de prak dan de auto van hun. Ik vond het rijden dan ook heel vermoeiend, het voelde als een eerste rijles. Ik moest ineens links rijden, met links schakelen, me richtingaanwijzer zat rechts maar ook moest ik ineens hoge bergen op- en afrijden. Dat vond ik ook heel moeilijk want in welke stand moest ik dan schakelen en bij een berg af was ik geneigd om me koppeling en me rem in te trappen in plaats van alleen me rem. Om te voorkomen dat ik op de verkeerde weghelft ging rijden zei Tony dat ik moest onthouden dat ik zelf altijd in het midden van de weg moest rijden. Deze tip vond ik heel fijn waardoor eigenlijk alleen het voorsorteren bij afslaan nog lastig bleef. Ik hoop wel dat de campervan die we huren een automaat is want ik blijf het schakelen met die bergen wel moeilijk vinden. Om te oefenen met het rijden op bergen ben ik met Tony de hoogste berg van Cooma op gereden, op de berg zelf zijn we uitgestapt en vertelde hij me de achtergrond van Cooma en haar omgeving. Ik vond het super leuk om al die verhalen te horen want als ik zelf die berg beklommen had zou ik dat niet geweten hebben. Doordat het rijden zo anders is vond ik het heel vermoeiend en heb ik gevraagd of Tony terug wilde rijden, eigenlijk vond hij dat ik nog moest oefenen maar gelukkig reed hij wel uiteindelijk. Eenmaal thuis moesten we voor Thea even iets langs brengen bij de Nederlandse vrienden van hun en dit keer moest ik toch echt weer rijden, gelukkig in de automaat (dit scheelt echt als het gaat om concentratie!). Daar aangekomen kwam ik bij een heel leuk huisje met daar om heen 6 hectare grond waar onder andere druivenbomen en schapen waren. Toen ik er kwam vond ik het echt een huisje voor me ouders, mooie tuin, leuke veranda en heerlijk in het zonnetje. We werden gelijk gevraagd of we wat te drinken wilde waardoor we er even gezellig gezeten hebben. Wat ik heel grappig vind is dat deze mensen Australië als veel vrijer ervaren dan Nederland, terwijl als ik soms de regeltjes van hier hoor ik denk dat je in Nederland toch vrijer bent. Voorbeelden van regeltjes zijn dat je geen onkruid in je tuin mag laten groeien, dit moet je echt bijhouden om te voorkomen dat de onkruid bij boeren terecht komt wie hier last van kunnen ondervinden. Een andere regel is dat je fruit dat je gekocht hebt in de ene staat niet mee mag nemen naar de andere staat. En wat ik ook heel grappig vind is dat roken hier als asociaal wordt ervaren, op een terras is het hierdoor niet normaal en gebruikelijk dat je mag roken, vaak moet je voor het roken van een sigaret een stuk verderop (ver van het terras) gaan staan. Maar dat er meer vrijheid is als het gaat om ruimte dan is het natuurlijk zeker waar, daar was hun huis een mooi bewijs van! Tijdens het gesprek vertelde ze over de wijn die zij vroeger maakte voor restaurants in de buurt, nu doen ze het alleen nog maar voor eigen gebruik. Toen we weggingen gaven ze me een fles die ze zelfgemaakte hebben in 2010 en ook verkochten zodat ik het zelf kon proeven. Op het label stond het nummer van deze mensen zodat als er wat was ik ze kon bellen. Ik ben helemaal blij met me fles en ben benieuwd naar de smaak!!
Dinsdag was alweer de laatste dag bij Thea & Tony en deze begonnen

we bij een koffietentje, samen met Anna een vriendin van hun. Anna had zelf gevraagd of we nog een keer koffie kwamen drinken voordat ik door ging naar Melbourne, echt super lief. Ik en Tony konden alleen niet lang blijven want we gingen die dag naar de Yarrangobility caves en hiervoor moesten we een stuk rijden, gelukkig hoefde ik niet te rijden want Tony wist dat vooral het laatste stuk een vervelende weg was. Eenmaal aangekomen bij de caves gingen we eerst naar het natuurlijk thermische zwembad, dit was water uit de natuur wat 27 graden is zonder dat er gebruik gemaakt wordt van verwarming. Om hier te komen moesten we echt een lastig pad lopen, die naar boven nog zwaarder zou worden. Nadat ik even gezwommen heb kozen we daarom voor een andere weg terug, deze was misschien iets langer maar zeker makkelijker. Tijdens het lopen bleek dat we hierdoor de route tegenovergesteld hadden gelopen dan ons was gezegd maar hier waren we beide alleen maar blij mee. Toen we boven waren zijn we gelijk doorgelopen naar de cave, we hadden besloten om de grot zonder gids te doen zodat we konden stoppen voor foto’s wanneer we wilde doordat er niemand in deze cave was hadden we ook van niemand last. Het begin van de grot was al heel indrukwekkend en binnen werd het alleen maar indrukwekkender! In de grotten werd alles maar beperkt verlicht maar dat maakte het niet minder mooi! Het deed me af en toe echt denken aan de droomvlucht in de Efteling. Natuurlijk was halve wege de grot de batterij van mijn camera leeg waardoor ik niet veel foto’s kon maken, hoewel je

alles toch al niet goed op de foto kreeg. Nadat we de grot doorgelopen hadden werd ik getrakteerd op een gingerbeer, dit is een typisch Australisch drankje wat ik gedronken moest hebben als ik in Australië was vond Tony. Het was echt heel lekker en een fijne afkoeling, deze afkoeling was ook wel nodig aangezien ik me warm had aangekleed omdat iedereen had gezegd dat het er koud zou worden en het dit uiteindelijk helemaal niet was. Toen we beide ons gingerbeer op hadden zijn we naar huis gereden, een lange rit waarbij ik veel moeite had om me ogen open te houden! Toen we thuis kwamen kreeg ik de volgende verassing Thea wilde ter afscheid graag met mij uiteten, dus dat hebben we gedaan. Tijdens het eten zag je opnieuw hoe goed ze voor me zorgde, ze had namelijk het liefste dat ik vlees nam omdat we deze week nog niet echt vlees gegeten hadden en ze bang was dat ik anders ijzer te kort zou hebben. Ondanks het advies koos ik voor de lasagne en deze was heerlijk maar het was ontzettend veeel, het was een beetje Amerikaanse grote. Na het eten zijn we weer naar huis gegaan zodat ik me spullen kon inpakken voor de volgende dag en we daarna nog tijd hadden om te rummicubben, uiteindelijk hebben we deze week ongeveer 10 spelletjes gespeeld waarvan ik er 8 gewonnen had.

Woensdag moest ik op tijd weg om de hele dag te reizen naar Melbourne zodat ik de aankomende maand verder kan reizen met een campervan die ik samen met 2 andere meiden gehuurd heb. In de ochtend hadden Thea & Tony een lunch pakketje en eventueel broodjes voor in de avond voor me gemaakt en daarna werd ik netjes afgezet op de bus. De hele week had ik me niet zo bezig gehouden met de campervan. Doordat dit allemaal wat lastiger in elkaar zat hadden we besloten de volgende dag de auto op te halen en onze reis dan maar een dag later te beginnen. Achteraf gezien maar beter ook want ik was die dag pas om 19.00 uur in Melbourne dus veel hadden we niet meer kunnen rijden. Na mijn busreis begon de volgende uitdaging, overstappen op de trein. Ik had nog niet eerder met de trein gereden en ik had geen idee hoe het hier zou werken. Gelukkig was er een vrouw zo vriendelijk om mij te helpen, zij vertelde van welke kant mijn trein kwam, dat mijn trein vertraging had en ook dat ik bij het instappen moest kijken op welke plek ik moest gaan zitten. Ik moest de trein daarom instappen bij een bepaalde letter, kon mijn backpack gelijk bij de ingang in een opberg ruimte zetten (waarbij iedereen pas verder kon als ik het had neergelegd) en daarna vond ik al snel mijn stoel. De treinen hier lijken eigenlijk een beetje op de Thalys, je hebt een eigen plek, de stoelen zijn ruim opgezet, je hebt een buffetruimte en iemand komt vragen of je hier wat van wil. de kaartjes worden gecontroleerd op basis van de stoelen. vooraf weten ze welke plaatsen bezet of leeg raken per stop en dit controleren ze, je kan dus niet ergens anders gaan zitten. Achteraf snap ik de luxe van de trein wel, je zit er namelijk zo lang in dat je wel een beetje je benen moet kunnen strekken. Doordat de trein zulke grote stukken aflegde zag je op een gegeven moment ook mensen naar buiten rennen om nog even snel een peuk te kunnen opsteken in de tijd dat de trein op het perron stond, dit was heel grappig om te zien want ik geloof niet dat die mensen genoten van hun sigaret, het moest zo gehaast. Natuurlijk was er wat op t spoor waardoor mijn trein niet stopte op de eindhalte, ik moest overstappen op een bus om zo op mijn bestemming aan te komen. gelukkig verliep dit heel soepel en vond ik in Melbourne Ariëlle ook al snel. Nu moest ik alleen nog 20 min met die zware tas naar het hostel lopen, in het hostel aangekomen was ik dan ook blij dat ik naar de kamer kon. De volgende dag mocht van mij snel beginnen zodat het volgende avontuur kan beginnen, lekker rijden door zuid Australië!