Week 14

Vrijdag 30 november 2018
Na een hele leuke ochtend te hebben gehad, door een fotoshoot te hebben met veel van het huis in de kledendracht van Vietnam. Ze noemen dit een Áo dài (spreek uit: Au-jaai in het zuiden en Au-zaai in het noorden). Super leuk maar erg strak omdat wij natuurlijk groter en breder zijn dan de doorsnee Vietnamees. Daar stonden we dan in het bloemenveld de meest rare poses aannemen. Daarna nog even serieus wat aan school doen en toen kwam het rot nieuws van thuis bij Lonneke. Samen heeft zij met haar ouders de keuze gemaakt dat ze helaas naar huis toe gaat omdat het niet goed gaat met haar

vader. Ik vind het heel erg kut voor haar en voel me erg rot omdat ik haar niet kan helpen. We hebben hier samen een onwijs mooie tijd gehad en ik had dit met niemand anders kunnen en willen doen dan haar. We hebben veel gedaan, gezien, gelachen en gehuild maar bovenal genoten. We hebben hier niet de makkelijkste maanden gehad, maar ik ben heel blij dat ik het met Lonneke heb mogen doen.

Zaterdag 1 december 2018
Vandaag hebben we de puntjes op de i gezet van de boeken die we hebben gemaakt en heb ik gekeken wat er nog moet gebeuren voor de boeken. Ook hebben we de rest van de opdrachten verdeeld. Daarna hebben we onze nagels nog laten doen. We hadden allebei volgens mij een andere kleur aangewezen dan die er nu op onze nagels zit maar het was wel leuk om te doen. Een meidenavondje als afsluiting van deze grote reis.

Zondag 2 december 2018
Vanochtend heb ik Lonneke uitgezwaaid. Erg verdrietig, maar ze maakt een goede keuze om naar huis te gaan. De rest van de dag heb ik aan school gewerkt.

Maandag 3 december 2018
Vandaag ben ik naar stage geweest en is er niet echt iets boeiends gebeurd verder.

Dinsdag 4 december 2018
Vandaag ben ik naar stage geweest en is er niet echt iets boeiends gebeurd verder.

Woensdag 5 december 2018
Vandaag ben ik naar stage geweest en is er niet echt iets boeiends gebeurd verder.

Donderdag 6 december 2018
Vandaag ben ik weer naar stage geweest. Naast het gebeten worden door een kind (ja opnieuw, maar dit keer in mijn bil) en een vertaalster die een uur te laat kwam en deed alsof er niks aan de hand was, was dit een hele normale dag.