Week 2

Op zaterdag was het weer tijd om verder te rijden, op de route lag het Wai O Tapo Wonderland, hier moesten we dan ook zeker een tussenstop maken. Dit is een park met allerlei verschillende geisers en hete waterpoelen, met allerlei verschillende kleuren. Om 10 uur ging de lady knox geiser af en hier moesten we dan natuurlijk ook bij zijn! Daarna hebben we door het park gelopen en ons continu afgevraagd hoe het kan dat er zoveel verschillende kleuren in het water zitten, dit heeft allemaal te maken met de verschillende natuurlijke grondstoffen die zich in het water bevinden. Nadat we dit hadden aanschouwt wilden we zelf ook wel ergens een keer genieten van een spa. In Tapo is de Otomuheke natuurlijke spa. Het was zo ongeveer 15 graden buiten dus we hadden niet verwacht dat we daadwerkelijk in onze zwemkleding buiten zouden rondlopen. Toen we eenmaal bij de spa aankwamen waren er erg veel mensen van de poelen aan het genieten. We gingen het toch maar proberen en toen we eenmaal in het water waren was het dus echt gewoon heet! Het water is rond de 40 graden! Heel apart dat de natuur dit op een of andere manier voor elkaar krijgt. Er liep ook een waterval naar beneden, maar die was gewoon te heet om bij in de buurt te komen. En wanneer je dan naar de aangrenzende rivier in het water liep, stond je opeens in super koud water. We konden dus met een voet in het warme en met onze andere voet in het koude water staan! Heel apart! Na deze ervaring zijn we nog even door gereden naar het Tongariro National park, omdat we de volgende dag de Alpine Crossing op de planning hadden staan!

Op zondag was het dan zover! Tijd voor de Alpine Crossing, een wandeling van 20 km lang en 1886 meter hoog, waar mensen gemiddeld zo’n acht uur over doen om deze te voltooien. We hadden gehoord dat het op de top van de berg zo’n 0-5 graden was, dus hadden we ons goed voor bereid met de kleding. De wandeling begon gemakkelijk met een lichte helling. Na ongeveer een uur werd deze helling een stuk steiler en was het echt een uitdaging om boven te komen! Elke keer dat we dachten dat we er bijna waren, bleek dit toch niet zo te zijn haha. We hadden in het begin nog niet door dat we echt naar de top van de berg zouden klimmen, maar dit hebben we uiteindelijk wel gedaan! Toen we bijna op de top waren moesten we nog langs een kleiachtige helling die erg glad was, wel spannend want als je hier uit zou glijden dan val je wel een aantal metertjes naar beneden. Maar toen we hier eenmaal langs waren hadden we de top bereikt! Een mooi uitzicht over de verschillende bergen en vulkanen om ons heen. We liepen strak langs de red crater vulkaan, die echt een rode gloed aan de binnenkant had. Daarnaast hadden alle bergen om ons heen wat sneeuw er op liggen. Even verder wandelen en toen kwamen we bij de Emerald lakes aan die ook weer een aparte groene en blauwe kleur hadden. Wat was dit gaaf om te zien! Een steile afdaling volgde die op sommige gebieden best glad was! Na zo’n 6 uur lopen hadden we beiden zware benen en we moest nog wel een stuk door het bos. Op dit punt merkten we dat we best wel moe waren, maar we genoten nog wel! Er waren zoveel verschillende mooie landschappen om ons heen waardoor de tocht niet verveeld. Na 7,5 uur konden wij zeggen dat we de Alpine Crossing hadden voltooid en dat we een mooie uitdaging hadden volbracht! In de avond zijn wij lekker vroeg naar bed gegaan en hebben we uiteindelijk wel iets van 10 uur geslapen haha.

Op maandag zijn we weer verder gereden naar Wellington, dit was weer een autotocht van vier uur. Aangezien we hadden uitgeslapen

hadden we niet echt tijd om nog wat sightseeing te doen. Onderweg hebben we wel een tussenstop langs het water gemaakt wat ook weer genieten was. Daarna zijn we doorgereden naar de camping, waar Jorn al gelijk wat vrienden maakte. Hij deed de camperdeur open en opeens stonden er al een stuk of 10 eenden om hem heen die maar al te graag naar binnen wilden. Jorn heeft ze vriendelijk weggejaagd en daarna hebben wij genoten van ons rustige avondje.
Dinsdag was het tijd voor wat sightseeing in de hoofdstad van Nieuw Zeeland! We begonnen aan een wandeling die in de lonely planet beschreven staat, maar al snel bleek dat deze wandeling niet echt bij ons paste. Toen zijn we maar naar het Te Papa Tongarewa museum gegaan, een nationaal museum die voornamelijk veel verteld over de geschiedenis van de Maori. Daarna zijn we de berg nog opgelopen om de botanic garden te zien. Deze viel op het begin iets tegen, maar later bleek dat we nog niet in de botanic garden waren. Toen we iets verder liepen kwamen we er terecht en toen was het toch wel weer mooi. ’S Avonds waren we van plan om gezellig uiteten te gaan, maar Lisanne was haar paspoort vergeten waardoor we geen een restaurant binnen gelaten werden… Hier in Nieuw Zeeland moet je minimaal 18 jaar zijn om in een restaurant of bar waar alcohol geschonken wordt binnen gelaten te worden. We zijn toen maar voor een luxe diner naar de Mac Donalds gegaan. Hierna was het nog

een uurtje lopen naar ons campertje en zijn we vroeg naar bed gegaan want de volgende dag moesten we op veerpond naar het zuider eiland!

Eenmaal op de veerpond genoten we van de mooie uitzichten! Vooral toen we dichterbij bij het zuider eiland kwamen, zagen we veel groene eilanden om ons heen, waar de veerpond om heen voer. We kwamen aan in Picton, waar we eigenlijk gelijk weer verder reden. We gingen via de toeristische route naar Nelson. Onderweg kwamen we weer allerlei mooie uitzichten tegen! In Nelson hadden we een gratis kampeerplaats gevonden waar we konden douchen, dus als echte Nederlanders gingen we hier dan maar een nachtje kamperen. In de avond nog even een wandeling en een lekker Hollandse maaltijd gekookt.

Op donderdag zijn wij van Nelson naar Motueka gereden. Vandaag deden we het wat rustiger aan, want de volgende dag hadden we een canyon tour geboekt! We hebben rond gereden en de goudstranden van Kaiteriteri bekeken. Vervolgens zijn we nog even doorgereden naar Riwaka Valley, waar een korte wandeltocht volgde naar een van de zoveel mooie springs! Bij terugkomst op de camping hebben we nog even genoten van een spa en daarna zijn wij heerlijk gaan slapen.

Vrijdag was het tijd voor de canyontour in het Abel Tasman Park! Hier hadden we beiden al erg naar uitgekeken. We moesten vroeg opstaan en vertrekken om op tijd aan te komen. Eenmaal

aangekomen bleek dat we vandaag de enige waren die de tour hadden geboekt! Wat een geluk! Nadat ons alles duidelijk werd uitgelegd en we de wetsuits hadden gepast gingen we met de watertaxi naar het National Park. Onderweg kwamen we nog langs een rots die op een aparte manier gespleten was, waardoor hij de bijnaam Pacman had gekregen. Daarna kwamen we nog langs allemaal schattige zeehondjes die op een eilandje aan het spelen waren. En toen kwamen we eindelijk aan bij het Abel Tasman Park (vernoemd naar de Nederlander die als eerste New Zealand ontdekte). We begonnen met een hike van ongeveer 1,5 uur naar boven, hier hebben we even geluncht en toen kon de canyoningtour echt beginnen! We zijn samen glijdend, springend(8 meter!), abseilend en via een zipline naar beneden gegaan. Hierbij hebben wij vele watervallen aan een mooie rivier gezien. Het water was zo helder en schoon dat het rechtstreeks vanuit de rivier gedronken kon worden. Toen we na een aantal uur weer beneden waren uitgekomen mochten we even lekker uitrusten en trok onze tourguide ons naar de laatste bestemming terwijl wij lekker in het water aan het drijven waren. Eenmaal op de boot terug begon het keihard te regenen en stormen, waardoor er een paar hoge golven in de zee waren. Gelukkig zijn we allemaal veilig aangekomen aan de andere kant. We hebben ons ’s avonds getrakteerd op een heerlijk diner bij een Thais restaurant en zijn toen voldaan en uitgeput naar bed gegaan.