San Pedro de Atacama

Wilot:

De busrit naar San Pedro de Atacama was lang en interessant. Aangezien we een snelle toename in hoogte hadden gemaakt hadden enkelen nogal last van de hoogteziekte. Het ging vooral gepaard met hoofdpijn en misselijkheid, bij sommigen was kotsen een optie, ik heb er proberen door te slapen. Maar we konden allemaal wel voelen dat we niet in topconditie waren. Diezelfde middag beslisten we dus om het rustig te houden.

San Pedro op zich is een supergezellig stadje, met zandwegen en een superuitzicht op de vulkanen en bergen. Er is hier ‘s avonds dus ook niet superveel te doen aangezien het stadje niet zo groot is. Wij zijn diezelfde avond beland in een of andere karaokebar/restaurant. Een vreemde combinatie, waar een travestiet de karaoke in gang zette wanneer wij aan het eten waren. Entertainment gegarandeerd dus! Na een deugddoende maaltijd, een drankje en 1 liedje zijn wij echter braaf naar bed gegaan. Slapen op hoogte, zonder eraan te kunnen wennen, is toch iets nieuws. Opstaan met een enorme koppijn is hier dus niet abnormaal en was vanaf nu wel enkele dagen van toepassing.

De volgende dag hadden wij allemaal een uitstap naar Vale de la Luna gepland. Aangezien Vale de la Luna ik de middag was ging Natanya in de ochtend gaan sandboarden terwijl Kyra en ik een rustig ochtendje in de stad doorbrachten. Lekker ontbijten, shoppen en postkaartjes posten stonden bij ons op de agenda en zo hadden we toch snel de volledige voormiddag gespendeerd. Diezelfde middag vertrokken we dus met de groep naar Vale de la Luna, een landschap die je inderdaad echt kan vergelijken met een maanlandschap. Ook hier is de omgeving niet te vergelijken met iets dat we al gezien hebben, en opnieuw echt supermooi! Elke dag opnieuw besef ik hier echt hoeveel geluk ik heb om dit allemaal te kunnen meemaken en zien. Zuid-Amerika is zo divers en echt prachtig!

Normaal gingen we diezelfde avond nog ‘stargazing’ doen, dit is blijkbaar DE plaats om de sterren te bekijken. Jammergenoeg is het hier maar enkele dagen per jaar bewolkt en was dit net vandaag het geval. Stargazing werd dus afgelast en aangezien we met een groep reizen moesten we die volgende dag alweer vertrekken richting Bolivië. Dat is dus het nadeel van een groepsreis, je hangt vast aan een planning en ruimte voor flexibiliteit is er niet echt. Kans gemist dus, niets aan te doen!