Coffee bay

Wilot:

Heel veel mensen die we tegenkwamen waren heel enthousiast over Coffeebay dus ik was toch wel heel benieuwd wat we moesten verwachten. Zoals we al eerder gehoord hadden was dit inderdaad meer het echte Afrika. Het was niet zo westers, zoals onze andere stops wel waren, meer landelijk en ruwer. De weg hiernaartoe was wel interessant om te zien hoe de mensen hier woonden. Coffeebay zelf vonden wij dat er niet veel te doen was, er was eigenlijk gewoon een strand en dat was het zo’n beetje. We hadden hier een dagje te spenderen, wat dus ideaal was om er gewoon een stranddagje van te maken. Aangezien ik niet graag niks doe de volledige dag heb ik een surfplank gehuurd en een beetje proberen te surfen. De stroming was hier echter zodanig hard dat ik niet echt ver de zee in geraakte (haha). Het was ook al enkele maanden geleden dat we surfles hadden genomen, de surfles hier was jammergenoeg volzet dus ik moest het op mijn eentje doen, maar volgende keer zal ik toch wel terug een lesje nemen. Na vele pogingen, en enkele keren recht te staan heb ik het opgegeven. Het was dus een niet zo’n succesvolle poging maar ik heb het toch geprobeerd, next time better! Zo was de dag alleszins ook alweer ten einde gekomen en de volgende ochtend vertrokken we alweer richting Port Elizabeth. Hiervoor hadden we een ritje gescoord in een auto van een Duitse gast die diezelfde kant op moest. Wat hij niet wist, en zich waarschijnlijk achteraf beklaagd heeft (of net niet?), is dat hij een 8u lange autokaraoke van Jill en mij mocht aanhoren. Leukste autorit ooit!