Eerste stageweek

De eerste week in Paramaribo is alweer voorbij, wat is dat snel gegaan!
Woensdag en donderdag moesten we weer stage lopen.
Woensdag heb ik eerst meegelopen met de artsenvisite. Dit is erg leuk, omdat je dan de ziektebeelden van de patiënten beter leert begrijpen.
Deze dag heb ik meegelopen met een hele leuke collega. Zij legde mij wat meer uit en gaf ook echt antwoord op mijn vragen. Hierdoor begrijp ik beter hoe de afdeling in elkaar zit.
’s Ochtends moest ik eerst weer een aantal vitale functies meten, zoals temperatuur en pols meten. Daarna heb ik meegekeken met de wondverzorging van een aantal patiënten.
Op de afdeling orthopedie zijn ook veel patiënten die maar een aantal dagen op de afdeling liggen. Ze worden dan voor de operatie opgenomen en blijven na de operatie nog een aantal dagen. Ik moet dus ook vaak patiënten naar de OK brengen en weer ophalen. Patiënten die de afdeling verlaten, moeten we ook naar de auto begeleiden. Ik loop dus genoeg (alleen op een Surinaams tempo haha).
’s Middags hielp ik mee op de vrouwenzalen. Deze vrouwen moeten dan ’s middags worden gebaad (baden is het Surinaamse woord voor wassen). Omdat het zo warm is op de afdeling (er is geen airco op de afdelingen), worden de vrouwen ’s middags opgefrist. Ook worden dan weer de temperatuur en pols gemeten.
Donderdag was ook een leuke stagedag! ’s Ochtends hoorde ik dat er 2 patiënten naar de polikliniek moesten en ik mocht hierbij meekijken. Bij 1 patiënt moesten ze zijn been gaan gipsen. De collega die daar werkte vroeg of ik het been wou gipsen. Ja, natuurlijk! Dit was heel gaaf om zelf te doen :)
Bij de andere cliënt ging de arts vocht uit zijn knieën weghalen door een injectie. Heel erg leuk om bij zulke dingen mee te kunnen kijken.
Verder was het een rustige dag. Vooral ’s middags is er niet heel veel te doen op de afdeling. Dit komt denk ik ook, omdat ze met heel veel collega’s op de afdeling lopen.
Wat verder opvalt op de afdeling, is dat ze heel erg precies zijn met hygiëne. Een afvalbakje mag bijvoorbeeld niet op tafel staan, maar moet op een speciaal krukje. Ze zijn ook heel precies met het dragen van handschoenen.
Mijn tas mag ik niet op de grond neerzetten, deze hoort op de tafel of op de stoel omdat ze het “vies” vinden om deze op de grond te zetten. Zulk soort cultuurverschillen komen we steeds tegen..
Een ander voorbeeld van een cultuurverschil is dat de Surinaamse collega’s mij allemaal erg lang vinden. Ze vragen hoe het komt dat ik toch zo lang ben en wat je daar allemaal voor moet eten. Eén collega vond mij zelfs op barbie lijken. Hahaha, grappig dat ze Nederlanders zo lang vinden.

Vrijdag waren we vrij! Ik ben samen met Willemijn naar de centrale markt geweest. Dit is de markt in Paramaribo, waar elke dag vers fruit, vis, kleding en allemaal andere spullen worden

verkocht. De weg ernaartoe was heel erg druk, de straten stonden vol met auto’s. Ook werd overal naar ons getoeterd, gefloten en geschreeuwd door de mannen. Wij denken dan dat we verkeerd fietsen, maar ze willen gewoon aandacht. Dit vonden we in het begin heel irritant. Het zal wel even duren voor we daaraan kunnen wennen.
De markt was heel erg groot. Hele grote hallen, met overal waar je om je heen kijkt kramen. Hier hebben we vers fruit gekocht! Ook hebben we de straten daaromheen een beetje verkend.
’s Middags zijn we naar het zwembad van hotel Torarica geweest, waar we heerlijk konden afkoelen. Daarna hebben we gezellig gegeten bij ’t Vat.

Zaterdag hebben we een wandeling gemaakt door Paramaribo. Hierbij zijn we langs alle mooie plekjes van de stad gelopen. We begonnen in de palmentuin. Dit is een erg mooi plekje! Daarna zijn we natuurlijk op de foto geweest met het bekend I love SU bord. We zijn langs de waterkant gelopen en hebben het onafhankelijkheidsplein gezien.
We hebben ook voor het eerst een schaafijsje geproefd. Dit zijn kramen die hier heel veel langs de kant van de weg staan. Ze schaven stukken ijs van een heel groot blok, waar ze dan siroop bij in doen. Erg lekker!

Wat ook bijzonder was om te zien, is dat de moskee en synagoge hier gewoon naast elkaar staan. Mooi om te zien, dat de geloven hier in vrede met elkaar leven.
De kerken zijn ook erg mooi, waaronder de Sint Petrus en Pauluskathedraal (die je op de foto ziet).

Zondagochtend zijn we naar de Evangelische Broedergemeenschap kerk geweest. Dit was een hele mooie en bijzondere dienst. Eerst werden er allemaal opwekkingsliederen gezongen. Heel veel bekende liederen, net als in Nederland. Heel bijzonder dat we zo ver weg zijn en toch dezelfde liederen zingen om God te prijzen. De mensen staan hier te dansen en te swingen op de muziek, mooi om te zien hoe enthousiast ze zijn.
Ze vroegen ook of de mensen die hier voor het eerst waren wouden gaan staan. Dus wij moesten ook staan en kregen een “informatieboekje”. Heel hartelijk!
Daarna was er een dominee die een soort preek ging houden. Dit duurde alleen wel iets langer als in Nederland. De dienst duurde in totaal 3 UUR! Heeeel lang maar het was wel een mooie dienst.
’s Middags zijn we samen met Willy en Koos naar het zwembad geweest en hebben we met elkaar gegeten. Willy is ook een student van de Viaa, die stage loopt in een ander ziekenhuis. Ze is hier samen met haar man, die huisarts is en hier het Surinaamse onderwijs voor artsen ondersteunt. Dit was een erg gezellige middag!

We hebben hier trouwens ook nieuwe vrienden, muggen en honden. We smeren ons super vaak met Deet in, maar toch weten de muggen ons te vinden. We worden helemaal lekgeprikt.
En hier in de buurt zijn heel veel honden. ’s Avonds hebben ze een jankuurtje, waarbij al die honden op elkaar reageren. Het lijkt net een kudde wolven. Als er een sirene van een ambulance afgaat, dan reageren ze daar met zijn allen op.