Een reisroute door Taiwan: waar traditie en high tech elkaar ontmoeten

In de Taipei Metro snel ik tussen de groene heuvels door, van het vliegveld naar het levendige hart van Taipei. Zodra de eerste wolkenkrabbers opduiken, schiet mijn hoofd naar de wereld van Marvel. In Black Panther maak je kennis met Wakanda, een futuristisch koninkrijk waar hightech en traditie samenkomen. Taiwan voelt net zo magisch: oude tempels schuilen in de schaduw van skyscrapers, naast een kraampje met traditionele kalligrafie artikelen vind je een winkel vol felgekleurde Crocs en met een zoete Bubble Tea in je hand vind je je weg naar de traditionele gerechten van de Night Market. 

Taiwan is een land vol contrasten en verrassingen - van de natuurlijke oostkust tot de grote steden aan de westkust. Ik neem je mee op een onvergetelijke reisroute over dit eiland.

1. Taipei 101 & de Chiang Kai-shek Memorial Hall 

Om meer te leren over de geschiedenis van Taiwan en het land dat het vandaag de dag is, beginnen we bij het Liberty Square en de Chiang Kai-shek Memorial Hall. Je kunt je mijn verbazing voorstellen toen ik ontdekte dat het monument op het vrijheidsplein is vernoemd naar de man die ruim 25 jaar een autoritair regime in Taiwan leidde. Maar Chiang Kai-shek was ook de leider van de Nationalistische Partij (Kuomintang) en speelde een belangrijke rol in het losmaken van Taiwan van het communistische China. Zijn nalatenschap roept nog steeds discussie op: bevrijder voor sommigen, onderdrukker voor anderen.

Nadat we onze kennis voldoende hebben bijgespijkerd, stappen we de metro in. Het is slechts een paar haltes tot de Taipei 101. Met haar 101 verdiepingen is dit gebouw de hoogste toren van Taiwan. We schieten omhoog, tussen jonge professionals in maatpak die bij de verschillende bedrijven in de toren werken. Met de ondergaande zon in ons gezicht kijken we over Taipei en zoeken we naar herkenningspunten: bergen in de omgeving, daken van tempels of night markets. Als we naar beneden suizen, volgen we de stroom kantoormedewerkers die hun werkdag afsluiten bij een barretje in de omgeving. 

Dan trekken we verder, op naar de Linjiang night market. De geur van gebraden vlees en het sissen van grote wokpannen komt ons al tegemoet. Op de achtergrond klinkt het vrolijke gepingel van spelmachines en een langsrijdende vuilniswagen. Vlees in alle soorten en maten ligt uitgestald en wordt ter plekke voor ons gewokt. We laten ons verrassen en worden beloond door bijzondere smaken die we aan een plastic tafeltje met een biertje wegspoelen. Vegetariërs moeten wat beter zoeken, maar er zijn ook opties zonder vlees te vinden.

2. Jiufen & Teapot Mountain

Tijd om op stap te gaan! Taiwan is uitstekend te bereizen met de trein, maar zelf rijden is ook goed te doen. Wij stappen in de auto en rijden richting het noordoosten, naar het oude centrum van Jiufen. Daar trekken we de wandelschoenen aan, laten de tempels en rode lampionnen achter ons en beginnen we aan de Teapot Mountain Trail. 

Als snel ziet mijn gezicht knalrood en loopt het zweet in een straaltje over mijn rug. Het groene landschap maakt plaats voor roestkleurige rotsen. We hijsen ons aan touwen omhoog en manoeuvreren tussen de stenen door. Dan, na de laatste bocht, opent het uitzicht zich plots voor ons. Achter de rotsen en de jungle, voorbij de heuvels en de zee rijzen de torens van Taipei op.

3. The East Scenic Route

We trekken met de auto verder langs de oostkust van Taiwan, richting het zuiden. De route wordt de East Scenic Route genoemd en dat is niet voor niets. De weg slingert langs kliffen en klimt via smalle bergpaden omhoog. Regelmatig kijken we vanaf angstaanjagende hoogtes honderden meters omlaag naar de woeste golven. Groene bospaden wisselen af met vergezichten over zee. 

Over de Sanxiantai brug lopen we onder de brandende zon naar het San-hsien-t’ai eiland vlak voor de kust, omringd door tientallen Taiwanese toeristen en hun met zorg aangeklede honden. Zo genadeloos heet als het aan de kust is, zo snel koelt het af zodra we de bergen in rijden. Bij het diepe ravijn van Taroko National Park is de weg met hekken afgesloten. De plek is beschadigd door stormen en aardbevingen, waardoor wandelen te gevaarlijk is. We rijden door naar de Dulan Mountainhead Trail. In drie uur klimmen we naar de top, het pad helemaal voor onszelf. Alleen een paar grote spinnen in hun web, een salamander - en natuurlijk twee Nederlandse wandelaars - kruisen ons pad.

4. Kaohsiung & een Boeddhistisch relikwie

We doorkruisen het land naar de westkust en ontbijten in het park aan de Lotus Pond in Kaohsiung. In de schaduw van grote bomen kijken we naar de pagodes en tempels die het meer delen met een wakeboardbaan - weer zo’n typisch Taiwanees contrast. Toch vallen deze rijk uitgedoste tempels in het niet bij het immense Boeddhistische complex dat in het oosten van de stad ligt: het Fo Guang Shan Monastery. 

Een gouden Boeddha van meer dan veertig meter hoog torent boven ons uit. Onder dit reusachtige beeld liggen hallen, gangen en binnenplaatsen waar we later het relikwie zullen zien dat aan de basis staat van dit klooster en museum. Maar eerst verdwalen we tussen de pagodes, de honderden witte en gouden boeddhabeelden en de vele volgelingen van Fo Guang Shan. Een vriendelijke aanhanger van de beweging biedt aan ons rond te leiden. Terwijl we over de binnenplaats wandelen, vertelt hij over de geschiedenis van het klooster, de leer van de stichter Hsing Yun en zijn visie op het Humanistisch Boeddhisme.

We leren over de kunst van one-stroke kalligrafie, de nadruk op mededogen en onderwijs, en de wereldwijde verspreiding van Fo Guang Shan. Uiteindelijk trekken we onze schoenen uit voor de Jade Boeddha Shrine, de geluiden om ons heen gedempt tot een gefluister. Daar - boven het witte beeld van de Boeddha, onder een glazen stolp - ligt het object dat het middelpunt vormt van dit hele complex: het tandrelikwie van Gautama Boeddha. Volgens overlevering is dit een van de drie overgebleven relikwieën, die in 1998 naar Taiwan werd gebracht. Het is een moment van bezinning in een anders levendig en groots klooster.

5. Uit de steden van de westkust: Tainan 

Een hoge bergkam verdeelt Taiwan, waardoor de westkust een wereld verschilt van de oostkust. De slingerende bergweg maakt plaats voor brede snelwegen, de jungle en kliffen verruilen we voor steden. We besluiten een nachtje in Tainan te verblijven, nieuwsgierig naar het nalatenschap van de Nederlandse aanwezigheid op Taiwan. 

We bezoeken Fort Zeelandia, de handelsvestiging die de Nederlanders in de 17e eeuw bouwden op wat zij toen Formosa noemden. De strategische ligging van Taiwan maakte het tot een ideaal knooppunt voor handel tussen China en Japan, en een middel om Spaanse routes te dwarsbomen. Bijna veertig jaar beheersten de Nederlanders Fort Zeelandia en de omgeving, tot ze in 1662 werden verslagen door de Chinese generaal Zheng Chenggong. Ondanks die relatief korte periode, liet Nederland een duidelijke stempel achter op Taiwan. Ook deze plek herinnert aan een bredere geschiedenis van koloniale overheersing.

Wat stil en bezwaard lopen we het fort uit, de hitte van de stad weer in. Fort Zeelandia ligt aan de westkust van de stad, in de gezellige wijk Anping en aan het water. Al snel worden we afgeleid door de geur van streetfood en geroezemoes van mensen die langs de kraampjes schuiven. We slingeren door de smalle straatjes en sluiten de dag af in een vol, rommelig zaakje waar huisgemaakte noedels worden geserveerd aan een tafeltje dat nét groot genoeg is.

6. Alishan Forest

In het donker schuif ik voorzichtig met mijn wandelschoenen vooruit, de grond voor me verkennend. De lucht is vochtig en ergens in de verte hoor ik water druppelen. Als we tegen een hoop puin aanlopen, twijfelen we of we nog wel verder kunnen. Maar we vinden een doorgang en vervolgen ons pad over de oude treinrails. Zodra het licht aan het einde van de tunnel ons tegemoet komt, haal ik opgelucht adem.

We lopen over het oude spoor van Alishan en hebben de meute inmiddels achter ons gelaten. Het pad kronkelt door een eeuwenoud bos, tussen bergpieken en langs verlaten stationnetjes. Het Alishan-woud, in het zuidwesten van Taiwan, kent een bewogen geschiedenis. Tijdens de Japanse koloniale periode werd dit gebied ontwikkeld voor houtkap, inclusief spoorlijn om cederhout naar de stad te vervoeren. Het gedeelte dat de Dulishan Spiral wordt genoemd, won zelfs een Guinness World Record als “world’s longest railway spiral”. Vijf kilometer spoorlijn om 233 meter hoogte te overbruggen, over een hemelsbreed traject van krap 600 meter. Een indrukwekkend staaltje techniek, met een spoor dat langs steile hellingen, over viaducten en door tunnels omhoog slingert.

Een deel van de route is ook nu nog per trein te bereizen. Wij kiezen ervoor te wandelen – over het stuk spoor dat deels is ingestort en door de natuur is teruggewonnen. We lopen door een indrukwekkend, stil bos, soms vergezeld door het gefluit van vogels. We nemen een omweg om een piek te beklimmen, vanwaar we uitkijken over het bladerdak van het woud. Met elke stap gaan we verder van de bewoonde wereld, terug in het verleden van dit oerbos. 

7. De laatste stop: Sun-Moon Lake

Onder een dreigende lucht opent de jungle zich voor ons. De eerste druppels van de dag doorbreken het gladde oppervlak van Sun-Moon Lake. Bij de Wenwu Tempel stappen we uit, terwijl rond het meer lichtjes opflikkeren. Dit grootste meer van Taiwan ontleent haar naam aan haar vorm: aan de ene kant een halve maan, aan de andere een zon. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht bij het idee dat we nog een paar ochtenden mogen wakker worden in deze betoverende omgeving. 

Zo donker als het die avond is, zo zonnig is het de volgende ochtend. We huren fietsen en rijden door de groene omgeving rond het meer. Smalle bruggen en boulevards leiden ons langs het water. Bij een groot, modern bezoekerscentrum houden we pauze - eindelijk wat schaduw. 

De omgeving van Sun Moon Lake is groen, vruchtbaar en uitermate geschikt voor het verbouwen van thee. We bezoeken een zwarte-theeplantage waar we niet alleen het hele productieproces zien, maar ook vooral mogen proeven. En dan valt eindelijk het kwartje: die zwarte, onaantrekkelijke ogende eieren die ik al weken bij elke 7-Eleven zie liggen? Die horen erbij. Naast ons kopje thee ligt zo’n zwartgeblakerd ei - een delicatesse.