Kamperen op 2200m hoogte in de Oostenrijkse Alpen

Omringd door stilte kruip ik rond een uur of half twee, dik ingepakt met alles behalve mijn schoenen nog aan, in mijn warme slaapzak. Dit is de eerste bergkampeertrip van het seizoen en hoewel we gezegend zijn met een stralend heldere hemel, koelt het ’s nachts nog snel af. Mijn tentje staat op een 2200 meter hoog plateau met panoramisch uitzicht over de omringende valleien en besneeuwde bergtoppen. De halve nacht zijn we opgebleven om sterren te kijken en over een paar uur gaat de wekker alweer om de zonsopkomst niet te missen.

Foto: Robin Visster

Kamperen in Silvretta Montafon

We bevinden ons in de hoge bergen van Silvretta Montafon: een skigebied dat in de zomer verandert in een paradijs voor avontuurlijke wandelaars. Gondelbanen en skiliften brengen ons naar het Nova Stoba-restaurant, waar we ons de volgende ochtend tegoed zullen doen aan een overdadig frühstuck. Al vroeg nemen mensen massaal de lift omhoog om aan te schuiven voor dit feestmaal. Wij hoeven alleen maar een stukje af te dalen uit de bergen. Waar ’s avonds de laatste wandelaars de bergen verlaten en alles stil wordt, blijven wij achter voor Alpine Camping: kamperen in de Vorarlbergse Alpen.

Foto: Robin Visser

Iedere dinsdag neemt gids Manfred een kleine groep mensen de bergen in voor een nacht onder de sterren. Ik had gedacht dat we met al onze gear zeker twee uur omhoog zouden hiken, maar we kamperen bijna om de hoek van het bergrestaurant. Richting ons kamp passeren we restjes sneeuw, die nog eenzaam in de bergen liggen: een groot contrast met hoe het er hier in de winter uit moet zien. Binnen een kwartier arriveren we op onze kampeerplaats, omgeven door diepe valleien en besneeuwde bergtoppen.

Foto: Robin Visser

Skigebied verandert in wandelparadijs

Mijn tent opzetten is nog best een uitdaging op de oneffen ondergrond. Ik heb mijn tent zo geplaatst dat ik vanaf mijn matje de zon kan zien opkomen. Maar nu eerst de bergen in voor een namiddaghike. Manfred laat zien hoe je gemakkelijk over rotsachtige stukken vol losse stenen loopt: geduldig en met beleid plaats je je voeten plat, vanuit je hiel, op het oppervlakte van de stenen.

Foto: Robin Visser

Het is lastig focussen op mijn looptechniek met een omgeving als deze: helderblauwe bergmeertjes van smeltwater liggen te schitteren in de avondzon, terwijl ruige pieken rond ons oprijzen. Waanzinnig hoe snel je tussen de hoogste bergtoppen staat met behulp van alle skiliften in dit gebied. Ik had nog niet eerder een skigebied bezocht in de zomer, maar ben na deze reis door Vorarlberg helemaal verkocht!

Foto: Robin Visser

Kampvuur, barbecue en de Melkweg

Na een uur of twee in de bergen keren we terug naar ons kamp. De avond brengen we door rond de barbecue waar Manfred een feestmaal op bereidt van verschillende stukken vlees met aardappelsalade, knoflookbrood en een zelfgemaakte saus. Lekker eten: dat kunnen die Oostenrijkers wel! Het is zo gezellig dat we bijna niet doorhebben dat de zon ondergaat. Een oranje gloed trekt over ons kamp en iedereen rent in de rondte om dit plaatje vast te leggen.

Foto: Robin Visser

Wanneer de zon verdwenen is, wordt het direct koud en kruipen we dichter rond het kampvuur. Langzaam verschijnt de ene na de andere ster aan de hemel totdat zelfs de Melkweg zichtbaar is. Ik zou de hele nacht wel willen opblijven. Slapen op deze plek… het is bijna zonde van je tijd.

Foto: Robin Visser

Deze blog schreef ik in opdracht van National Geographic Traveler, toen ik in 2016 als digital nomad naar Oostenrijk reisde. Lees hier meer verhalen van mijn trip naar Oostenrijk.