Cuppingdays en koffieplantages

Ola!

Sorry voor alle nieuwsgierig lezers: het duurde even voordat ik tijd om het volgende reisverslag te schrijven. Ik heb enorm lange dagen gemaakt en de WiFi in het hotel, daar wil ik eigenlijk geen eens woorden aan wijden.

Over op de leuke dingen! In het laatste reisverslag (woensdag) ging het over het bezoek aan Alma Café Warehouse en de eerste cuppings. Een lange intensieve dag en 's avonds was het licht al snel uit. Donderdag moesten we ook om 07:30 klaar staan in de lobby, vroeg naar bed gaan is dus geen overbodige luxe. Ik begon de dag in ieder geval met uitstekende koffie, want op een koffiereis heeft iedereen zijn eigen koffie en equipement mee. Kleine Steve uit Toronto (Social Coffee) bracht een Guatemala mee, een prima start van dag.

Aangekomen bij het Comité du Cafetores du Cauca was de cuppingploeg nog eerder in de veren dan wij, want de gehele cuppingtafel stond al klaar. Deze

ochtend zouden wij ook weer drie tafels cuppen, een totaal van 20 koffies. Na elke ronde was er een discussie en beoordeling over de koffies. Deze discussies voerden we op het balkon, heerlijk in de zon. Onze groep werd goed verzorgd door het personeel met versgeperste sappen, snacks en een heerlijke lunch. Drie tafels cuppen is - voor mij persoonlijk - wel erg intensief. Alle koffie komt uit dezelfde regio en heeft toch een vergelijkbaar smaakprofiel. Als beginner kan ik dan zeker bepaalde tonen uit een koffie halen, zoals tropisch fruit. Mijn groepsgenoten benoemen dan specifiek mango, mandarijn of grapefruit. Ik hoop dat niveau ook nog te gaan bereiken.

Na de lunch stond ons eerste bezoek aan een plantage op de planning, yes! Na een wederom prachtige route door de bergen (waar ik af en toe wel even mijn hart heb vastgehouden) kwamen we aan bij de farm. In the middle of nowhere, maar wat een uitzicht, wat een natuur en wat een boel koffiestruiken. We werden zeer hartelijk ontvangen en we maakten ons klaar voor een rondleiding. Zoals jullie misschien hebben gelezen ben ik afgelopen zomer in Costa Rica geweest en heb ik hier een koffieplantage bezocht. Met dit beeld in mijn hoofd begon ik aan de tour, maar wat een wereld van verschil. De koffiestruiken stonden kriskras door elkaar, er waren bananenbomen, verschillende soorten fruit, een rivier. Wat een

belevenis! Het was alsof ik een hike door de jungle aan het doen was, wat gaaf! Dit was een koffieplantage pur sang. Na de tour krijgen we koffie, zelfgemaakte chocolademelk en een soort Colombiaanse oliebol. Via een medewerker van de USAID was het mogelijk om met de dame van de farm te communiceren, hoe leuk is het om in contact te komen met deze mensen. Note to self: mocht ik nog een keer een trip maken naar Zuid-Amerika, dan leer ik zeker Spaans.

Vrijdag
Een spannende dag! Vandaag zou de top 10 bekend gemaakt worden en deze zouden we dan opnieuw gaan cuppen en beoordelen. Naast de top 10 stonden er nog twee andere koffies op het schema die in grotere hoeveelheden beschikbaar zijn. Wat een niveau! De eerste tafel haalde een gemiddelde score van 87.5, enorm hoog. Op de tweede tafel hadden we de potentiële nummer 1 staan, een koffie die iedereen in de voorrondes erg hoog had gewaardeerd. Maar helaas, een phenolic, een defect in de koffie waardoor deze koffie gediskwalificeerd werd. Zonde, wat had de winnaar van deze competitie kunnen zijn! Na de cuppingsessie en wederom een goede lunch (met heel veel vers fruit, dat ga ik zo missen!), was er in de middag een trip gepland naar Tecnicafe. Je kunt deze farm omschrijven als een opleiding- en innovatiecentrum. Er worden cursussen gegeven op verschillende gebieden, maar er worden ook nieuwe machines ontwikkeld. We hebben een machine bekeken die de koffiebessen selecteert op kleur, wat een uitkomst! Na een rondleiding werden we uitgenodigd voor een presentatie. Super tof, met de kanttekening dat de gehele presentatie in het Spaans was. Ola, por favor en muchos gracias gaat mij nog aardig af, maar dit was even te hoog gegrepen. Na de presentatie was er muziek en dans! Met lokale ondernemers heb ik een dansje gewaagd, nog niet wetende dat er 's avonds serieus salsa gedanst zou worden. Bij terugkomst bij het hotel stond er namelijk een partybus klaar. Een bus met muziek, biertjes en een kist sigaren uit Kampen. Leden van de FNC, de kopers, leden van de USAID, iedereen was erbij. Een hoop gezelligheid na twee intensieve dagen van cuppen. De eindstop van de bus was bij een salsabar, wat kunnen Colombianen bewegen! Samen met Alicia (Red Bay, San Francisco) heb ik een poging tot salsa gedaan. Een culturele ervaring, een bijzondere ervaring om verschillende groepen zo bij elkaar te zien.