Dag 10 - Ovos Moles

Wanneer we om half 9 de deur van ons huisje openen staat de inmiddels welbekende ontbijtmand weer klaar op ons terras. We laten ons het ontbijt weer heerlijk smaken, alvorens we vertrekken. We rijden naar Aveiro voor onze eerste stop. Aveiro is een beetje het Venetië van Portugal. Het plaatsje heeft allerlei kanalen, waarop Moliceiro-boten varen. Deze kleurrijke boten, beschilderd met grappige of politieke plaatjes, werden vroeger gebruikt om algen en zeewier uit de Ria te halen (dat werd gebruikt als kunstmest). Tegenwoordig kun je als toerist een boottochtje op de bootjes maken.

Aveiro staat ook bekend om de lokale lekkernij: "Ovos Moles". Dit is een zoetigheid die gemaakt wordt van eigeel en suiker. De Ovos Moles bestaan al zo'n 500 jaar. In die tijd was het gebruikelijk dat mensen kippen gaven aan de kloosters en ontstond er een overschot aan eieren. Het eiwit konden ze overal voor gebruiken, maar het eigeel bleef over en was niet zo lang houdbaar. Een van de nonnen kwam tot de conclusie dat toevoeging van behoorlijke

hoeveelheden suiker de houdbaarheid van het eigeel kon verlengen. Dit bleek het begin te zijn van deze Ovos Moles.

Na een rondje door de stad, besluiten we dat we de Ovos Moles natuurlijk wel moeten proberen. Bij een bakker kopen we er een paar en we gaan op een muurtje zitten om ze te eten. Ze hadden allerlei vormen, zoals schelpen en vissen. De buitenkant zag eruit als eetpapier. De meningen over de smaak waren verdeeld. Over één ding waren we het eens: het smaakt mierzoet.

Na Aveiro rijden we naar de nabij gelegen badplaats Costa Nova. We hebben gehoord dat dat erg leuk is en dat je daar prima kunt eten. De gestreepte huisjes waren erg leuk om te zien. Het is echter zondag en het is prachtig weer, dus we waren er niet alleen. De rijen voor de restaurantjes doet ons besluiten toch maar een eenvoudige tosti te eten op een terrasje van een koffietentje. Het is inmiddels al half 3, dus we hebben best trek.

Rond 16:00 uur vervolgen we onze reis naar Caldelas. Hier slapen we de komende 3 nachten. Na alle schattige dorpjes viel het plaatsje Caldelas een beetje tegen. Het voordeel is dat ze in het dorp alles hebben (restaurant, supermarkt, bakker, etc.), maar er staat b.v. ook een saai grauw flatgebouw. Om ons huis te bereiken moeten we een stijl weggetje bij de kerk naar boven. We rijden hier tussen muren door waar onze auto nog maar net tussen past. Het huis blijkt erg groot en heeft een grote tuin met een leuk privé zwembad. We mogen dus niet klagen, maar zijn wel benieuwd hoe de andere plaatsen hier in het Noorden zijn (we zijn inmiddels erg verwend denk ik). Vanaf ons terras hebben we uitzicht op de kerktoren, die ieder half uur zijn bel flink laat klinken. De bel van 23:00 uur is net gegaan. Hopelijk was dit de laatste en houdt de bel ons vannacht niet uit onze slaap.