Vandaag mogen we uitslapen. Om 5:30 ging de wekker want ik wil eerst nog douchen. Nou dat valt niet mee. Het water is kokend heet of ijskoud en mengen blijkt onmogelijk. Henk en ik zitten als eerste aan het ontbijt, maar al snel komen de anderen. Half acht moeten we verzamelen in de hal en daar vertelt Danny dat hij niet mee gaat omdat Dorette uit onze groep heel erg ziek geworden is en misschien wel naar het ziekenhuis moet. We krijgen een Engels sprekende gids mee. Maar buiten staat wel een leuke verrassing voor ons klaar. Echt leuk! In plaats van het kleine busje staan er 10 tuc-tuc's klaar waarmee we met z'n allen naar de haven van het Titi-kaka gebracht zullen worden. Want vandaag gaan we drie rieteilanden bezoeken op dit meer.
We varen met een kruising tussen een speedboot en een rondvaartboot naar het eerste eiland waarop allemaal rieten huisjes staan. De vrouwen laten ons zien hoe zij de verschillende ambachten uitvoeren en ook wij mogen even hun kleding aan. Nou dat was hilarisch alles gaat gewoon over mijn jas heen hoed op en Karla was klaar, we moeten ontzettend lachen. Natuurlijk kopen we ook wat souvenirs, want deze worden ter plekke gemaakt. Hierna varen we in een traditionele boot van de bewoners naar het volgende eiland. Super leuk! Henk mag ook even roeien. Op dit volgende eiland kunnen we coca thee en (oplos) koffie drinken met traditioneel gebak. Een soort bladerdeeghoorntje gevuld met bebogeen. Ook krijgen we hier een stempel in ons paspoort als bewijs dat je de riet-eilanden bezocht hebt. Hierna gaan we weer de boot op en varen we naar het Titikanameer. Hier gaan we tweeëneenhalf uur varen naar een grootste eiland Taquiile. Terwijl we varen zien we de hele tijd Bolivia liggen. Ons horloge geeft ook ineens de Boliviaanse tijd aan. Op het eiland aangekomen gaan we een wandeling maken. Je kan kiezen uit een moeilijke en een makkelijke wandeling. Wij kiezen allen voor de moeilijke naar de top van het eiland. dat is een hele klim, maar zeker de moeite waard. Wat een prachtig uitzicht rondom. Hierna vervolgen we onze tocht naar beneden en worden opgewacht door een grote familie in prachtige klederdracht die alle mutsen spinnen en daarna breien. Iedereen breit daar ook de mannen. Tuurlijk kan ik het niet laten om nog een mutsje voor Maud te kopen.
Op dit eiland staat een lange tafel voor ons gedekt voor de lunch. We krijgen quinoa soep en natuurlijk met aardappels, regenboogforel met rijst en groente en we sluiten af met een kopje duro thee. Hier krijg je altijd een kopje heet water met een plantje er in, als je anders wilt dan moet je er om vragen. Na de lunch gaat de familie nog voor ons dansen, grappig, maar wel een beetje primitief. Na bedankt te hebben met applaus lopen we over het strand terug naar de boot om onze terugvaart te maken. Deze duurt nog twee uur.