Het begon allemaal in 2014, na een succesvol jaar met veel indoor cycling (spinning) met als hoogte punt een 5 uurs marathon in Mierlo, die nog steeds in mijn geheugen gegrift staat, begonnen langzaam wat klachten bij mijn heup.

Na allerlei therapieën die tijdelijk verlichting brachten na 2 jaar terecht gekomen bij een orthopeed. Zijn eerste reactie na fysieke testen en foto's bekijken was "Alles is tip top in orde, ik kan niets voor je doen !!". Ik wil toch nog eventjes een testje doen.. Tijdens die testjes hoorde ik een "Hmmmm" en ik dacht "Oohh".. Resultaat : "Je rechter been reageert subtiel anders dan je linker been, ik ga je voor de zekerheid doorsturen naar een neuroloog". Ik ben de orthopeed dankbaar dat hij mij heeft doorverwezen.. 2 MRI scans en een lumbaalpunctie verder de diagnose in December 2016 "Primair Progressieve MS (PPMS)"..

Ik ben gelukkig rationeel en heb de diagnose meteen geaccepteerd. Het enige wat ik dacht was "Oke, dat is dan zo en kan ik er iets tegen doen om beter te worden c.q. achteruit gang tegen te houden ?". Helaas was het antwoord "Nee, PPMS is ongeneeslijk, er zijn geen medicijnen tegen. Het enige wat je kunt doen is gezond leven". Alleen wanneer welke functies uit gaan vallen is onzeker en voor iedereen anders. Om met de woorden van mijn neurloog, dr Zwanniken, te spreken: "Je komt in een rolstoel dat kan volgende week zijn, maar ook als je 100 wordt.".