Mi primera semana

Mi primera semana en Cusco

Dinsdag 7 maart
Na een onrustige nacht dacht ik even heerlijk te genieten van een warme douche. Helaas kwam ik er pas toen ik al onder de douche stond achter dat de douche hier niet warm maar IJSKOUD is. Ook had ik nogal erge hoofdpijn door het plotselinge hoogteverschil. Van half 9 tot half 1 had ik mijn eerste lesuren. Het eerste wat een van mijn leraressen zei toen ze hoorde dat ik hier voor 3 maanden zat is dat ik haar collega ben op het einde, zo goed zal ik het gaan leren. Dit gaf me wel het idee dat ik het hopelijk echt wel ga leren, ipv dat ik weer vertrek met even weinig kennis als hoe ik hierheen kwam. Ik snapte toch vrij weinig van wat de leraar/lerares zei wanneer ze Spaans praatte. In de ochtend hadden we eerst 2 uur les van Rodolfo en de andere 2 uur van Anna-Maria. Het was heel lastig, omdat ik al een dag achterliep, en je zou denken dat je dan niet veel mist maar dus wel... Ik haakte wel snel aan en vandaag behandelde we onder

andere de prepociones de lugar zoals; op, boven, onder etc & wat basiswoorden zoals la mesa=de tafel, la ventana=het raam. Na de lunch ben ik samen met Amanda Regina, een meisje uit onze klas, dezelfde rondleiding gaan geven als die Karlijn ons de dag ervoor had gegeven. We gingen naar de overdekte San Pedro markt en hebben een Peruaanse simkaart gekocht voor de aankomende tijd. In de avond zijn we naar een leuke kroeg genaamd Nuevo Mundo met live music gegaan om wat te eten samen met Sophie, Amanda en Regina.

Woensdag 8 maart
Vandaag ging het al wat beter tijdens de Spaanse les. Ik begin woorden te herkennen zoals het raam, de tafel etc. Ik begin ook meer te begrijpen wat de leraar/lerares zegt, al begrijp ik nog laaaang niet alles. Heel vaak hoor je tijdens de les dan ook 'no sé' wat betekend; ik weet het niet, of 'no entiendo' wat betekend; ik snap het niet. Ik zit samen in een klas met Amanda (m'n Nederlandse vriendinnetje), Caro (een Duits meisje waarmee ik hetzelfde vrijwilligersproject ga doen), Michelle (een 35 jarige Zwitse vrouw vol humor), Regina (een Duits meisje van 18) en Corné (een 53-jarige man die zich gedraagt al 18 en me probeert te koppelen aan zijn zoon). Het is een super leuke groep, waardoor we ook veel lol hebben tijdens het leren door. Dit maken de lessen leuker. Vandaag behandelde we het werkwoord estar en de regels daarvan en hoe je je emoties weergeeft. Tijdens de les kwam Amanda met de heerlijke opmerking 'For the organization of my notebook, are we done with this subject?', je schrift zou er toch maar ongeorganiseerd uit zien... Ook

legde onze lerares Ana Maria uit hoe de Spaanse lessen eigenlijk in elkaar zaten; 'This is like a clinic. You are the sick people and I'm the doctor'. Ana Maria is zo gek als een deur wat haar lessen nog 10 keer zo leuk maken. Ook krijg ik altijd honger in haar lessen, omdat ze elk onderwerp wel naar eten weet te leiden. Hierna ben ik met Regina, Michelle, Amanda, Dorothée en Caro naar het chocolade museum gegaan waar we gratis van alles mochten proeven, oa likeuren, en veel uitleg kregen over hoe het proces in z'n gang gaat. In de avond toen ik na het uiteten in m'n kamer aankwam zat er nog een verassing op me te wachten. Een heerlijke, grote, harige SPIN..... Mijn god, moet MIJ weer overkomen. Samen met Amanda op zoek naar hulp kwamen de nachtwacht en een jongen van de school me helpen. Maar natuurlijk, toen we in mijn kamer terug kwamen was die weg. Gelukkig kon die niet ver zijn en hadden we hem na even zoeken gevonden. Na een uur m'n kamer doorzocht te hebben naar meer spinnen durfde ik eindelijk te gaan slapen... Dit belooft een relaxde nacht te worden... NOT

Donderdag 9 maart

Na weer 4 uurtjes les met allerlei nieuwe leerstof was het weer tijd voor lunch. De lunches hier zijn altijd een verassing, zelfs wanneer we het eten hebben we nog geen idee wat erin zit. Meestal is het wel lekker, maar dit is niet altijd het geval. Na de lunch zijn we de stad in gegaan om een tour voor het weekend te boeken naar de rainbow mountain. Na heel lang afdingen en onderhandelen hebben we de tour geboekt voor de aankomende zondag met een groep van 8; Amanda, Michelle, Caro, Dorothée, Sophie, Regina en Axel (een Oostenrijkse jongen). Om te vieren dat het eindelijk was gelukt zijn we met z'n allen bij een Italiaan gaan eten en hebben we geproost met onze allereerste Pisco Sour ever. Urenlang hebben we er gezeten en de baas bleef maar stiekem foto's van ons maken en zelfs naast onze tafel poseren terwijl de bediende een foto maakte. Hilarisch! Eenmaal terug bij de school liepen we langs een groep mensen van de school die uit gingen en vroegen of Amanda en ik meewouden, waarom niet? Na snel onze spullen gedropt te hebben zijn we mee gegaan naar een bar waar een live band heerlijke Peruaanse muziek speelde. Even later gingen we nog naar de Chango, een soort club met allerlei oude liedjes (die zijn hier nu bij hun in). Heerlijk om een avondje te dansen en een leuk feitje; de jongens vragen je hier ten dans door je hand te vragen, ipv zomaar met je te dansen. Heel schattig.

Vrijdag 10 maart
In de ochtend iets meer moeite met opstaan dit keer... Na een paar uurtjes slaap begonnen we weer aan de 4 uur Spaanse les. Vandaag leerde we oa de 'verbos irregulares importantes'. Vandaag heb ik voor het eerst de heftige regenbui meegemaakt en was de schuilplek van Amanda en mij toevallig een restaurantje met overheerlijke taarten. Mmmm.... Dat konden we niet laten liggen; dat betekende een regenboog cake voor 2. Na een middagje Cusco verder verkennen zijn we in de avond bij een heel Amerikaans/Australisch restaurant gaan eten, ofwel een portie voor 1 was gelijk aan een portie voor 3. Nog lekker even gekletst en toen zijn we vrij snel ons bedje op gaan zoeken. We hebben ons weekend namelijk helemaal volgepland met leuke dingen!

Zaterdag 11 maart
Vandaag gaan Sophie, Amanda en ik met z'n drieën op avontuur uit. Na een standaard ontbijtje van broodjes met jam zijn we de stad in gegaan om onze boleto te kopen. Dit is een toeristen ticket waarmee we allerlei mooie ruïnes kunnen bekijken en andere mooie dingen. Vandaag gaan we naar Maras y Moray. Om hier heen te komen moeten we eerst 3 uur rijden, met de bus collectivo. Dit is een soort klein busje waarin allerlei mensen die dezelfde richting op moeten samen die kant op rijden voor maar een paar soles (rond 1/2 euro). Eenmaal aangekomen in Moray zijn we met een taxi de hele dag rondgereden voor 20 soles (6 euro pp). Een 19-jarige jongen reed ons eerst naar Moray, dit is een agriculturele plek uit de Inka tijd. Zonder verwachtingen gingen we erheen en wauw wat was dit prachtig!! Het was echt indrukwekkend mooi. Na hier een half uurtje rondgelopen te hebben zijn we weer verder gegaan in de taxi onderweg naar de zoutmijnen in Maras. Ook hier kwamen we zonder enkele verwachtingen aan en ook dit was ontzettend gaaf. Het was niet zo wit als het normaal is, omdat het door de regen bruin wordt. Desalniettemin was het echt mega bijzonder. Na een paar uur in totaal rondgereden te hebben werden we weer afgezet bij de beginplek en namen we weer een bus collectivo terug naar Cusco. Vandaag moeten we vroeg ons bedje in, want morgen gaan we met onze groep naar de rainbow mountain.

Zondag 12 maart
Om 3 uur stonden Soof, Amanda en ik in de stromende regen voor de deur te wachten op onze pick-up naar de rainbow mountain. Rond een uur of half 4 kwam er dan eindelijk een mannie aanlopen die ons meenam naar een plek waar we uiteindelijk rond een uur of 4 de bus instapte. Na 3 heerlijke uurtjes slaap kwamen we aan bij de begin plek. Met een volle maag en vooral goede moed begonnen we aan de eerste 15 min stijl omhoog lopen. De tourguide vertelde me dat ik met mijn astma zeker te paard moest gaan, en daar had ik eigenlijk geen probleem mee. Ongeveer 9/10 van de groep ging te paard en een paar echte bikkels (oa Axel en Sophie) gingen hiken. Na een prachtige, 3 uur durende tocht kwamen we dan eindelijk aan bij de Rainbow Mountain. Aangezien het een berg is moesten we die nog wel beklimmen voordat we bij het uitzicht aankwamen. Aangezien ik bij kleine stukjes met het paard ook moest wandelen en daar ontzettend buiten adem was na 2 minuten, was ik hier toch wel een beetje bang voor. Eenmaal boven gaf onze tourguide een hele uitleg over de oorsprong van de naam etc. Helaas kan ik me hier niks meer van herinneren, net zoals van de walk up the mountain. Dit komt waarschijnlijk door zuurstof tekort, maar gelukkig kan ik me de view nog wel herinneren, want WAUW!! Dit was echt prachtig. Het zonnetje scheen er ook nog eens bij, wat het al helemaal perfect maakte. Na weer te paard terug te zijn gegaan stond er een heerlijke lunch voor ons klaar, waarna we gelijk weer de bus in gingen back home. Tijdens de gehele 6 uur naar de mountain en terug hebben we 0 regenval gehad, waarmee we blijkbaar enorm veel mazzel hadden. Na een lange terugreis zijn we snel ergens wat gaan eten en ons bed op gaan zoeken, alsof ik nog niet genoeg had geslapen in de bus.