Een weekend in Yosemite: slapen tussen eekhoorns en zwemmen in Amerika’s hoogste waterval

Wilde dieren op de camping

Nadat we met de camperbus naar onze nieuwe slaapplek reden, cirkelde een een enorme hoeveelheid wilde dieren om ons heen. Onderweg was ik er nog geen één tegengekomen, maar beneden in de vallei renden eekhoorns in hoog tempo om ons heen: ze klommen in bomen, sprongen op picknicktafels en deinsden voor niemand terug. Het was een grappig beeld, maar we moesten ons eten wel goed verbergen.

Gelukkig konden we deze spullen kwijt in onze berenkluis, want naast eekhoorns lopen ook deze dieren rond in Yosemite. Elke campingplek was daarom uitgerust met grote stalen boxen die moesten voorkomen dat beren worden gelokt door het eten van bezoekers. Hoewel we uiteindelijk geen beren hebben gezien, worden er door de campings in het park wel veiligheidsmaatregelen genomen. Zo vind je in de hele vallei instructieposters die alle do’s en don'ts uitleggen voor wanneer je er toch ééntje tegenkomt.

Hoewel we geen beer zijn tegengekomen, zag ik wel een hert van dichtbij, Aan de rand van onze camping stroomdeeen beekje waar veel bezoekers verkoeling zochten. Op de bodem lagen veel steentjes, waar je makkelijk over uitgleed.  Links stond een stenen brug en rechts een grote bergwand waar een waterval vanaf liep. Door de kracht van de waterval ontstond stroming en werden mijn vriendin en ik langzaam door het water verplaatst, waardoor we recht voor het hert kwamen te liggen. Precies tussen twee bomen stond het bruingekleurde dier te grazen. Schuw was hij niet, maar wel erg alert op onbekende geluiden.

Yosemite Falls Trail

Naast wilde dieren, vind je in Yosemite ook een heleboel watervallen. Eén daarvan is ‘Yosemite Falls’, de hoogste van heel Noord-Amerika. Samen met mijn reisgenoten liep ik het ‘Yosemite Falls Trail’, die ons naar de top van deze waterval bracht. Op weg naar boven baanden we ons een weg over smalle zandpaadjes en kwamen we veel wandelaars tegen, waarvan de meesten bezig waren met hun daling. De hoopvolle woorden ‘you’re almost there’ klonken uit de mond van bijna elke passerende Amerikaan. Dit gaf ons het beetje hoop dat we nodig hadden om verder te lopen, want hoewel we vroeg waren vertrokken om de ergste hitte te vermijden, hadden we het erg zwaar. Hier en daar groeiden er op sommige plekken wat struiken of bomen, maar het grootste deel van de route liep tussen kale bergwanden, waar je direct wordt blootgesteld aan het zonlicht. De lucht voelde hierdoor droog en warm, maar koelde gelukkig even af wanneer we door een dichtbegroeid stukje liepen.

Op verschillende momenten werd het pad breder, waardoor je als wandelaar genoeg ruimte kreeg om even stil te staan en van het uitzicht te genieten. Telkens als ik me omdraaide, werd ik begroet door ellenlange rijen boomtoppen en grasvlaktes die werden begrensd door dichtbegroeide bergen, waardoor je je als mens erg nietig gaat voelen. Halverwege de route kregen we daarnaast eindelijk zicht op de waterval, die op dat moment bestond uit een triest stroompje water. We bezochten Yosemite namelijk in augustus, wanneer de waterval meestal droog ligt. Desalniettemin betekende het zien van de waterval dat het einde van het pad steeds dichterbij kwam.

Verkoeling nabij

Doordat het zo warm was, hadden wij op weg naar de top bijna al ons water opgemaakt, en we rekenden op een droge afdaling. Eenmaal boven aangekomen, werden we echterblij verrast met meterslange plassen water. Het water lag in grote stenen kuilen die waren uitgediept tussen twee bergtoppen. Er stonden hier bovendien veel meer bomen, waardoor de lucht een stukje koeler was. Zodra we onze waterflessen hadden bijgevuld met behulp van een filter, doken we zo snel als we konden het water in en lieten we onze spullen achter in de bloedhete zon. Ook hier was de bodem van het water gevuld met kleine steentjes, de plassen water werden van elkaar gescheiden door grote keien die het water tegenhielden. Vanaf hier ben je op het hoogste punt van de ‘Yosemite Falls’ waterval en kijk je nog verder uit over de vallei. 

Wat wij op dat moment nog niet wisten, was dat deze plek niet alleen door mensen wordt bezocht. Zo kwam één van mijn medereizigers op de terugweg een verschrikt meisje tegen, dat bovenaan de waterval toch écht een beer had gezien. De weg naar beneden verliep erg vlot en dit keer waren wij degenen die passerende wandelaars motiveerden met de woorden ‘you’re almost there’... 

Meer reisverhalen uit de Verenigde Staten? Bekijk onze verzamelpagina!