Hoofdstuk 19 - Auto en outing

Deze week begon op maandag vrij merkwaardig. Om een uur of half 1 ’s nachts werd ik wakker gemaakt door Eveline, die daarvoor door een van de andere vrijwilligers was wakker gemaakt. Die andere vrijwilliger was namelijk nog wakker om 12 uur en had een hard geluid gehoord, waar ze op afgekomen was. Wat bleek: er was een auto achteruit onze tuin ingerold, vanaf de heuvel erboven, dwars door het hek heen. Verbazingwekkend genoeg waren alle mensen in ons huis daar niet wakker van geworden. Natuurlijk ging ik even in de tuin kijken wat de schade was (het viel van buiten nog mee: de voorbumper lag er af, van binnen weet ik niet wat de schade was) en

me verbazen over hoe dit had kunnen gebeuren en hoe bizar het was dat er ineens een auto in de tuin stond. Toen ik maandagochtend weer wakker werd, stond de auto er nog steeds, dus het was geen droom geweest. Ze hebben later die dag het hek rondom onze tuin eraf gehaald en de auto eruit gereden, want ja hij reed nog. Natuurlijk moest ie wel naar de garage, dus hopelijk krijgen we die auto snel terug, want een auto minder is een stuk lastiger met vervoer.
’s Ochtends ga ik normaal naar de preschool, maar bij de ‘babies’ (alles wat nog overdag in luiers zit, maar de jongste is 1,5 ofzo) was er een tekort aan personeel (lees: er was niemand, waar er normaal wel iemand is om de 4 babies te doen), dus heb ik die ochtend babies gedaan. Meine güte dat is best een ding als je dat in je eentje moet doen en je niet kan communiceren met die kids omdat ze überhaupt niet praten of alleen Zulu praten. Ach, heb ik dat ook weer eens gedaan.
’s middags was het weer tijd voor de clinic, maar terwijl ik weet even niet meer wat ik daar nou voor bijzonders gedaan heb.

Op dinsdag was ik ’s ochtends weer in de preschool te vinden, zoals ‘normaal’ (want hoe normaal is het eigenlijk dat ik hier in Zuid-Afrika zit) en ’s middags in de clinic. Ook woensdag ging het zo en had ik ook nog een meeting waarbij medische inbreng nodig is. Bij deze meeting bespreken ze alle kinderen van een bepaald huis en per kind bespreken ze bijvoorbeeld hoe het op school gaat, hoe het met het kind emotioneel en spiritueel gezien gaat en of er op medisch gebied nog bijzonderheden zijn. Woensdagmiddag was het in de clinic druk met patiënten. Dat meisje N, met het abces in haar oksel, werd gezien, evenals twee andere jongens die ik vorige week gezien had. Het eerste abcesje van N was een stuk kleiner geworden, maar er was helaas een nieuwe bij gekomen. Dus we besloten om haar toch antibiotica te geven. Een van de jongens had ik vorige week

gezien met een oorinfectie, die had ‘ie nog steeds, dus die blijft druppelen met antibiotica oordruppels en die houden we goed in de gaten. De andere jongen kwam vorige week met pijn op zijn borst, wat hij al eerder had gehad en wat was geduid als zuurbranden. Hij had vorige week van ons een maagzuurremmer gekregen (pantoprazol voor de medici onder ons) en dat had hem enorm geholpen! Nu denk je misschien: hoe kan het nou dat zo’n jong kind (hij is 14) last heeft van zo’n oude-mensenkwaal, maar dan moet je misschien de bijsluiters van de HIV-remmers lezen ;) (abacavir, lamivudine, ritonavir, efavirenz en nog andere namen komen hier regelmatig voorbij in de medicatielijst). Op woensdagmiddag zijn Joanne en ik ook naar de pharmacy hier gegaan om de Rehoboth-medicatie op te halen. Ik heb dat in mijn blogs van 2 jaar geleden denk ik ook wel eens een keer genoemd: ongeveer 50/80 kinderen zitten hier aan de HIV-remmers en per maandag komt er

echt een bizarre hoeveelheid medicijnen binnen: een heel krat vol. Het scheelt dat ze dat niet zelf hoeven op te halen bij de apotheek, zoals de rest van de bevolking, want je zal maar elke maand naar de apotheek moeten ook al woon je heel ver weg. Niet heel bevorderlijk voor je therapietrouw (=hoe trouw je je medicatie inneemt).

Op donderdagochtend was ik ’s ochtends weer in de preschool, maar ’s middags was er geen clinic. Om half 12 begon namelijk de ‘Easter play’. Twee jaar geleden werd dat allemaal live uitgevoerd, maar vorig jaar hebben ze voor het eerst dingetjes opgenomen van tevoren, op verschillende locaties, en die video’s laten zien in de chapel. Dit keer was dat ook het geval: ze hadden van tevoren kleine stukjes opgenomen, waarna een van de volunteers hard heeft gewerkt om er een filmpje van 20 minuten van te bouwen. Een ontzettend leuk filmpje, vooral omdat het zo lekker kneuterig is als bijvoorbeeld een van de discipelen de andere discipel aankijkt bij het

doorgeven van de ‘wijn’ (water met rode verf) met een blik van ‘drink dit niet!’. Het zingen deden ze overigens nog wel live, dat was heel leuk. Na de Easter play gingen Eveline en ik bij Leopard Rock eten. Dat is een restaurant wat naar de ‘leopard rock’ zit. Een van m’n favoriete eetlocaties hier in de buurt, ik ben er de vorige keer ook een aantal keer geweest. De leopard rock is een steen die boven een afgrond hangt, waar je op kan gaan staan, levert hele leuke foto’s op.

Van vrijdag op zaterdag hadden we een outing met Bethany, Eveline, ik en vier oudere meiden (18 jaar) van Rehoboth. Bethany wilde tijdens haar verblijf hier een soort bijbelstudie doen met wat kinderen en dat had ze (samen met Eveline) met die vier meiden gedaan. Deze outing was als leuke afsluiter en ik mocht gelukkig mee. Bethany had een Airbnb geboekt hier in de buurt, op 40 minuten rijden ongeveer (ja, dat is in de buurt en ja het was een veilig

omgeving) waar we de nacht van vrijdag op zaterdag gingen slapen. De Airbnb zat in de buurt van het strand, dus toen we daar vrijdag aan kwamen, zijn we na de lunch naar het strand gegaan. Helaas waaide het best hard en hadden de meiden het dus koud, dus we zijn 1-1,5 uur gebleven ongeveer. Toen we weer terug waren, gingen we het eten voorbereiden. Het plan was om een braai (barbecue) te doen, maar de kolen in de braai werden niet echt heet, dus hebben we het vlees gewoon in de pan en in de oven klaar gemaakt. Verder hadden we ook salade en chakalaka met pap. Chakalaka is een soort mix van groenten en bonen en pittige tomatensau. Pap is een soort aardappelpuree maar dan gemaakt met maiszetmeel. Die twee dingen eet je meestal samen en het was erg lekker. Na het eten gingen we uiteraard film kijken en ach ja, daarna nog maar een tweede film gekeken ook. Zaterdag moesten we rond half 12 uitchecken en daarna zijn we naar ‘the Waffle house’ gegaan. Ook daar ben ik 2 jaar geleden een of twee keer geweest. Ze hebben er wafels, duhh, hartige en zoete varianten. Ik had een wafel met een groentecurry. Het is wel een vrij populair restaurant in de omgeving, dus we moesten wel ongeveer 45 minuten wachten tot we überhaupt naar binnen konden. Na ‘the Waffle house’ gingen we nog langs de supermarkt voor wat kleine boodschappen en toen gingen we weer naar huis. Eenmaal thuis gingen Bethany, Eveline en ik een film kijken en hebben we de leftovers van de braai opgewarmd en opgegeten voor

de tv (oh zo heerlijk om gewoon bank te hangen). Op zondagochtend met Pasen is er een speciale sunrise service (=zonsopgang kerkdienst) op het strand, die begint om 5:30. Dat betekende dus op zaterdag op tijd naar bed gaan.

Op zondagochtend ging om 4.30 de wekker en zat ik om 5.00 in de auto op weg naar St. Michaels beach. Daar is met Pasen op zondagochtend om 5.30 een sunrise service. Helaas was er niet echt een zonsopgang zichtbaar, omdat het bewolkt was. Maar het was wel gaaf om te zien hoeveel mensen er bereid zijn om zo vroeg naar een kerkdienst te gaan. Om 7.15 was ik weer thuis dus toen ben ik nog even m’n bed ingedoken om er vervolgens om half 9 weer uit te gaan. Om 9 uur vertrokken we namelijk naar Riverlife, de kerk waar ik vorige week ook heen was, voor een ‘normale’ Paasdienst. Kun je nagaan, ik was om 11 uur thuis en had al 2 kerkdiensten achter de rug.

Om half 12 kwamen er mensen van een andere kerk om paaseieren te verstoppen in Rehoboth. Dat is elk jaar, zodat de kinderen een Easter egg hunt hebben. Het zijn niet echt eieren, maar meer marshmellows met een chocoladelaagje, maar ach, lol hebben ze wel. ’s Middags ging ik met een paar andere volunteers en wat oudere kinderen naar het Murchison hospital om daar dezelfde Easter eggs uit te delen op de kinderafdeling. De kinderen, maar vooral de verpleegkundigen, waren erg blij met ons bezoek haha.

Als afsluiter van het paasweekend hadden we op maandag nog een brunch met alle volunteers. Iedereen had wat lekkers meegenomen (mijn aandeel was cinnamon rolls) en we hadden uiteraard veel te veel over. Overigens hebben wij tijdens het paasweekend niet zoveel geluk gehad met het weer zoals de mensen in Nederland. Het heeft sinds zaterdagavond non stop geregend en de verwachtingen zijn dat het pas dinsdagmiddag weer ophoudt. Komende week hopelijk

beter!