Onze eerste Australische roadtrip: Tasmania

Onze eerste roadtrip door Tasmania zit er helaas al op, maar het was een fantastische reis. Samen met Merel en haar Italiaanse vriendin Morena namen we de ferry, Spirit of Tasmania, van de haven in Melbourne tot Devonport. Dit was een boottocht van 10 uur, dus best wel lang. Gelukkig is er heel wat entertainment aan boord, zoals cinemazalen, Xbox, discobingo etc. En we moesten onze roadtrip nog volledig voorbereiden, dus we wisten ons wel bezig te houden.

Na een overnachting op een gratis kampeerplaats in de buurt van Devonport, begon onze roadtrip de volgende dag in oostelijke richting naar Cataract Gorge in Launceston waar we de langste single span kabellift ter wereld hebben genomen (tof, maar misschien toch wat overrated :)). De volgende stop was Bay of Fires aan de oostkust, met haar parelwitte stranden, azuurblauw water en rode granieten rotsen. Één van de mooiste plaatsen die we gezien hebben in Tasmania.

Hierna volgden we de oostkust naar onder richting Freycinet National Park met het bekende Wineglass Bay. De wandeling hier naartoe is best wel pittig, maar zeker de moeite waard. Een aanrader is ook om terug naar de parking te gaan via de Hazards Beach trail met een prachtig strand en een leuke wandeling via de rotsen met mooie uitzichten.

De volgende dag stond de Tasman Peninsula op het programma, maar helaas viel die dag wat in het water (letterlijk en figuurlijk :p). Voor het echt begon te gieten hebben we nog kunnen genieten van de Tasman Arch, Devil's Kitchen en de Tasman Peninsula Blowhole, rotsformaties die gevormd zijn door de erosie door de oceaan. Toen we aankwamen bij Port Arthur (één van de gevangenissen waar de convicts werden ondergebracht) was het weer zo slecht dat we besloten om geen tour te doen aangezien alles buiten was. Dan maar wijn gaan proeven in de meest zuidelijke wijngaard ter wereld :).

Next stop, Hobart! Op de planning stonden Mount Wellington en MONA. Helaas hebben we enkel de eerste activiteit kunnen doen, aangezien er een festival bezig was in het MONA en de inkom daardoor 100 dollar was. Op Mount Wellington was het heel erg koud (er lag zelfs nog een beetje sneeuw). Maar het uitzicht was dat meer dan waard!

Bruny Island was de volgende stop op ons programma. Misschien toch een beetje teleurstellend, aangezien je 30 dollar moet betalen om met je auto de ferry naar het eiland te nemen. Voetgangers kunnen de ferry wel gratis nemen. Echt veel bezienswaardigheden zijn er ook niet op het eiland. Je zou er wel albino wallabies kunnen spotten, maar die hebben we helaas niet gezien. We hebben wel enkel prachtige zeesterren gezien. Op Bruny Island hebben we ook wallabie springrolls gegeten, speciaal!

Vervolgens zetten we onze reis verder richting zuiden. In eerste instantie wilden we tot het meest zuidelijke punt van Australië gaan, maar dit was enkel mogelijk via dirt roads. Aangezien we geen 4x4 hebben proberen we die wegen toch wat te vermijden :). Na een stop bij enkele oud collega's van Merel en Morena van in Gayndah en het bakken van birthday pannenkoeken voor Merel trokken we richting Hastings hotsprings. Een absolute teleurstelling, maar gelukkig konden we daar een douche nemen :). Die avond heb ik de eerste gigantische huntsman gezien :(.

Dan op naar Geeveston voor de Tahune Airwalk. Merel en ik hebben ons ook gewaagd aan de Eagleglider, een soort van death ride, maar dan veel minder eng. Na Morena te hebben afgezet in Hobart, vertrokken we richting Mount Field National Park waar we de volgende dag enkele prachtige watervallen gingen bezichtigen.

Ondertussen zat onze roadtrip door Tassie er al bijna op en hadden we nog meer 1 stop op het programma, Cradle Mountain. Helaas waren we wat te laat begonnen aan de wandeling en hadden we niet meer genoeg tijd om helemaal naar de top te wandelen. Maar ook de wandeling tot aan de voet van de berg was erg avontuurlijk en zeker de moeite waard. Eens je de berg in zicht krijgt moet je toch even stilstaan, want het is best wel imponerend. We hadden ook geluk dat de wind goed zat en de rook van de bosbranden ons zicht op Cradle Mountain niet belemmerde.

Na nog een korte tussenstop in de stadjes Burnie en Penguin, namen we afscheid van Merel en vertrokken we terug richting Devonport om de volgende dag daar de ferry terug naar Melbourne te nemen. Zowel in Burnie, Penguin en Devonport hing er een dikke rookwolk boven het water en in de stad en was er ook een erg sterke geur aanwezig. Best wel vreemd om dat mee te maken.

In Tasmania hebben we ook eindelijk wat Australische beestjes in het wild gezien. Voornamelijk veel wallabies en hier en daar een echidna. Ik heb zelfs een wilde wallabie kunnen aaien! Helaas hebben we geen Tasmanian Devil kunnen spotten. Roadkill is ook onvermijdelijk op een roadtrip door Australië. Gelukkig hebben we zelfs nog geen beestje omver gereden, want daar zou ik echt het hart van in zijn!

Ons busje heeft het ook redelijk goed uitgehouden. Buiten een platte band hebben we niet echt problemen gehad. En we slapen er ook behoorlijk comfortabel in.

Zo dat was een samenvatting van ons Tasmanian adventure. De volgende post zal waarschijnlijk een verslag van de Australian Open zijn. Tot snel!