Karlijn in Dublin

Ik was super blij want Karlijn is vandaag aangekomen in Dublin. Vanmorgen hadden Izabel, mijn kamergenootje, en ik al het huis gepoetst, want het was deze week onze taak, zodat alles schoon zou zijn voordat Karlijn kwam (voor zo ver dat natuurlijk mogelijk was).
Het was even zoeken om bij de bus te komen voor Karlijn, want de beschrijving die ik vooraf aan haar gemaild had, was niet helemaal duidelijk. Gelukkig had ze de juiste bus toch kunnen vinden en kwam ze rond 15.15 uur aan bij de afgesproken halte. Ik stond al voor aan de weg te zwaaien, en dat was maar goed ook want in de bus werd niet meer gezegd welke haltes eraan kwamen.
Ik heel blij om Karlijn weer te zien! Op de weg naar de bushalte toe, had ik al een croissant voor haar gehaald omdat ze veel honger had. Samen zijn we via de supermarkt naar mijn huis gelopen. Eerst had ik een rondleiding gegeven in huis, maar dat had ze natuurlijk zo gezien, want het is klein. We hadden samen broodjes gegeten en

daarna zijn we met de fiets de stad in gegaan. Ik had aan Izabel gevraagd of Karlijn haar fiets mocht lenen en dat kon gelukkig! We zijn naar Dublin Castle en naar St. Patricks church gefietst. Gelukkig was de lucht helder, maar het was frisjes, zeker toen de zon onder ging. We zijn verder gefietst, de Liffey (rivier) over. We zijn toen even naar wat kleine winkeltjes geweest en naar een marktje in café The Grand Social. Het begon donker en kouder te worden, dus we zijn een plekje gaan zoeken om te eten. Het was best moeilijk om iets te vinden, omdat ik niet zo goed wist waar we naar toe konden. Uiteindelijk hebben we voor Smokin Bones (34 Dame St, Dublin 2) gekozen. Een smal restaurant, met een open keuken in het midden. We moesten even wachten, omdat het vol zat, maar na een kwartiertje was er een plekje vrij. Ik had een hamburger met avocado en frietjes besteld en Karlijn had chicken wings en een salade. Het eten was erg lekker! 's Avonds wilde we graag nog even naar de wijk Temple Bar, maar het was 20.00 uur en het was té vol overal! Dus we naar een héél smal barretje gegaan waar je Wishkey kon proeven. De man die er werkte gaf ons uitleg over de drie soorten Jameson Wishkey die we voor onze neus hadden staan. De eerste was ongeveer één jaar oud, de tweede was drie jaar oud en de derde ongeveer tien jaar. Ik heb echt mijn best gedaan om het te proeven, maar het was zó sterk en branderig in mijn mond dat ik het niet lekker vond. Karlijn had het ook nog nooit geproeft, maar zij kon het beter proeven dan ik. Dus Plientje, weet wat je te wachten staat! (grapje)