Lotte: Zimbabwe

Donderdag vertrekken we naar Victoria Falls in Zimbabwe. De grensovergang gaat redelijk snel, het uitstempelen wordt gedaan zonder te kijken naar je paspoort, maar we moeten lang wachten op onze visa in Zimbabwe. Nadat we onze paspoorten terug hebben rijden we verder naar de ingang van de Victoria Falls. Met een regenjas op zak en op slippers vertrekken naar de watervallen. We starten rustig en droog maar aan het einde zijn we zeikzeikzeik nat. Het lijkt alsof het gewoon knetterhard regend of dat iemand een emmer over je kop gooit. Niets is meer droog! De watervallen zijn erg mooi en de realiseerd je op dat moment hoeveel kracht water eigenlijk heeft. Eenmaal op de camping zetten we de tenten op, ik tenminste, Rik deelt een kamer met Jantine. Helaas blijkt de taxi niet op het vliegveld te zijn. Rik stapt in een taxi en haalt haar op. In de avond hebben we een afscheidsdiner/verjaardagsdiner/welkomsdiner in het dorp met muziek en dans. Een aantal van onze groep eten game meat, wat inhoudt dat ze dus zebra, impala, wild zwijn en giraf eten. Ik houd het op een hamburger;)

Vrijdag gaan de newby’s naar de watervallen en ik ga met Eric en Vic het dorp in om wat eten te kopen voor lunch en rond te neuzen in de soeveniersshops. Verder doen we die dag niet zo veel en zorg ik ervoor dat mijn dagboek weer up-to-date is.

Zaterdag slapen we uit en gaan we de uitdaging aan om een geldautomaat te zoeken die werkt. Helaas blijkt geld hier nogal een probleem te zijn. De zimbabwaanse valuta is niets meer waard waardoor ze zijn overgestapt naar de Americaanse dollar en Zimbabwaanse dollar die evenveel waard zijn. Alleen worden de automaten 1x per dag gevuld en wil iedereen (locals en toeristen) geld uit de automaten hebben. Na ons geld avontuur gaan lopen we met een groep naar de brug tussen Zimbabwee en Zambia om Bradley en Klare te ondersteunen bij hun bungeejump. In de middag gaan Jantine en ik nog even het dorp in om wat soeveniers te kopen. Helaas regent het hier regelmatig en moeten we af en toe schuilen voor de regen. In de avond gaan we uit eten bij de 3 apen. Ik bestel een overheerlijke steaktaartje wat super lekker is maar mijn god wat een grote portie!

Zondag vertrekken we naar Hwange national park. De weg ernaar toe wordt behoorlijk langer door de hoeveelheid politiestops die we tegen komen. Helaas moeten we ook een boete betalen voor het niet dragen van een gordel. Blijkbaar is dat hier verplicht maar niet in schoolbussen of de reguliere bussen die hier rond rijden… We stoppen vervolgens nog bij the painted dog conservation center waar ze painted dogs opvangen en weer beter maken om in het wild weer uit te zetten als dit mogelijk is. Op dit moment hebben ze 4 honden in het centrum waarvan er in ieder geval 2 permanent daar wonen vanwege gezondheidsredenen. De honden worden veel gejaagd door stropers omdat ze de kippen eten en voor overlast zorgen. Ze worden gevangen met ijzerdraad, omdat ze zo gehecht zijn aan familie komen andere honden de hond die gevangen zit redden en zo komen meerdere honden om het leven door het draad. Op onze camping springen we van onze truck in de safaritruck en Ian en Jordan zijn onze gidsen. Helaas zijn er door het regenseizoen weinig dieren te zien. In het droge seizoen zijn de dieren vooral te vinden rondom de waterpoelen maar omdat er veel water is gevallen verspreiden ze zich over het hele park. Gelukkig biedt Ian aan om in de avond een extra gamedrive te doen.Nog geen 2 seconden in de truck en we zien een groep impala’s, zebra’s en gnoe’s. We verlaten ons kamp en stoppen bij een spoorwegovergang. Dit spoor is aangelegt door Cecil Rhodes die een spoorlijn van Cairo tot Capetown wilde aanleggen. Het is de op 4 na langste spoorlijn die rechtdoor loopt en er komen de meeste treinen overheen in Afrika. Niet dat we die zo veel zien. Stuwart is de gelukkige om met de spotligtht rond te schijnen op zoek naar dieren. We zien een aantal ogen maar we kunnen ze niet allemaal benoemen. We zien wel bet-eared foxes en side-stripped jackals. We rijden door naar een waterpoel waar in we het donker een aantal dieren spotten zoals olifanten, zebra’s, impala’s en gnoe’s. Ook zien we een Graint-Eagle owl en het meest indrukwekkend is het geluid dat de olifanten aan het maken zijn. Van een lage bromtoon tot het meest indrukwekkende geluid wat je maar kan bedenken! Op de camping zien we nog een aantal springhares rondspringen en springen we zelf snel in bed omdat we morgenvroeg weer een gamedrive hebben.

Maandag morgen hebben we eerst een nogal kale gamedrive, maar Ian vertelt ons erg veel over de dieren in Hwange. Het blijkt dat niet de nijlpaard de grootste killer is in Afrika maar de krokodil. De getallen zeggen wel dat het de nijlpaard is maar het gaat vaak om een valse melding. Wanneer iemand gedood wordt door een dier, dan is de regel dat het dier afgemaakt moet worden om herhaling te voorkomen. Er worden veel nijlpaard ongelukken gemeld omdat nijlpaard vlees erg lekker is en de mensen van het dorp het vlees krijgen. Krokodillen vlees is niet zo erg lekker en er zit niet zo veel vlees aan waardoor de aanvallen nauwelijks gemeld worden. Wel zien we aan het einde van de gamedrive de Sable antelope. Erg mooie dieren! Na de gamedrive ontbijten we en vertrekken we naar Bulawaya. De 1 na grootste stad in Zimbabwe. In de avond krijgen we een update voor de neushoorntracking van morgen ?

Dinsdag zouden we om 9:00 vertrekken maar Ian is later. Hij vertelt ons dat er ‘ s nachts een stroper is gedood en hij het een en ander moest regelen. Jordan komt niet vandaag want er is ook een dorpeling gedood vanacht door een olifant en hij moet helaas op zoek naar deze olifant om hem af te maken. Gelukkig komt Kurt hem versterken en kunnen we alsnog op weg naar onze neushoorns! Wij de ingang van Rhodos Matopos national park krijgen we van Ian heel wat informative over de neushoorns! Hoe ze helaas nog steeds worden afgemaakt voor hun hoorn, terwijl er ontzettend veel hoorn in de opslag ligt wat ze niet kunnen verkopen omdat de handel in hoorn illegaal is. De chinesen geloven dat de hoorn als een soort Viagra werkt maar het is nooit bewezen. De organisatie heeft vorig jaar alle hoorns afgezaagt om ervoor te zorgen dat ze niet meer gedood worden. Helaas blijkt dat 1/3 van de hoorn onder de huid zit waardoor ze alsnog worden afgemaakt. De hoorn groeit elk jaar terug en is een nagel waardoor het afzagen geen pijn doet. Ohja goed om te weten 80% van je geld dat je in goede doelen stopt (naar de neushoorns) komt niet aan bij de neushoorn maar bij de managers. We gaan op zoek naar de neushoorns en vinden ze vrij snel in the middle of nowhere! Super bijzonder dat we zo dichtbij ze kunnen komen zonder dat ze geergerd lijken te zijn door onze komst. We spenderen 1,5 uur bij de neushoorns voordat we teruglopen naar de truck. De rest van de dag spenderen we tijd bij de dam in het park, de muurschilderingen van de bosjesmannen en de zonsondergang bij Cecils rhodos graf. Ian vertelt ons onderweg het een ander of de werking van verschillende planten. Mijn god wat heeft die man een kennis en een enthousiastme om het over te brengen!

Woensdag hebben we een relaxed morgen om vanalles te doen, zoals de tent schoonmaken, wassen, tas opruimen, dagboek bijwerken, kletsen met iedereen en lunch warm maken. In de middag vertrekken we naar Chipangali Wildlife Orphanage waar we een rondleiding krijgen langs alle dieren. Het voelt dubbel, ze vangen gewonde of verweesde dieren op en zorgen dat ze weer gezond worden. Ze proberen ze vrij te laten in het wild maar vaak lukt dit niet. De andere kant is dat ze met sommige dieren fokken om ze terug te zetten in het wild maar hier geen goedkeuring voor hebben waardoor ze in gevangenschap blijven. Ook hebben ze veel contact met de dieren, met name de katachtige, wat ik zelf iets te veel vind. Het zijn en blijven wilde dieren!