Hoofdstuk 18 - Opnieuw week 1

Oke, dit is een extreem lang verhaal (4 kantjes in Word), dus ga er even voor zitten. De eerste paar dagen, is mijn ervaring, heb je altijd dubbel zoveel te vertellen vergeleken met de laatste dagen.

Zondag 7 april
Om 11 uur ’s ochtends stond ik met mama en Pepijn op station Amersfoort Schothorst, onderweg naar Schiphol. Na de reis en het wachten vertrok mijn vliegtuig om 14.40 (Nederlandse tijd). Om 18.00 Nederlandse tijd landde ik in Istanbul, mijn tussenstop. Supermooi en nieuw vliegveld, het was pas 1 dag open. Helaas

werkten de stopcontacten nog niet en de wifi was er maar op 1 plek. Wel de eerste levensbehoeftes tijdens het reizen haha, maar I survived. Om 00.30 Nederlandse tijd vloog ik van Istanbul naar Durban met een het-vliegtuig-heeft-brandstof-nodig-stop in Johannesburg. Deze vlucht viel me alles mee, ik heb zowaar 5 uur geslapen, ondanks de snurkende mannen in het vliegtuig XD.

Maandag 8 april
Op maandag kwam ik om 12.30 aan in Durban (er is geen tijdverschil). Vanaf het vliegveld had ik een privébus, letterlijk en figuurlijk, naar Port Shepstone, waar ik om 17.00 werd opgepikt door een van de andere vrijwilligers: Fabienne (zie de lijst hieronder). Om een uur of half 6 kwamen we aan op het terrein van Rehoboth. Na een snelle douche gingen we eten met een groot deel van de volunteers: Bethany, Fabienne, Nadieh, Micah, Kieran, Joanne. Het was gelijk al erg gezellig, dus dat was fijn. Na het eten begon de regen die later werd vergezeld door onweer en het uitvallen van de elektriciteit, ‘welkom in Zuid-Afrika’ dus :). Later die avond zag ik ook Mark (man van Joanne, NL). Ik was totaal kapot van de vliegreis, dus ik ging op tijd slapen.

- Bethany (USA) zit voornamelijk op de school en is hier tot 1 mei.
- Fabienne (Duitsland) doet een-op-een-begeleiding van een van de kinderen met special needs en zit ook veel op het kantoor om dingen te regelen.
- Nadieh (NL) doet ook een-op-een-begeleiding van een van de kinderen met special needs en doet ook nog wat dingen op kantoor.
- Micah (Canada) vertrok de ochtend nadat ik aangekomen was. Ik heb haar dus maar kort gezien, maar ik weet dat zij op de crèche, preschool en school werkte.
- Kieran (Engeland) is hier voor een langere periode van ongeveer een jaar. Hij runt de water bottling plant en doet ook de verkoop van het water (ze hebben hier een bron op het terrein waar ze water uit halen wat ze verkopen).
- Joanne (NL) is hier samen met haar man Mark. Joanne is in het dagelijks leven anesthesiemedewerker en heeft ook buitenlandervaring in Haïti. Zij doet hier de clinic. Ze zijn hier pas een week of 3 en blijven in totaal ongeveer 3 maanden. Ik zal veel met Joanne gaan werken in de clinic en ze is erg blij dat ik er ben. Ik ben ook blij dat we het met z’n tweeën kunnen doen en elkaar kunnen aanvullen qua kennis en praktische dingen (ik ben hier natuurlijk al een keer eerder geweest, dus dat is handig).
- Mark (NL) is hier samen met Joanne. Hij is in het dagelijks leven politieagent en werkt bij de vrijwillige brandweer. Hij functioneert hier als ‘handyman’.
- Eveline (NL) is een van m’n beste vriendinnen van de middelbare school en zij zit hier voor een jaar (september-augustus). Zij werkt op de school en doet speltherapie met een aantal kinderen.

Dinsdag 9 april
‘s ochtends mocht en wilde ik beetje uitslapen. Tegen een uur of 10 (tea time) ging ik naar de office waar ik veel oude bekenden tegen kwam. Daarna ben ik met Joanne naar de clinic gegaan om een meisje (N) met een abcesje/steenpuist onder haar oksel te zien. Joanne had haar al eerder gezien en vond dat het opgeknapt was, maar toch hebben we er nog een keer in geprikt om het pus eruit te laten lopen. Hopelijk gaat het vanzelf beter en hoeft ze niet aan de antibiotica! Daarna hebben we wat dingen besproken over wat ik/we zouden kunnen gaan doen de komende weken en heb ik me een beetje geïnstalleerd in de clinic. Na de lunch gingen Joanne en ik met een van de jongens naar de uroloog. Hij is al wat ouder, maar heeft nog last van bedplassen (wat supernaar is op die leeftijd) en krijgt daar medicatie voor. Naar de uroloog gaan was nogal een avontuur, want we zijn 3 ziekenhuizen af gegaan voor we bij de goede zaten hahaha. Vanwege de verbouwing van het gebouw waar de (private) uroloog normaal zit, waren ze verhuisd naar een andere plek: het ziekenhuis op Bazley street. Nou moet je weten dat er 3 ziekenhuizen op Bazley street in Port Shepstone zitten. We zijn eerst naar het public ziekenhuis gegaan, wat niet de goede plek bleek te zijn. Een van de medewerkers tipte ons dat we misschien bij Hibiscus private hospital in dezelfde straat moesten zijn. Daar wisten ze gelukkig wel waar we moesten zijn, namelijk om de hoek bij Hibisus private hospital day care. Drie keer is scheepsrecht noemt men dat ;). Gelukkig wilde de dokter ons nog wel zien ondanks dat we te laat waren. Toen we weer terug waren bij Rehoboth ben ik eens een rondje gaan lopen in een deel van het dorp om wat kids weer te zien, heel lief om te zien dat ze me nog steeds herkennen. Om een uur of 4 was er in de chapel een soort zanguurtje voor de kinderen, georganiseerd door een van de bandleden van de Idwala kerk (Zulu kerk, ben ik vorige keer vaak heen geweest). Dat leek me leuk om ook heen te gaan, omdat daar nog meer kids zouden zijn. Onder andere mijn (/ons) ultralieve sponsorkindje. Toen hij me eenmaal in de gaten had, wilde hij me niet meer laten gaan *hearteyes, huilen, liefde*. Na het zanguurtje kwam degene die gezongen had bij ons braaien. Dus de eerste Zuid-Afrikaanse braai van 2019 zit er alweer op :). Daarna was het tijd om Eveline op te halen van de bus (dezelfde bus als waarmee ik van Durban airport naar Port Shepstone was gegaan). Eveline was net 2 weken op vakantie geweest met haar ouders en ik ging haar ophalen samen met Kieran. Eíndelijk zagen we elkaar weer, echt heel leuk :D. ’s Avonds heb ik nog even zitten kletsen met mijn huisgenoten (Bethany en Eveline. De rest woont verspreid over andere huizen).

Woensdag 10 april
Vanochtend waren we eerst naar de tandarts gegaan, maar daar was het water toen op halverwege de tweede afspraak (we waren met drie kinderen). Ze waren daar rondom het tandarts gebouwtje aan het werk en dan sluiten ze het water af (welkom in Zuid-Afrika), dus dat was jammer. We konden dus weer snel terug naar Rehoboth. Toen we daar waren, kregen we een appje dat een van de kinderen van de school hier beneden pijn in z'n borst had, daar had hij vorige week ook al last van en toen dachten ze aan reflux/zuurbranden. Nadat Joanne en ik even snel wat gedronken hadden, gingen we hem zien. We konden er niet iets geks van maken nu, dus we hebben hem weer maagzuurremmers gegeven, net als de week hiervoor, in de hoop dat het daarmee over gaat.
Daarna moesten we gelijk door naar Murchison hospital. Het eerste kind wat Rehoboth verlaten heeft (M, intussen 22 jaar oud), is de laatste tijd erg ziek. Hij heeft zijn medicatie voor de HIV niet goed ingenomen, waardoor het virus opeens weer heel veel aanwezig was in zijn lijf. Daarbovenop heeft hij ook TB (tuberculose) gekregen, want door HIV gaat je afweer ontzettend omlaag. M verbleef de

laatste tijd bij Genesis, een organisatie hier in de buurt met een soort klein ziekenzaaltje waar je kunt liggen als je ontslagen bent uit het ziekenhuis, maar nog niet goed genoeg bent om naar huis te gaan. Dit is ook een vrijwillige organisatie, gefinancierd door giften. Anyway, M moest vandaag voor zijn bloeduitslagen naar de dokter en had daarnaast ook ontzettend pijn in zijn borst/zij. Iemand van Genesis kon hem brengen, maar kon daar niet blijven, dus vroegen ze Joanne en mij of we daar heen konden gaan. Ondertussen ligt er in Murchison ook een kindje (B) van 1,5. Die komt nieuw naar Rehoboth, maar die is nu opgenomen omdat hij een longinfectie en TB had. Omdat we om 11 uur zouden aankomen bij Murchison hospital, hadden we ook zijn aunty meegenomen (11-12 is bezoekuur). Ik had van tevoren niet gedacht dat we er zo lang zouden zijn. We waren er om 11 uur en uiteindelijk zijn we er om 4 uur weer weg gegaan. Bereid je voor op een lang verhaal:
We moesten eerst het dossier van M ophalen, dat duurt altijd al even. Toen kon de dokter ons pas rond een uur of 12 zien. Daarna ging Joanne snel naar aunty want het bezoekuur was daar afgelopen. Joanne wilde ook vragen wanneer B naar huis zou mogen komen. De zuster zei 'over 10 minuten komt de dokter, dan kun je het hem vragen'. Joanne kwam in de tussentijd even snel naar mij toe, want ik was bij M gebleven. Toen ging Joanne weer terug en toen was blijkbaar de dokter al met lunchpauze gegaan. Dus dat schoot ook lekker op. Ik bleef dus bij M, want die moest van de dokter nog bloed prikken, daarna een ander dossier ophalen, en daarna een röntgenfoto laten maken. Het bloed prikken duurde een half uur ofzo. Daarna gingen we z’n andere dossier ophalen (je hebt een apart dossier voor als je opgenomen bent, een apart dossier voor poliklinieken en een apart dossier voor de HIV-kliniek), maar die was kwijt. Ondertussen was het een uur of half 2. Toen kwam Joanne naar ons toe om te vertellen dat de dokter dus met lunchpauze was. En wij nog langer wachten op dat dossier, maar die was nog steeds kwijt, dus op een gegeven moment hebben we maar gewoon een nieuwe aangemaakt, zodat we in ieder geval de röntgenfoto konden laten maken. De röntgenfoto duurde zowaar het kortste van alles: ongeveer een kwartier. Daarna konden we weer terug naar de dokter, maar die was tot een uur of 2/half 3 nog met lunchpauze. Dus daarna werden we pas gezien. Hier in Murchison hospital bekijken ze de röntgenfoto (net als vroeger in NL) op een lamp of in de lucht. In NL gaat dat tegenwoordig natuurlijk allemaal digitaal, net als je dossier, dat hoef je echt niet meer op te halen. De dokter had met M besproken dat hij op een nieuw HIV-regime zou overstappen, wat inhoudt dat hij naar andere medicijnen toe overstapt. De bloeduitslagen van die ochtend lieten namelijk zien dat hij na het herstarten van z’n HIV-medicatie nog steeds het virus nog niet onder de duim had. Over de pijn in zijn borst werd niks gezegd en (na navraag van mij) was er op de röntgenfoto ook niks te zien. Na het bezoek aan de dokter waren we nóg niet klaar, want we moesten de HIV-medicatie nog ophalen bij de apotheek. De wachttijd daar is ook vrij lang, dus daar zaten we wel een half uur of driekwartier. Ondertussen was Joanne met aunty weer terug gereden naar Rehoboth om haar naar huis te brengen, zij kwam rond een uur of half 4 weer terug. Nadat we de medicatie hadden opgehaald konden we dus éindelijk weg uit het ziekenhuis, M bij Genesis afzetten, en naar Rehoboth rijden. Ik kan je wel vertellen dat ik heel moe was en blij was dat ik even niks hoefde. Na het eten met alle volunteers, kwamen een aantal oudere tienermeiden hier een film kijken. Toen die afgelopen was ben ik lekker op tijd naar bed gegaan :).

Donderdag 11 april
Op donderdag ben ik voor de eerste keer gaan helpen bij de preschool (kleuterschool). Op woensdagochtend had ik nog clinic-dingen, maar vanaf vandaag ben ik ’s ochtends bij de preschool te vinden en ’s middags in de clinic. Joanne zit ook ’s ochtends op school en doet ’s middags de clinic, zo kunnen we ’s middags lekker samen werken. De preschool zit in hetzelfde gebouwtje als de ‘toddlers’ (zit tussen babies en preschool in) en dat zit dan weer vast aan de clinic. De toddlers en de kinderen van de preschool spelen ’s ochtends tot half 9 samen en hebben daarna allebei hun eigen programma. Tijdens tea time spelen ze dan weer even samen en daarna gaan ze weer hun eigen lokaal in tot 12 uur, dan is het afgelopen. De kinderen zijn uiteraard extreem schattig ;), je zult de foto’s wel voorbij zien komen. Bij de preschool lezen ze bijvoorbeeld een verhaaltje voor, leren ze tellen en leren ze de letters van het alfabet.
’s Middags was ik weer bezig in de clinic. Een van de oudere tienermeiden (V) had een abces onder haar oksel (het lijkt een soort plaag te zijn, twee meiden tegelijk), maar dit abces was echt wel een stuk groter dan dat van N. Joanne ging dus met V naar Murchison hospital om het daar te laten bekijken, inprikken en behandelen. ’s Middags heb ik N gezien: haar abcesje was juist een stuk minder geworden. Daarnaast heb ik nog de oren van een jongetje gecheckt. Oorproblemen zijn hier echt in overvloed.

Vrijdag 12 april
Op vrijdagochtend ging ik weer naar de preschool tot 12 uur, helaas geen extreem uitgebreide verhalen daarover te vertellen, het is gewoon heel erg leuk en schattig om met de kinderen te werken. De kinderen die ik 2 jaar geleden bij de babies had, zitten nu in de preschool en dat is heel erg leuk. Twee jaar geleden kwam er net voor mijn vertrek nog een nieuw meisje binnen, zij zit nu ook bij de preschool. Het is echt heel leuk om ze zo te zien, hoe ze gegroeid zijn.
’s Middags was het tijd voor de clinic. Ik heb weer naar het abcesje van N gekeken, er leek nu weer een bult bij te zijn gekomen, dus dat houden we goed in de gaten. Daarnaast heb ik nog een andere jongen gezien met oorproblemen. Weet je nog dat er twee jaar geleden een jongen was met een extreme oorontsteking waarbij ook het bot ontstoken was en z’n hersenen nog net niet waren aangetast? Deze jongen zag ik nu weer, ook hij is een stuk gegroeid :). Hij heeft ongeveer chronisch last van z’n oren en ook nu had hij weer een oorontsteking, dus hopelijk gaan de antibiotica-druppels werken. Die zie ik volgende week weer.
Vrijdagavond zijn we met een groot deel van de volunteers uit eten gegaan bij Jaxx, een restaurant waar ik nog niet eerder was geweest, maar het was erg lekker en gezellig.

Zaterdag 13 april
Vandaag was een vrij drukke dag. Om 12 uur stond de verjaardag van mijn sponsorkindje (S) en zijn huiszusje (K) gepland. S werd 4, K werd 6. Dolle pret natuurlijk met al die kleine kiddo’s (de foto’s spreken voor zich). Daarna zijn we boodschappen gaan doen (duurt hier altijd heel lang) en ’s avonds zijn we met een paar volunteers naar Mark en Joanne gegaan voor een bakkie thee en een spelletje.

Zondag 14 april

Vanochtend ben ik met Eveline en Bethany naar de Riverlife church geweest. Dit is de kerk waar Eveline altijd/meestal heen gaat. Ik wil deze 3 weekenden een beetje naar verschillende kerken gaan, lijkt me leuk. De Riverlife church was ik nog niet eerder heen geweest. Het is een beetje vergelijkbaar met een evangelische kerk in Nederland. Na de kerk zijn we thuis gaan lunchen en daarna zijn we naar Lake Eland gegaan. Dat is een klein safaripark hier in de buurt, zegmaar een half uur rijden. Daar zitten zebra’s, gnoes en een aantal soorten bokken. Giraffes zitten er ook, maar die hebben we helaas niet gezien. In Lake Eland zitten ook de zipline en de suspension bridge, die heb ik beiden vorige keer ook gedaan. De suspension bridge is gratis, dus daar gingen we vandaag ook nog een keer op. Helaas niet minder eng dan de vorige keer hahaha.

Komende week zal ik weer ’s ochtends preschool doen en ’s middags clinic, maar wat er bij de clinic gebeurt weet je eigenlijk nooit ;). Zien

jullie volgende week wel! Groetjessss