5x Buiten de gebaande paden van de Dordogne met het gezin

Slaap in een klein dorp

Ik duw de houten luiken voor de ramen in de badkamer open. Een kruidige zomerlucht vult de ruimte. Ik kijk uit over het knusse binnenpleintje dat bij ons appartement hoort. Beneden spelen mijn man en kinderen met een puzzelboekje aan de grote tafel onder de parasol. We verblijven bij Logis Saint Martin in het kleine dorpje Montagnac la Crempse, in het westen van de Dordogne. Het huis is al een paar honderd jaar oud en het ademt een rustieke sfeer. Op deze plek vertraagt de tijd.

We spelen spelletjes aan de grote tafel, we darten in de overkapping en we zwemmen in het zwembad wat bij het appartement hoort. De geluiden die we horen komen van elkaar, van de vogels en de kerktoren. Je zou denken dat we hier buiten het hoogseizoen zijn, maar het is augustus – dus de schoolvakantie is volop aan de gang. Van het toerisme in de Dordogne merken we hier aan de westkant weinig. En deze mooie plek in dit kleine dorp geeft ons het gevoel dat we de enige Nederlanders in de wijde omtrek zijn. Misschien zijn we dat ook wel.

Bergerac

Vanaf ons huisje is het twintig minuten rijden naar het knusse Bergerac, het stadje waar schrijver en dichter Cyrano ‘de Bergerac’ vandaan kwam. We bekijken zijn beeld, met enorme neus. De kinderen vragen zich af of hij echt zo’n grote neus gehad zou hebben. We wandelen door de middeleeuwse straatjes langs prachtige vakwerkhuizen. Er zijn geen grote ketens, weinig toeristen en met verbeelding waan ik me soms een paar honderd jaar terug in de tijd. De kinderen proberen zich voor te stellen hoe het was in de tijd van de ridders en jonkvrouwen.

Kanoën op de Vézère

Waar veel mensen kiezen voor een dagje kanoën op de Dordogne, kiezen wij voor het rustigere zusje, namelijk de rivier de Vézère. We rijden naar het plaatsje St. Leon sur Vézère. Vandaaruit nog een stukje met een busje stroomopwaarts, waar twee kano’s voor ons klaar liggen. Samen met mijn dochter stap ik in onze dameskano. Rustig peddelen we weg. Het tochtje is precies zoals ik mij kanoën in Frankrijk voorstel. Aan weerzijden rijzen hoge rotsen op, op één ervan staat een groot kasteel. Op sommige plaatsen hangen er planten over de rots, waar we onderdoor varen.

Omdat we de hele dag de tijd hebben, stoppen we een aantal keer bij een kiezelstrandje. We draaien de grote ton open en halen er de stokbroodjes uit die we in de ochtend  bij een bakkertje hebben gehaald. We genieten van het goede Franse leven. De strandjes hebben we zo uitgekozen dat ze bij een stroomversnelling liggen. Met de kinderen loop ik naar het einde van het kiezelstrandje. Daar stappen we het water in. “Nu op je rug drijven jongens”, zeg ik. We laten ons met onze zwemvesten aan in de rivier zakken, voeten omhoog en daar gaan we! Hup met de stroming mee.

Boogschieten

3D boogschieten. Hierbij maak je met je pijl en boog een tocht door het bos en schiet je onderweg op schuimrubberen dieren. Ja, dat klinkt wel wat zielig, maar de ambitie voor echt wild hebben we zeker niet. Alle vijf voelen we ons echte avonturiers als we zo op pad zijn. Hier in de Dordogne heb ik met veel speurwerk een Fransman gevonden die deze activiteit aanbiedt. Met nog meer moeite heb ik in mijn beste Frans een afspraak gemaakt.

Nu staan we hier, met z’n vijven, de Fransman en onze pijl en boog. In een privé bos dat niemand kent en waar volgens mij nog nooit een Nederlander geweest is. Samen met de man, die met handen en voeten uitleg aan ons geeft, lopen we een aantal kilometer door het dichtbegroeide eikenbos. Competitief als we zijn, proberen we allemaal de beste te zijn met schieten. Het gaat ons best aardig af. Na het rondje hebben we trek. We spreiden het picknickkleed uit en ploffen neer voor een uitgebreide picknick.

Chateau de Bridoire

Wie Dordogne zegt, zegt kastelen. Vlakbij ons huisje ligt kasteel Bridoire. Een kasteel dat honderd oudfranse spelletjes aanbiedt. Dat willen wij meemaken. Omdat het een warme dag is, vertrekken we vroeg in de ochtend en beginnen met de spelletjes buiten het kasteel. We spelen bekende spelletjes zoals zaklopen, blikgooien en touwtrekken. We spelen ook minder bekende spelletjes. Hiervan is het  katapultschieten één van onze favorieten.

Wanneer het midden op dag heet wordt vertrekken we naar binnen. Ik voel gelijk de koelte van het kasteel over mij heen vallen. Heerlijk. Ook binnen blijkt het vol te staan met spellen, voornamelijk spellen die je op een bord kunt spelen. Vol frisse moed gaan we ook hier aan de slag. Terwijl we zo in en om en het kasteel de spellen spelen, zien we direct het hele kasteel, wat overigens heel mooi blijkt te zijn. Of we alle honderd spellen uiteindelijk gespeeld hebben? Ik denk het niet. Ergens na twintig ben ik gestopt met tellen.

Bekijk voor meer familie-avonturen onze verzamelpagina en laat je verrassen!