Wandelen langs water in het Zwarte Woud

Glooiende weiden, dichte dennenbossen en vakwerkhuizen glijden aan ons voorbij wanneer we in de Schwarzwaldbahn van Offenburg naar Triberg treinen. In slechts vijf uur reis je van Amsterdam naar Offenburg, waarna je getrakteerd wordt op de mooiste treinroute van het Zwarte Woud. In het gezellige, toeristische dorp Triberg brengen we de nacht door in het hotel Ketterer am Kurgarten.

Beginnen met een highlight

Zelden heb ik een wandelroute gelopen waarbij één van de grootste highlights zich op slechts vijf minuten lopen van het beginpunt bevindt. De WasserWeltenSteig voert je langs de hoogste waterval van Duitsland het dorp uit. Verspreid over meerdere schilderachtige ‘subwatervallen’ klettert het water hier 163 meter naar beneden. Een verhard pad leidt ons langs het water naar de boven, waarbij we elk van de vele bruggen over de waterval betreden om de waterval van dichterbij te bewonderen. Ik kan er geen genoeg van krijgen en denk: als het wandelavontuur met zo’n hoogtepunt begint, dan kan de rest toch alleen maar tegenvallen?

Gelukkig worden we snel gerustgesteld: ook de rest van de etappe is prachtig. Een tapijt van dennennaalden dempt onze voetstappen terwijl we door stille dennenbossen lopen. Glooiende, groene weiden strekken zich voor ons uit wanneer we het bos uit lopen. Paarden van het ras Schwarzwälder Fuchs grazen in rustige valleien, waar her en der authentieke huizen verspreid staan.

Na de lunch pakken dikke, donkergrijze wolken samen boven ons hoofd. Niet veel later, terwijl we over een vlonderpad langs het Blindensee-meertje lopen, schieten de flitsen door de lucht. Wat volgt is een donder die zo hard klinkt, dat verwondering en nederigheid de angst overheersen. Dit natuurgeweld past perfect bij de ongerepte natuur waar we doorheen lopen. Gelukkig bevindt zich verderop een aanlokkelijk restaurant, waar we onze regenkleding te drogen hangen en genieten van een flink stuk Schwarzwälder kirschtorte.

Overnachten aan de bron van de Donau

Bij Höhengasthaus Hotel-Restaurant Kolmenhof worden we vriendelijk begroet door een dame in dirndl. Na een ontspannende douche trekken we de schoenen weer aan om naar de naastgelegen Donauquelle te lopen. Hier ontspringt de Breg, een van de bronrivieren van de Donau. Niet veel later proosten we op het terras boven de bron met een glas sekt op een geslaagde eerste wandeldag. Het zonnetje zakt langzaam achter de beboste heuvel terwijl we genieten van twee soorten knödel, typisch Duitse deegballen, in champignonsaus. Met volle magen en vermoeide benen kruipen we na zonsondergang in bed voor een lange nacht van diepe rust.

Het letterlijke hoogtepunt van de WasserWeltenSteig

Na een uitgebreid ontbijt vullen we onze tassen met de lunch en watervoorraad voor de dag, waarna we vanaf de Kolmenhof het bos in lopen. In het bos worden we verrast door een indrukwekkende hoop rotsen. De tot acht meter hoge, ronde rotsblokken van de Günterfelsen zijn hier ongeveer 65 miljoen jaar geleden gevormd. Het zachte materiaal rond de Triberg-granieten rotsen spoelde weg, waarna deze stapels rotsen bloot kwamen te liggen.

Over een beboste heuvelrug wandelen we naar het hoogste punt van de WasserWeltenSteig, de 1131 meter hoge bergtop Brend. Vanuit de granieten uitkijktoren kijken we uit over het Zwarte Woud, de Rijnvlakte en daarachter gelegen Vogezen. We vervolgen onze weg door stille bossen, waarin vele tinten groen aanwezig zijn. De bodem is bedekt met mos, bosbessenstruiken en ongeveer dertig centimeter hoge dennenboompjes. Een steil paadje leidt ons het bos uit, naar het stuwmeer achter de Linachtalsperre. De 25 meter hoge en 143 meter lange dam is gewelfd en lijkt vanuit de verte op een aaneenschakeling van ronde schijven. Hij werd tussen 1922 en 1925 gebouwd en tot 1969 gebruikt om elektriciteit op te wekken. Sinds 2007 wordt het weer voor dat doel gebruikt en is het bovendien een bezienswaardigheid.

Overnachten in een authentiek Duits pension

De houten voorgevel en balkonnetjes met kleurrijke bloemen in de bloembakken van Pension Bernreutehof, geven ons direct een welkom gevoel. We worden vriendelijk ontvangen door de buren, omdat we aankomen op een rustdag van de eigenaresse. Zij wijzen ons onze authentiek ingerichte kamers en bereiden een Flammkuchen voor ons beiden. Onder de typisch Zwarte Woudse koekoeksklok bespreken we onder het genot van een drankje de dag na. We verwonderen ons over het feit dat we slechts twee wandeldagen achter de rug hebben, terwijl het, dankzij de grote afwisseling van landschappen, voelt alsof we al minstens een week onderweg zijn.

Door sprookjesachtig bos

Na een uitgebreid ontbijt en een praatje met de vriendelijke eigenaresse van het pension, beginnen we aan onze relatief korte derde etappe door de bossen. Helemaal wakker zijn we nog niet, beseffen we wanneer we achterom kijken en de ruïne van kasteel Neufürstenberg op een rots zien liggen. De omweg die we wilden nemen om de fundamenten van het kasteeltje te bekijken, waren we compleet vergeten. Gelukkig wacht er meer moois op ons. Ongeveer tien kilometer lang lopen we door gevarieerde bossen. Zouden Charles Perrault en de gebroeders Grimm zich door deze bossen hebben laten inspireren voor het decor van Roodkapje? Wolven zien we niet, maar het gekras van raven geeft het bos soms toch een spannend sfeertje.

Een smal beekje slingert door de groene varens. Smalle, grijzige dennenstammen vormen het uitzicht zover we kunnen kijken. Om de paar meter zien we mierenhopen tot 1,70 meter hoog, waar het een drukte van jewelste is. Wanneer we het bos uit en het dorpje Unterbränd in lopen, moeten mijn zintuigen wennen aan de plotse verandering van landschap. Vriendelijke bejaarden groeten ons terwijl we op het bankje bij de fotogenieke kerk wachten op de bus die ons naar ons hotel in Bräunlingen brengt.

Overnachten in het hart van Bräunlingen

Tien minuten lang schiet het bos aan ons voorbij, terwijl de bus ons naar Hotel Restaurant Lindenhof brengt. In het gezellige dorp hangt een rustige sfeer en lijken de bewoners langzamer te leven dan wij in Nederland gewend zijn. Het eerste wat opvalt als we uit de bus stappen, is de Mühlentor met witte muren en rode balken in de toren. Deze ‘molenpoort’ maakt onderdeel uit van de Middeleeuwse stadsversterking en wordt omgeven door andere historische bouwwerken. Ons hotel ligt in hartje centrum en vanuit mijn comfortabele slaapkamer kijk ik uit over de rode daken van de stad. In het restaurant genieten we van een groenterijke maaltijd, die na zo’n wandeldag extra goed smaakt. Nog voor het donker lig ik te slapen, ik voel lichte jaloezie wanneer mijn wandelmaatje me de volgende ochtend vertelt over de fantastische heldere sterrenhemel die ook vanuit dit hotel goed te zien was.

Een fantastische afsluiting

Onze laatste wandeldag door het Zwarte Woud begint avontuurlijk, wanneer we ons vergist blijken te hebben in de bustijden en dus niet naar het startpunt van deze bijna 24 kilometer lange etappe kunnen reizen. We besluiten te liften en worden al snel aangesproken door een local die ons naar Unterbränd brengt. De gastvrijheid van de Zwarte Wouders valt ook hier weer op. We zwaaien haar uit en volgen de wegwijzers langs de oevers van de zwemplas Kirnbergsee. Door de bossen waarin we ons inmiddels zo thuis voelen, lopen we naar het grootste klovencomplex van het Duitse middelgebergte.

Kilometer lopen we door de Gauchachschlucht, waarvan de hellingen steeds hoger worden en dichter bij elkaar liggen naarmate we verder de kloof in lopen. We zien al snel de eerste knaagsporen van bevers en spotten ijsvogels als felblauwe flitsen over het water. De kloof is zo vochtig dat het voelt alsof we door een regenwoud lopen. Damp stijgt op vanaf het water en de vochtige lucht is voelbaar op mijn armen. Een smal en soms glibberig pad leidt ons langs de rivier die over meerdere watervallen ruist. Bij de Burgmühle, één van de vier molens die de Gauchach-rivier aandreven, komen we op het terras bij de van de toch wel uitdagende wandeling. We vervolgen onze wandeling door de Wutachschlucht, waarna ons een wandeling door een gezellig dorpje en een flinke klim naar het dorpje Blumberg te wachten staan.

Overnachten in Blumberg

Met 24 kilometer in onze vermoeide benen komen we aan bij Hotel Gasthof Hirschen in de grotere plaats Blumberg. Van mijn voornemen om het centrum te ontdekken, komt niets terecht. Na de avondmaaltijd in het gezellig drukke restaurant kruip ik onder de dekens. Scrollend door mijn foto’s geniet ik nog eens na van de vier dagen wandelen door het Zwarte Woud. Bronnen, beken, kloven en watervallen strijden met de sprookjesachtige bossen en vergezichten om de hoofdrol in mijn herinneringen. Terwijl ik mijn herinneringen zo goed mogelijk uitwerk in mijn reisdagboek, besef ik dat de vele hoogtepunten en herinneringen en het gevoel van verbonden zijn met de natuur niet in een notitieboek samen te vatten zijn, laat staan in één artikel. Om een goed beeld te krijgen van hoe prachtig de Wasserweltensteig en het Zwarte Woud zijn, zul je de route zelf moeten lopen.

Zelf de WasserWeltenSteig lopen?

Maak het jezelf extra gemakkelijk door een wandelarrangement voor de Wasserweltensteig te boeken. Wij reisden met de organisatie Original Landreisen die tochten van zes en acht dagen aanbiedt. Zij boeken de hotels, regelen ontbijt en lunch, en geven je tips voor dinergelegenheden. Maak gebruik van bagagetransport om met een lichte rugzak te kunnen lopen, terwijl je wel elke dag schone kleding aan kunt trekken.

Een aantal tips voor onderweg:

• Besteed een extra dag(deel) in Triberg, waar je naast de hoogste waterval van Duitsland ook de grootste koekoeksklok van het land vindt. Deze staat in het Eble Uhren Park net buiten het dorp. In het dorp zelf reis je in het Schwarzwaldmuseum terug in de tijd. Bij je verblijf in een lokaal hotel krijg je een Konus-kaart, waarmee je gratis toegang hebt tot dit museum en de watervallen.
• Neem je zwemkleding mee voor een verfrissende duik in de Kirnbergsee.
• Wandel ook de laatste twee etappes van de Wasserweltensteig. Steek wandelend de grens met Zwitserland over en eindig je tocht bij de indrukwekkende Rheinfalls in Neuhausen. Hoewel ik de laatste twee etappes minder indrukwekkend vond dan de vier in het Zwarte Woud, is de 150 meter brede waterval van de Rijn een fantastische afsluiting van deze tocht.
• Neem voldoende contant geld mee, want in de hotels en horecagelegenheden onderweg kun je niet altijd pinnen.

Dit artikel is geschreven in samenwerking met Baden-Würtemmberg Tourismus in Zuidwest-Duitsland. Ben jij gek op hiken in de natuur? Ga voor meer inspiratie naar de website van Baden-Würtemmberg.