#31 Glacier National Park

Wauwie, wat waren we vanmorgen moe! En wat waren we blij dat we dan ook heerlijk op gemak konden opstarten. We wilden vandaag naar de andere kant van Glacier National Park en dat was niet mogelijk door het park heen omdat de weg afgesloten was, dus moesten we omrijden. De dame van het visitors center had ons verteld dat dit een uur was. Prima, goed te doen!
Alleen bij het instellen van de TomTom bleek dit toch ineens 2 uur te zijn en dan waren we pas bij de ingang van het park en moesten we nog naar binnen! We zijn hier nou toch, dus in onze mooie huurauto en rijden maar!

De route was alles behalve een straf! Wat een prachtige route reden we!
Door de bergen met sneeuw, bossen, uitzichten op blauwe meren. Nee dit vonden we wel prima! Zo gaan die twee uur wel voorbij! Maar, jullie voelen hem al aankomen, zo goed kan het natuurlijk niet blijven gaan. Er begonnen wegwerkzaamheden. Dit heeft voor bijna een uur vertraging gezorgd op de heenweg. We moesten achter een zogenaamde ‘Pilot Car’ aanrijden, die ons langs de wegwerkzaamheden zou leiden, zodat iedereen door kon werken en alles soepel bleef verlopen. Leuk lief en aardig, maar dat duurt dus al zeker een minuut of 10 voordat er ééntje opdaagt en vervolgens rij je langs de wegwerkzaamheden en mag je weer een klein stukje rijden zonder begeleiding en dan begint het hele drama opnieuw. Al met al, met stops en alles erbij hadden we er zo’n 3,5 uur over gereden! Wat een ellende.

We wilden sowieso eerst wat eten want we waren hongerig geworden na deze rit en het was ver voorbij lunchtijd. We eindigden in een sjiek restaurant met heerlijk eten en ook de kindjes konden zich daar goed vermaken met tekenen. In elk restaurant hier krijg je voor de kinderen een menukaart waar ze op mogen tekenen en overal krijgen ze ook gewoon waskrijtjes. Heel fijn!
Het weer was al die tijd heerlijk en we wilden graag lekker even buiten zijn. We liepen een klein kwartier richting het visitors center om ons volgende plan te bedenken en maakten foto’s bij het bord van Glacier. Het visitors center hielp ons niet echt verder en we besloten uiteindelijk maar om een stukje het park in te rijden. We konden een stukje rijden maar ook niet langer, want én de weg was afgesloten verderop én het was al 15.15 en als de terugweg net zo lang als de heenweg duurt dan zijn we morgen nog niet thuis.

We reden een stukje met mooie uitzichten en stopten bij een meer waar de kindjes nog stenen in het water konden gooien en even ravotten voordat ze weer de auto in moesten voor de terugweg. Daar werden ze nog gefilmd voor een film over klimaatveranderingen. Daividh en Jamie worden beroemd!
Net op het moment dat we de weg op willen draaien om weer naar onze camping te rijden zie ik ineens waar ik al weken naar aan het speuren ben… EEN BEER!
Een grizzly wel te verstaan. Een babygrizzly. Hij zit daar zo, in het open veld, te knagen aan iets.
Als een geolied team geef ik Rick de camera, help hem van lens wisselen en wordt deze beer op de gevoelige plaat gelegd.
Ondanks dat we op een ruime afstand stonden en de beer zich niets van ons aantrok, kwam er een ranger aangereden die ons (en twee andere auto’s) wegstuurde. Heel jammer maar wel begrijpelijk.

Vermoedelijk was mama beer nog in de buurt ook en is het voor onze veiligheid. Máár, de tweede beer is gespot en dit keer kon het vastgelegd worden!

De weg naar huis duurt lang en we waren er best wel klaar mee uiteindelijk. Met name het stukje wegwerkzaamheden duurde lang en irriteerde ons. Maar wat waren we daarna dan ook blij dat we weer heerlijk op de camping aankwamen en een welverdiend glaasje alcohol in konden schenken. Voor ons, niet voor de kinderen, voordat we een melding bij Veilig Thuis aan onze broek hebben, haha!
De lunch was dermate vullend geweest dat we allemaal weinig trek hadden. De kindjes deden we nog een lol met wat groente en fruit, die vervolgens na een douche heerlijk hun bedje ingingen (om daar de boel op stelten te zetten… Jamie heeft alle vakjes voorin de camper leeggehaald en door de camper verspreid in die korte tijd dat hij stiekem uit bed was gegaan, buiten het zicht van de babyfoon…)

Wij aten nog de leftover pizza van gisteren en wat soep om vervolgens nog een laatste keer in de douchejes hier te moeten douchen. Dat is écht geen feest. Het is een waterballet, vies en vooral ook heel klein. Het is een onmogelijke taak om je daar te douchen en aan te kleden. Kan je nagaan hoe onprettig het is om daar een kind te douchen…
Ook deed ik nog 3 wasjes zodat we met een lege wasmand (lachen jullie even mee… Alsof die ooit leeg is!) naar de

volgende camping willen.

We gaan het hier niet specifiek missen, maar zij zullen ons wel missen. En met zij bedoel ik de muggen. We zijn allemaal helemaal lekgestoken. De kinderen zitten ook onder de muggenbulten, terwijl we ze echt met anti-muggen-spray hebben ingespoten.