#38 Edmonton

Het was alweer een grauwe dag, dus een prachtige dag om lekker met de kindjes te gaan zwemmen. We zitten vlakbij de West Edmonton Mall, dat is één van werelds grootste winkelcentra, met daarin ook verschillende attracties, waaronder een waterpark, inclusief knieën knikkend hoge glijbanen. Maar ook gelukkig veel voor jonge kinderen. Dus wij zouden met de kindjes lekker gaan zwemmen, dan konden Phil en Ton gaan winkelen daar. Het zwembad ging pas om 12 uur open dus we hadden vanmorgen alle tijd en startte dan ook rustig op.

Het winkelcentrum was een kwartier rijden, maar we hadden de tijd genomen om de goede parkeerplek te vinden, want dat kon met een camper maar op 2 verschillende plekken. Maar direct bij het opdraaien van de weg naast het winkelcentrum, vonden we de parkeerplaats (helemaal leeg!) die we moesten hebben!
De spullen werden bij elkaar gezocht en we konden naar het zwembad! Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan, want het was daar zo groot, dat het vinden van het zwembad nog best een uitdaging bleek!

We hadden korting omdat het nog door de weeks was en de kinderen nog zo jong, dus wij mochten gratis mee naar binnen (alleen mochten we dan niet op de glijbanen, prima want dat was ook niet ons idee!). De kindjes en onszelf snel omgekleed (wat nog écht niet meevalt in een zogenaamde ‘family dressroom’ van 1,5 bij 1,5 meter) en het zwembad in. Bij binnenkomst valt het direct op hoe bizar groot het is. Het peutergedeelte was immens groot. Maar voor onze kindjes nog even te groot en ze waren te erg onder de indruk. Overal kwam water uit de lucht vallen, renden kinderen gillend voorbij en schrokken ze zich rot van omvallende emmers met water.
Jamie kon niet dichter tegen me aankruipen en Daividh liep heel dicht achter Rick. We hebben ze maar meegenomen naar de bubbelbaden, waar het rustig was. Maar dat water kookte zo ongeveer en ook daar wilde ze niet in vanwege de hitte.
Volgende plan: Het golfslagbad! Het was aangelegd als een soort strand (zonder zand, yay!) en het water werd dus langzaam dieper, waardoor we de eerste paar meter heerlijk met de kinderen konden spelen daar. Maar een golfslagbad zou geen golfslagbad zijn zonder golven, dus binnen een paar minuten rinkelde er een bel en werden er huizenhoge golven gemaakt. Daardoor waren de golven die bij ons aanspoelden ook nog groot en de stroming sterk. Gevolg: Twee kinderen die het doodeng vonden en eruit wilde.

Gelukkig was er nog een laatste optie en dat was een

peuterbadje, met 3 simpele kleine glijbanen en een soort watertafel waar water van boven naar beneden stroomt. Dit bad was net ondiep genoeg dat ze én op hun manier konden zwemmen én konden lopen en spelen.
Ze vermaakte zich zo’n 1,5 uur met de watertafel, glijbanen en de speelgoedvissen die we voor ze hadden. Maar op een gegeven moment werden ze toch best wel moe en begonnen steeds meer in de oogjes te wrijven en aan hun oren te jeuken. Tijd om eruit te gaan dus!

We hadden heerlijke douches (beter dan op de gemiddelde camping) en genoten van een lekkere douche en zorgde dat we allemaal fris en fruitig waren, zodat we vanavond niet het gedoe hebben van douchen in de camper, ideaal!
Voor de kindjes in het water en in het zwembad hebben we

waterschoenen gekocht waar ze heel stabiel en zonder te glibberen op kunnen lopen. Maar helaas, als Jamie moe wordt, wordt hij ook steeds lomper met lopen. Dus die viel in de douches op zijn achterhoofd waar hij direct een groot ei kreeg. Hij was zo moe dat dit ook de druppel voor hem was en hij ontroostbaar was. Echt heel zielig. En onpraktisch. Want 2 kinderen, waarvan één gillende, afdrogen en aankleden, terwijl je zelf ook nog staat te druipen, daarna jezelf, in dat ene kleine hokje met zijn viertjes.
Maar we hebben het gered! Enigszins verwilderd kwamen we uit het zwembad en konden we daarna kiezen uit 101 eettentjes om wat te eten.

Wat smaakt er beter, dan een vette hap na het zwemmen, dus we eindigden bij Fatburger. Dat klinkt viezer dan het eten daadwerkelijk is. Dat was namelijk heel lekker en de milkshakes zijn hemels.
We liepen nog wat rond in het winkelcentrum, maar Jamie wilde niet slapen in de draagdoek, dus was gaan huilen. Tijd voor ons om de camper weer te zoeken en lekker naar de camping te gaan. Nog voor we een minuut onderweg waren, sliepen de kindjes al vredig in hun autostoeltjes (helaas voor hun van hele korte duur, want ze moesten vanavond ook nog slapen natuurlijk).
We aten nog wat kleins en keken tablet met de kindjes, om vervolgens daarna ons eigen avondritueel te vervolgen, van een bak koffie en een spelletje!