#38 Reisdag naar Edmonton

Het is vannacht echt zulk enorm noodweer geweest. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zulk hard onweer heb gehoord. Het waren zulke enorme harde klappen! De camper trilde er gewoon van! Jamie sliep door alles heen, maar Daividh werd na de tweede klap in paniek wakker en kwam heerlijk bij ons liggen. Ga je kind maar eens vertellen dat het onweer niet eng is als de camper staat te schudden en je zelf ook eigenlijk best wel bang bent! Gelukkig trok het langzaam weg en sliepen we na een uur weer, gezellig met een knuffelende Daividh bij ons.

We waren allemaal nog moe toen de wekker ging en buiten was het nog bijzonder slecht. Het kwam met bakken uit de hemel. Gelukkig doe ik de binnendingen in de camper voordat we gaan rijden en moest Rick naar buiten om alles af te sluiten en de tanks te legen… In de stromende regen, zonder regenjas, haha! We namen een emotioneel afscheid van deze camping en begonnen onze tocht naar Edmonton. Het was ruim 3,5 uur rijden en het was oprecht een saaie, lang weg! Het enige vermaak waren de wilde paarden die

we tegenkwamen onderweg.

Bijna bij Edmonton hebben we boodschappen gedaan bij een andere winkel dit keer, de Safeway. Wát een fijne winkel! Veel producten en veel verschillende producten. Veel groente en fruit wat er nog super vers en lekker uitziet. Volkomen tevreden en blij waren we bijna helemaal geslaagd en konden we op weg naar de camping. Máár! Onze propane is op dus dat moeten we eerst nog bij laten vullen. We zijn langs 3 benzinepompen waarvan ze schreven dat ze het hadden, gereden, maar die hadden het allemaal niet. Dan eerst maar inchecken op de camping en daar vragen of ze nog tips hebben.
De camping doet wat vervallen en oud aan, maar prima voor een paar nachtjes. Deze meneer dacht ons te kunnen vertellen waar we propane konden halen, dus wij, na het inchecken weer de camper in en naar waar we wezen moesten. Wij zoeken en zoeken. Niets te vinden. We zijn wel langs een camper verhuur en verkoopbedrijf gereden. In pure wanhoop besluiten we om daarheen te gaan, wellicht dat zij ook verkopen. Ze bieden tenslotte ook van alles qua service aan voor campers.
Rick ging naar binnen. En dat duurde. En duurde. En duurde. Uiteindelijk kwam hij naar buiten met de mededeling dat we iets gingen doen wat niet de bedoeling was, maar ze hebben meegekeken waar we propane konden vinden en nergens was dat te

krijgen, dus nu zouden we mogen bijvullen met wat zij daar voor hun eigen campers gebruiken. Intens dankbaar, met een volle propane tank én 3 kwartier later dan gepland, parkeerden we onze camper op 2 wat krappe, vervallen plekjes. Maar we hadden alles wat we nodig hadden en dat was het enige wat ons uitmaakte.

We zitten naast de laundry dus ik deed direct 3 wassen en eten werd gekookt. De jongetjes gingen braaf naar bed, maar waren beide nog niet psychisch eraan toe om te gaan slapen, blijkt. We horen ze nog, zoals altijd, even rommelen. Maar ineens realiseer ik me dat ze elke avond alle bakjes voorin de camper leeghalen, waar onze spulletjes van tijdens de reis, inliggen, zoals de walkie-talkie, entreebewijzen voor de parken, zonnenbrillen. Die vinden we altijd overal terug. Maar ineens bedacht ik me, dat ik ook mijn twee lippenstiften en labello daarin had laten liggen. We besloten toch om even een kijkje te gaan nemen. We troffen Jamie onder de lippenstift aan, Daividh heel trots op zijn werk en we mistten de inhoud van de lippenstiften en de labello. De lippenstiften werden gevonden, de labello is spoorloos. Die vinden we vast ooit eens terug ergens, wanneer we het niet verwachten, op een heel onhandige plek, op een heel onhandig tijdstip. Jamie werd grondig geschobt, maar we kwamen al gauw tot de conclusie dat hij een uur in de Dettol moest weken voordat hij weer een beetje schoon zou worden. Dus na nog wat poetswerk hebben we ze weer lekker in bed gelegd en gingen ze, geschrokken van alle commotie, lekker slapen.
Wij dronken nog wat koffie en speelden een kaartspel, voordat we ook heerlijk gingen slapen!