#8 Domper van de dag

Om 6.30 ging de wekker, want we moesten vandaag op tijd rijden naar Sequoia! Vandaag is de enige goede, sneeuwvrije dag met aardige temperaturen, dus we konden volop van Sequoia gaan genieten! Ook zouden we vandaag Julian weer ontmoeten!
Iets later dan gepland, maar nog steeds netjes op tijd begonnen met de rit van 1,5 uur naar de ingang van Sequoia. Hoe hoger we kwamen, hoe meer plukjes sneeuw er lagen om ons heen en al gauw reden we weer in een winter wonderland. De wegen waren goed schoon dus we maakten ons nergens druk over.
Voordat we Sequoia in reden, moesten we via Kings Canyon. Toen we daar bij de toegangspoort kwamen, begon een ranger direct, niet al te vriendelijk, met dat er twee dingen waren.
Zijn eerste vraag was of we sneeuwkettingen hadden, uhh nee… Dan mochten we dus niet doorrijden, want er was zo’n hoeveelheid sneeuw gevallen dat we er niet zonder sneeuwkettingen doorkonden. Plus dat hij ons vertelde dat we via deze ingang Sequoia niet in konden door de weersomstandigheden. Dus dat moest via de oost ingang… Beste meneer, wij hebben een camper van 27”, de hele

reden dat we van camping waren gewisseld is dat we via de oost ingang het park niet in mogen omdat we te lang waren. Daarom zitten we nu bij de noord ingang.

Conclusie van het verhaal… Teveel sneeuw, we mogen Sequoia niet in en we moesten omkeren.
Dit moesten we allemaal even laten bezinken. Direct maakte ik me druk omdat Julian waarschijnlijk al onderweg was naar Sequoia en wij er dus niet in mochten en konden.
Nu is het bereik ellendig overal, dus via twee telefoons smssen en zodra we bereik hadden bellen, appen… Maar er was geen contact met Julian te krijgen. De smsjes waren wel verzonden en ook de WhasApp…

We báálden hiervan. We wilden echt graag naar Sequoia en in de sneeuw daar. Maar blijkbaar is het echt onverantwoord, anders hadden ze ons wel doorgelaten.
Teleurgesteld troosten we ons met een kop koffie bij een onwijs lieflijk koffietentje. De jongentjes krijgen nog een gratis appel, gesneden en wel, die ze dankbaar opaten, net als onze cinnamon rolls en scones.
De mevrouw achter de kassa is een lief mens en wist ook direct dat wij uit Nederland kwamen, want ik ‘heb zo’n typisch Nederlands uiterlijk’… Oke dan! Ook begon ze over dat Jamie een kuiltje heeft in zijn kin. Zelf heeft ze ook 2 kinderen die dat hebben en ze dacht

dat het alleen kon als één van ouders het had. Maar Rick en ik hebben dat beide niet. Goed verhaal mevrouw, bedankt voor het suggereren dat ik vreemd ben gegaan, haha!

Terug op de camping was er nog steeds geen contact met Julian te krijgen dus hebben we ons eigen plan maar getrokken, we konden niet meer doen om contact met hem op te nemen.
We liepen naar een meertje op de camping en eenmaal weer in de camper hebben we de kindjes op bed gelegd. Ook zelf hebben we even onze ogen dichtgedaan. Dat ‘even’ dat de kindjes sliepen werd 3,5 uur! Het is dat Ton onze camper binnenkwam, anders hadden ze nog langer geslapen denk ik!

De avond verliep verder rustig, de kindjes gingen laat naar bed (wat als je om 17.15 uit bed komt ben je om 19.00uur niet alweer moe) en wij draaiden wat wassen voor we moe gestreden naar bed gingen.