First week

Day 1
De vliegreis verliep goed, ook de tussenstop in Ethiopië was vlekkeloos. Daar konden we voor het eerst de Afrikaanse lucht een keertje inademen. Zo enthousiast dat ik was! Bij aankomst in Malawi werden onze vaccinatie- en testcertificaten grondig gecheckt. Om het land te betreden, moesten we ons visum tonen. Dat van Noa, Marlies en Treesje was gelukkig nog op tijd in orde. Dat van mij en Margot niet… Ondanks dat we er allemaal op tijd aan begonnen waren, waren er verschillende complicaties opgetreden. Daarom moesten we een dikke 2 uur wachten en onderhandelen met het personeel op de luchthaven. Uiteindelijk slaagden we erin om een tijdelijk document te bemachtigen waarmee we in de stad Mzuzu een visum moesten regelen.

Nadat we onze bagage hadden en onze euro’s in de nationale munteenheid omwisselden, konden we eindelijk de luchthaven verlaten. Daar werden we hartelijk opgewacht en ontvangen door Harriet (het mamaatje uit Chilumba), Davies (taxichauffeur 1) en Chimbaya (taxichauffeur 2). Met 2 volgeladen auto’s reden we de hoofdstad Lilongwe in. We regelden een nieuwe SIM-kaart zodat we internet hadden en deden al enkele aankopen voor de volgende ochtend. We reden vervolgens door naar ons hotel, helaas was onze boeking hen ontgaan. Daarom besloten we om de nacht door te brengen in een ander hotel. Tegen de avond was er geen elektriciteit in heel Lilongwe en geen stromend water in ons hotel. Wel gek om de reis zo te beginnen.

We gingen met iedereen een hapje eten in de stad. Nog eens een keertje een echte PIZZA! Maar ook de generators begaven het tijdens onze maaltijd. Toch was het heel gezellig om met onze groep een hapje in het donker te eten. Uiteindelijk gingen we terug naar onze hotelkamers om in ons bed te kruipen, want er stond ons een lange autorit te wachten om tot onze eindbestemming te geraken. Nadat ons muggennet goed onder de matras stak, kon ik gerust mijn ogen sluiten. Wat spannend, mijn eerste nacht in Malawi.

Day 2
We stonden vroeg op vandaag, want de rit naar Chilumba, onze verblijfplaats voor de komende 3 maanden, was heel lang. Om 7u verlieten we het hotel en gingen terug met dezelfde 2 taxi’s mee. Na ongeveer 5 uur rijden doorheen de prachtige natuur, kwamen we aan in Mzuzu, een ‘grote’ stad in Malawi. Hier aten we een hapje in een gezellig restaurant. Fried rice stond op het menu. Geen idee of het lekker was, want mijn smaakpapillen waren verlamd door de pikante kruiden. Vervolgens splitsten we ons op. Margot en ik gingen met Davies naar een kantoor om ons visum te regelen, terwijl Noa, Marlies en Treesje inkopen voor een volledige maand gingen doen. Best confronterend, want voor veel mensen gierden we er een jaarinkomen door.

Ons visum regelen ging echter niet van een leien dakje. Toen we het kantoor betraden, stonden ze niet echt te springen om ons te helpen. Een middagdutje doen op de tafel is dan ook een aangenamere bezigheid. Uiteindelijk kregen we de kans om hen onze situatie uit te leggen en toonden hen de nodige formulieren op mail. Helaas was dit niet genoeg, want ze wilden het ook op papier zien??? We vroegen hen of we dit dan bij hen konden afdrukken, maar dat was geen optie omdat er geen elektriciteit was. We werden weggestuurd tot we met een papieren exemplaar konden wederkeren, goed wetende dat er in heel de stad geen werkende printer was vanwege de elektriciteitspanne. Davies nam ons mee in enkele lugubere steegjes op zoek naar een printer. Na meermaals te zijn lastiggevallen, besloten Margot en ik dat het welletjes was geweest en keerden terug naar de rest. We zagen dat alles werkte in de supermarkt, omdat deze een generator had. Daarom spraken we de manager aan in de hoop dat hij ons verder kon helpen. Deze man was zeer vriendelijk en helemaal bereid om ons te helpen. Niet veel later stonden we tot grote verbazing van de werknemers terug op het kantoor. Na nog 2 uur te wachten, kregen Margot en ik eindelijk onze langverwachte stempel!

We vervolgden onze reis naar Chilumba. Onderweg kwamen we vele politiecontroleposten tegen, maar maakten we ook al wat kennis met het indrukwekkende uitzicht. Tegen 23u kwamen we aan in de Happy Lodge in Chilumba, onze nieuwe woonst. Na een gevecht met wat kakkerlakken, konden we ons installeren in deze gezellige verblijfplaats. Toen kon het avontuur pas echt beginnen!

Day 3
Ik werd wakker en ging naar buiten. Mijn eerste indruk was: WAUW!!!!! Wat een prachtig uitzicht. Het zonnetje scheen en vanaf het terras kijk je recht op het grote Malawimeer dat maar 40 meter verder ligt. Ik kon bijna niet geloven dat ik hier de komende maanden iedere ochtend van kon genieten. Na wat te ontbijten en een IJSKOUDE douche, maakte ik kennis met Atupele, onze huisvrouw. Een echte lieverd. Zij waakt overdag over de lodge en onderhoudt deze. Even later kwam ik terug op het terras en stonden de board members (het versterkend team achter de directeur in de school) ons op te wachten. Vele Malawische namen werden op me afgevuurd, maar deze waren op dat moment wat moeilijk te onthouden.

Nelson, het hoofd van het bestuur, pikte ons op en bracht ons in zijn gammele busje naar de Happy School. Iedereen wachtte ons in de volle zon op. Toen ik het portier nog maar half open had, werd ik zowat uit de wagen gesleurd. Kinderen van allerlei verschillende leeftijden bestormden ons om ons te kunnen knuffelen. Vergezeld door honderden kinderen werden we naar een verhoogje geleid. Daar namen we plaats op klaargezette stoelen. Alle leerlingen stonden netjes in rijtjes per leeftijd. Directeur Stanley verwelkomde ons via een korte speech. Ook moesten we ons alle 5 even kort voorstellen. Vervolgens werd er gezongen en gedanst.

Na een rondleiding doorheen de school en een korte photoshoot met de leerlingen, wandelden we via de weg terug naar het dorp. Daar deden we enkele kleine inkopen bij het winkeltje van Chimbaya en aten nadien wat in de lodge. Davies en zijn familie kregen een bezoekje van ons. Hij gaf ons een lift naar de lodge van Patrick (een Waalse man die 3 jaar geleden besloot zijn leven volledig om te gooien en een eigen lodge te openen bovenaan een berg). De weg naar boven was zeer hobbelig en lag vol keien. Na een harde knal hoorde ik ‘shhhhhhhh’. Platte band! Tot daar dan de lift. De rest van de weg deden we te voet. Onderweg werden we overigens ook nog eens verrast door een typische regenbui. Eventjes harde stortregen gevolgd door het zonnetje.

Patrick en zijn vrouw leidden ons rond doorheen hun domein. Schitterend. Echt een stukje dat omgetoverd werd in een klein paradijs. Na een ijsje en een gin tonic was het al donker, want zo is dat in Malawi: ’s ochtends vroeg licht en ’s avonds vroeg donker. Gelukkig werden we in Patrick zijn 4 x 4 teruggebracht naar de lodge. Deze auto is WEL bestendig tegen de hobbelige zandwegen. Bij aankomst ontmoetten we Meza (de hoofdnachtwaker) en Wyat (extra nachtwaker). Zeer fijne mensen! Een fantastische eerste dag vol indrukken.

Day 4
Opnieuw stonden we met een prachtig uitzicht op. Vandaag gingen we voor het eerst observeren. Noa en ik staan de eerste maand samen in Standard 5, de klas van Mister Pieter Kenson, een zeer gepassioneerde leerkracht. De klas bestaat uit ongeveer 50 leerlingen. Het lokaal zelf bestaat uit enkele tafels en banken (te weinig waardoor sommige leerlingen geen tafel hebben of zelfs op de grond moeten zitten) en een krijtbord. Het bord is dan ook het belangrijkste instrument om les te geven. De leerlingen hebben geen boeken, ze hebben slechts een schriftje waarin ze steeds alles moeten overschrijven. Er zijn niet echt mogelijkheden om de leerlingen op hun niveau te begeleiden. Als je niet kan volgen qua tempo of niveau, kunnen de leerkrachten (met de beste wil ter wereld) niet de nodige ondersteuning aanbieden vanwege het gebrek aan middelen. Alle lessen gebeuren in het Engels, de nationale taal.

Normaal gezien gingen we daarna de secundaire school bezoeken. Nelson ging ons komen oppikken, want deze school ligt best ver. Uiteindelijk ging dit niet door, want hij was ons vergeten. In plaats van de secundaire school te bezoeken, besloten we onze buren een

bezoekje te brengen. Wat een zalige mensen! Fijne babbels die soms met handen en voeten uitgevoerd moesten worden.

In de latere namiddag speelden we spelletjes met de kinderen uit het dorp in onze tuin en op het strand. Van hen krijgen we elke dag bezoek. Ze zitten dan allemaal op onze muur naar ons te kijken. Soms beslissen we dan om met hen iets te doen. Op andere momenten blijft het bij kijken. Op het strand haalden enkele vissers net hun netten uit het water. Ze hadden een goede vangst. We kochten 7 vissen van en kregen deze levend mee aan een draadje. Ze moesten dus nog klaargemaakt worden. Laten we zeggen dat ik hierbij even een grens heb moeten verleggen. Het bakken van de vissen was wat moeilijker, want de elektriciteit viel weer uit. Meza en Atupele bakten deze daarom op een kolenvuurtje in de buitenlucht. Ze waren niet zeer lekker, maar het was toch weeral een hele ervaring.

Day 5
De tweede observeer-dag was al snel een realitycheck. De leestekst moest volledig op het bord geschreven worden en werd op verschillende manieren gelezen. Het viel me al snel op dat wie niet kon volgen gewoon niet mee kon doen. Extra ondersteuning aanbieden binnen de klascontext is een echte uitdaging. Mr. Pieter had zich tijdens zijn wiskundeles echt uitgesloofd. Met de weinige middelen die hij had probeerde hij wat concreter te werken en de betrokkenheid steeg hierdoor. Zeer fijn om te zien. Na een paar lessen gevolgd te hebben, wachtten we buiten op Nelson die ons vandaag wel naar de secundaire school zou brengen. Ook vandaag bleef hij en tijdje weg, dus gingen we naar de ‘mama’ van Chilumba, Harriet. Zij had één van de mooiste woonsten in Chilumba, maar nog steeds geen eigen keuken of toilet. Toch wel confronterend om te zien. Na enkele telefoontjes van Harriet naar Nelson, kwam hij uiteindelijk opdagen.

We gingen samen naar de secundaire school. Margot heeft hier 3 jaar geleden lesgegeven, dus voor haar was het een zeer fijn

weerzien. De directeur leidde ons rond en we gingen ons in enkele klassen voorstellen. De kinderen blijven doorheen de week op school en soms ook in het weekend, want sommigen komen van heel ver. Vervolgens reden we door naar Uliwa, het dichtstbijzijnde en iets grotere dorpje in het district Karonga. We kochten wat papier, ajuinen en nieuwe WC – brillen. Op het marktje kochten we heerlijke samosa’s die we later die dag opaten.

In de namiddag kwamen er allemaal kindjes in de tuin om te kleuren. Vervolgens stonden we met iedereen te dansen. Een echt feest! Helaas was de feestvreugde niet van lange duur. We merkten een kindje genaamd Grace op. Haar linker scheenbeen had een zeer grote niet – verzorgde derdegraadsbrandwonde. Zonder te twijfelen legden we het feestje stil en namen handschoenen, watjes en nog veel meer verzorggerief. We brachten haar naar het hospitaal. Echt een schrijnend gebouw in vergelijking met wat wij gewoon zijn in België. Een miljoenpoot liep voorbij en overal lag zand. Voor 300 kwacha (gelijk aan 30 cent) kochten we een inschrijvingsbewijs. De persoon aan de ontvangsttafel opende haar gsm om enkele PowerPoints over brandwonden te lezen. Uiteindelijk ging Grace bij de dokter binnen. Ik ging met haar mee en nam haar handje vast. De dokter verzorgde de wonde en deed er een verband rond. Toen ze helemaal verzorgd en weer thuis was, had ik even een momentje voor mezelf nodig. De cultuurshock die ik al wel verwacht had, was gearriveerd… Toch ben ik enorm blij dat we haar al een beetje hebben kunnen helpen.

Day 6
Vandaag was het onze eerste Happy Day. Dit concept houdt in dat enkele leerkrachten een soort jeugdbeweging – voormiddag organiseren. Allemaal fijne spelletjes worden dan voor de kinderen van de Happy School voorzien. In de regen vertrokken we naar het grote veld. Meer dan 100 kinderen waren komen opdagen, omdat ze wisten dat er 5 mazungu’s (blanken) zouden komen. We speelden vele typische spelletjes en dansten in 1 grote kring. De regen hield ons niet tegen.

Overdag hadden we even tijd nodig om op adem te komen en maakten we gebakken boterhammen op ons kolenvuurtje, want de elektriciteit was weeral weg. ’s Avonds gingen we samen met Mesa naar het restaurant van Patrick om te eten. We besloten deze keer de weg te voet in het donker te doen. Onderweg werden we vergezeld

door duizenden vuurvliegjes. Een prachtig lichtspektakel. Bij Patrick werden we goed in de watten gelegd. Zeer vriendelijk personeel. Dixon en Jonathan waren onze obers die avond. We hebben samen goed gelachen. Heel fijne sfeer. Het eten was goed, nogmaals verlegden we hiermee onze grenzen. We aten namelijk een stukje krokodil! Goed voor 1 keer, maar voor mij persoonlijk hoeft dat niet meer.

Ook deze keer bracht Patrick ons terug naar beneden. Jonathan en Dixon en nog wat andere werknemers gingen met ons mee. We besloten samen naar een lokale bar te gaan. We dansten wat en gingen na een grappige dancebattle terug naar huis. Wat een fijne dag was dit!

Day 7
Zondag is rustdag. We sliepen voor het eerst eens wat uit, want we hadden geen echte plannen. Noa en ik bereidden onze lessen voor in het zonnetje en dachten na over hoe we alles zouden aanpakken. In de latere namiddag gingen we met ons vijven naar de haven om de boot ‘Ilala’ te zien aanmeren. Dit is een oude boot die iedere zondag aanmeert. Ze vaart in 1 week het volledige Malawimeer rond. Noa en ik wandelden via de bootjes op het strand terug naar de lodge (met een kleine omweg, want we waren er per ongeluk voorbij gelopen doordat het al donker was). Met wat gezonde spanning voor de komende eerste lesdag, kroop ik in mijn bed.