Dag 35 Paradiseeee, enge beesten & klamboe fiksen

Het was me het nachtje wel. We hebben van alles horen lopen. Onder andere ratten, die maken er een heel feestje van hier. Maar ook vogels, insecten, honden et cetera. Vooral de ratten vonden wij wat minder. Omdat de klamboe niet goed sluit heb ik bedacht deze helemaal dicht te knopen d.m.v. kleine plastic elastiekjes die ik mee heb voor mijn haar. Aan elke kant sowieso 10 elastiekjes gebruikt en hier en daar ook nog meer gaten gedicht. Het ziet er erg mooi uit haha. Ik ben erg blij met deze creatieve oplossing want in de tropen heb je ook tijgermuggen en die zijn gevaarlijk. En uiteraard ook allemaal andere muggen die je bloed graag even proevennnn #bedanktmaarnee. Dus spuiten we hier veel muggenspul. Tussen 5pm en 11 pm heb je elektriciteit, dus dat is wel lekker zodat we alles dan even kunnen opladen.

Gisteren hadden Nanda en ik bedacht om vandaag te gaan kajakken en om naar Baracuda beach te lopen (20 min door de jungle) omdat er op dat strand soms kans is op bereik met je mobiel en dat vind ik toch wel fijn. Dan weet paps in ieder geval dat alles nog goed gaat. We lopen naar het buur-resort omdat daar de opgang naar het jungle pad is. We kijken en kijken nog eens... we willen andere schoenen aan vanwege mogelijke dieren en besluiten later nog een poging te wagen.

We vragen wat het kost om een kajak te huren, 100.000 voor een halve dag. We wilden eerst een halve dag maar nadat we de manager van ons resort even spraken (toen we onze spullen gingen pakken) besloten we voor een hele dag te gaan. Je kunt hier namelijk meerdere routes doen. Een daarvan is helemaal het eiland rond, dit is in 2 uur te doen. Ook kun je naar Baracuda beach voor bereik op je telefoon. Althans, mogelijk bereik. De derde optie is om naar het onbewoonde eiland tegenover Togian te kajakken. Daar om de hoek aan te meren bij een stenenstrand en daar te snorkelen. Als je het eiland rond peddelt (optie 1) kun je trouwens ook mooi snorkelen. De manager vertelde - nadat ik er om vroeg - dat er ook bereik is wanneer je naar het eiland gaat dat tegenover Togian ligt. Dit klonk erg goed, dat werd onze route dus #letshopeandpray. We liepen terug naar het buur-resort Black Marlin om met de kajak op pad te gaan. Ik vond het best wel spannend maar had er wel zin in.

Gewapend met 10 lagen zonnebrand gingen we. We peddelden en peddelden.. hmm, oké mobiel bekijken... kak, geen bereik. We kajakken nog veel verder, nog een keer kijken, oeh ik zie een E. Yesssssss.. Dit gaat de goeie kant op.. nog een beetje verder. Omg ik zie 2 streepjessss.. oké snel snel snel, mama proberen te bellen. Het bereik is niet sterk genoeg voor Whatsapp en internetten. Het is midden in de nacht in NL maar ik moet wel. Na een minuut gaat 'ie eindelijk over. Dit duurt een tijdje. Dan krijg ik de voicemail (ik ben nog nooit zo blij geweest om de voicemail te horen) ik roep volgens mij heel hard yesssss. Ik ratel aan 1 stuk door dat we een kajak hebben gehuurd om mee de zee op te gaan in de hoop bereik te krijgen en dat het plan is gelukt. Ik vertel ook over het geen bereik hebben op het eiland etc etc. Ik sluit af met; het gaat hartstikke goed hier #geloofik #hahaha #ikbenhelemaalhyper.

Oké, focus again, nu snel proberen de moeder van Nan te sms'en. Een schietgebed verder en de sms springt op verzonden. Nu toch maar voor de zekerheid mama sms'en. Ze zal dat voicemailtje maar niet afluisteren, dan is ze misschien nog steeds bezorgd. Het duurde even maar ook deze sms werd verzonden. Nu konden we opgelucht ons pad vervolgen. We kajakken verder en zien het strand. Het is laag tij dus wel erg oppassen voor het koraal.

Ik snorkel kort want ik ben bang voor m'n voeten en ik zie een enge vis. Nan snorkelt langer, daarna gaan we weer terug. Er is laag tij, moeilijk om niets te raken. Er stond flinke stroming maar we hebben dikke spierballen, dus uiteindelijk komen we aan bij ons resort. Te laag dat water allemaal, we keren om en peddelen door naar Black Marlin. Daar is het goed sturen en langzaam peddelen. We kunnen uiteindelijk aanmeren. Daar zien we de Nederlanders weer die we al een paar keer eerder hebben gezien. Ze hebben net hun eerste duik erop zitten en pauzeren voor 1 uurtje (dit is nodig vanwege de diepte en decompressie etc). De duikguide schijnt heel goed te zijn, veel op zijn horloge te kijken en ook elke x te checken of ze oké zijn. Dat waterhorloge is om te zien hoe snel je daalt en hoe diep je zit. Ze vertelden dat men er in Raja ampat erg soepel mee om ging. Ze hebben net als ik een open water brevet wat inhoudt dat je niet dieper mag gaan dan 20 meter. Daar gingen die gidsen zo 26 meter, echt gevaarlijk. Ook letten ze blijkbaar niet op de studenten en buddy's. Gelukkig was ik daar niet want ik was echt uit m'n vel gesprongen.

We kletsen nog wat en bekijken alle duik spots op de grote kaart. Nan en ik kunnen niet duiken in ons resort want de dive master van daar is vanwege ramadan 2 dagen terug naar familie. We zouden met een andere duik company van het andere resort kunnen gaan maar we besluiten gewoon lekker te gaan snorkelen #ookergleuk #enmooi. We zijn nog op tijd voor de lunch en kunnen vrijwel direct aanschuiven, het was weer erg lekker. We zijn moe, ik stap even onder de douche en probeer te slapen. Op een of andere manier wil het niet lukken. Ik loop naar het strand. Dat is elke dag ons uitzicht, echte bofkonten zijn wij. Ik zon wat en ga daarna weer in de schaduw. Nan en ik eten allebei Rasa Balado chips. Dat zijn sambal/knoflook chips van zoete aardappel. Naast zeewier chips, mijn grote favoriet. Oh en Keju (kaas) chips is m'n grootste favoriet haha, die staat op nummer 1.
De dagen vliegen voorbij, dat voelt vet gek. Ik stap weer onder de douche (het lijkt nu alsof ik hele douchesessies hou hier maar het water is koud). Dus elke keer hup eronder en hup eruit. We verplaatsen naar het restaurant. Het blijft een ontzettend indrukwekkend gebouw. Hoe dat hier allemaal met de hand is gebouwd. Nan bestelt een biertje en ik drink een juice. Ondertussen typ ik mijn dagboek in mijn notities en bekijk ik de prachtige wolkenlucht. Echt tig verschillende kleuren blauw. En daarbij dan ook nog al die grote jungle planten, bomen en bladeren. Het uitzicht op de zee maakt het helemaal af. Genieten hier. Het is nu wachten op de zonsondergang, daarna gaan we eten. Ik verwacht weer een top avond. We hebben hier om de paar uur een tropische regenbui, love it!
Morgen weer een nieuw avontuur. En ook de laatste volle dag op Togian eiland. Het is nu al een hele bijzondere ervaring die ik niet had willen missen. Alleen al het avontuur om hier te komen. Maar het was het allemaal waard.