Dag 7 Wakai Beach, zonnen en scooteren

Indonesië, Lombok, Sekatong, 19.04.2018

Olaaaa, wat een heerlijke dag vandaag! De laatste volle dag in ons verblijf The Place. Het blijft een bijzondere plek. Heel puur, heel basic, geen luxe, ik voel mij er thuis. Mede ook door Harm, de manager van het verblijf. En alle Staff die super vriendelijk is.. altijd bereid om te helpen, graag een praatje met je maakt en er alles aan doet om het zo comfortabel mogelijk te maken.

Gisteren stond er in de basis zowel Desert Point als Makaki beach op de planning. Desert Point was al een hele opgave en we hadden geld van de BNI bank nodig dus bewaarden we Makaki Point voor een later moment. Vandaag was dat moment. We stonden vroeg op en waren binnen no-time aangekleed en ingepakt #wereldrecord #wewordennogeenssnel #vandeeerstedagentraag #naarmegasnel.

We gingen lekker bijtijds ontbijten. Nanda ging voor toast met gekookt ei (het lekkere ontbijt dat ik gisteren had) en ik ging voor een gebakken ei. Jeetje, echt zo goed klaargemaakt en ook voor het eerst zout en peper, echt een luxe. Na het lekkere ontbijt was het tijd om op avontuur te gaan. We spraken de manager Harm nog even want er stond beduidend meer wind en mogelijk in de middag zelfs kans op regen. Harm is heel aardig en geeft altijd updates over o.a. het weer.
Bepakt en bezakt met zonnebrand, drinken en allerlei foto- en GoPro apparatuur gingen we ervoor. We hebben te gekke GoPro-beelden gemaakt en reden 40 minuten langs de mooiste wegen en vergezichten. Ook kwamen we vele kinderen tegen die allemaal een high five wilden, zo leuk en lief #staatallemaalopfilm #geweldigeherinnering. Met nog een paar km te gaan moesten we een zandweg op. Hmm, dit leek verdacht veel op een soortgelijke weg als gister. Stenen, grind, gaten in de weg, steil.. Hmm.. #neeneeneee.
Nanda stapte af en ging alvast een kijkje nemen om te zien of de weg er zo uit bleef zien. Ik keerde de scooter alvast om want we hadden apen gezien en daar zijn we bang voor. #gelukkigzijndezeapengeenmensengewend #endaardoorbangvoorons #winningggg. We besloten om niet verder te gaan want die weg was echt niet tof #wewillennietvallen #enenkelgoeiewegen.
We zijn op ons dooie gemakje teruggereden en stopten bij een tentje dat er op de heenweg al erg leuk uitzag. We mochten de scooter binnen de hekken/in de binnenplaats parkeren en werden hartelijk ontvangen. Nanie dronk een vet lekkere meloen-frisdrank en ik dronk Sprite #weereenlekkerdrankjeontdekt #bijeenlocalthuis.

Na de verfrissing vervolgden we onze weg. Eenmaal thuis aangekomen namen we een lekkere duik in de zee en ploften we daarna op de ligbedden met het personeel dat naast ons kwam chillen. Erg gezellig! We namen samen wat foto's en luisterden daarna naar muziek. We wisselden de zon en schaduw met elkaar af want we wilden niet verbranden #daarzijnwealsdedoodvoor #elkezinbevatwelhetwoordzonnebrand #netalsverbranden #eninsmeren #goedenveelengoedenveel #welachenerhardom.

Na een tijdje besloten we eens bij de warung te gaan kijken van de vrouw van de taxichauffeur die we gisteren hadden ontmoet. Al scooterend zochten we naar de warung. We konden het niet vinden en besloten weer bij Cocotinus te gaan eten (het luxe hotel). We aten een Griekse salade, dronken een mixed juice en water #yummmm.
Al gauw verschenen er grijze wolken en besloten we af te rekenen voordat het zou gaan regenen. We kletsten nog wat met de locals en reden vervolgens terug naar huis. Het heeft op alle tegenoverliggende eilanden geregend maar niet bij ons #yesss #winninginlife. De tweede scooterrit van vandaag was extra cool, we hadden Nan haar speaker mee om tijdens het rijden een muziekje te hebben #delocalsvondenhetgeweldig #iedereenzwaaitenlacht.

Toen we bijna thuis waren besloten we nog even naar de supermarkt te crossen. We kochten weer de befaamde c1000 en water. En voor het personeel uit het hotel wat snacks en sigaretten. Nu typ ik onder het genot van te lekkere knoflookchips en water, mijn dagboek.
Nanda wordt ondertussen gebeld want de ouders gingen tekenen voor haar nieuwe huis. Heel zielig voor Nan, haar moeder is in paniek over de grootte van het huis en de man vanuit de woningbouw is ongeduldig en bozig want die wil dat de ouders tekenen. Nan is er echt verdrietig van, zo rottig vanuit 'n ver land en je moeder die twijfelt enzo. Na een tweede keer bellen is haar moeder al minder zorgelijk over de ruimte en alles lijkt te passen #totzoververhaalverhuizen #hopelijkisergauwduidelijkheid.

Voor nu weer wat gezelligers; het transport is geregeld. De man die ons eerst zou brengen en halen voor 350.000, wilden we toch liever niet #somshebjedat. Harm - de manager - vroeg of we vervoer hebben en wil ons voor hetzelfde bedrag brengen en halen. Ik gun het hem veel meer dus besloten we het zo te doen #nietsgaatbovenjegevoel #pechvoordeander. Nu gaan we de zonsondergang bekijken en daarna lekker eten. Morgen naar Gilli Nanggu, ready voor een nieuw avontuur #dankbaar #heeldankbaar.

Edit; de avond kreeg nog een staartje. De zonsondergang was adembenemend. Ik zocht en verzamelde gigantische schelpen en maakte daarna samen met Nan foto's. We besloten meteen in het restaurant te gaan zitten. Daar ontmoetten we politieman Bang Bang. Het werd een bijzondere avond, het was een man met een bijzonder verhaal. Hij vertelde over zijn geboorteplaats Timor. Ik vroeg wat hem in Lombok gebracht heeft. Hij vertelde over een verschrikkelijke oorlog tussen de christenen en de moslims. Het begon met een klein incident tussen 2 mensen.. 1 moslim en 1 christen. Dit mondde uit in enorme rellen en slachtpartijen. De regering keek toe en greep niet in. Het leger deed mee aan al dit gruwelijks. Je zag de afschuw in zijn ogen, wat moet die man getraumatiseerd zijn. De oorlog die van 2000 tot 2005 duurde, heeft hem doen vluchten. Heel heftig!
We praatten verder over Indonesië en Nederland. Hij heeft familie in Nederland, hij gaat er heen met kerst. We hebben aangeboden hem rond te leiden, dat vond hij erg leuk. Ook vroegen we om allerlei culturele gewoontes en gebruiken. Zo is het gebruikelijk dat de oudste van het gezelschap eerst zijn handen wast en daarna degene die daarna komt. De jongste is als laatste aan de beurt. De oudste neemt de eerste hap en zo het hele rijtje af. De jongste start als laatste. Alles wordt met de rechterhand gegeten, de linkerhand gebruik je niet. Dit is voor onreine zaken zoals naar de wc gaan.
We stelden allerlei vragen zoals wat kunnen we doen voor de lokale bevolking. Dat het soms ongemakkelijk voelt dat we meer verdienen en hoe men tegen ons opkijkt terwijl we in wezen allemaal gelijk zijn. We wilden graag iets aan de bevolking geven. De man gaf aan dat T-shirts kopen een goede is. We vroegen waar dit kan, hij vertelde; op de lokale markt. Een T-shirt kost ongeveer 3 euro. Hij gaf aan met ons mee te gaan om te helpen tolken, heel gaaf en zo gastvrij. Op 24 april gaan we naar de lokale markt, we komen dan terug van Gilli Nanggu.

Indonesië

hoofdstukken

Laatste blog van
Travel Diaries

Begin vandaag nog!

Waar wacht je nog op? Leg je avonturen vast in een digitaal dagboek dat je kan delen met vrienden en familie. Wissel op elk moment tussen verschillende apparaten. Ga aan de slag in onze online applicatie.