Dag 20 Oh jee, hoge golven, mislukte nagels & vrienden ontmoet

De wekker ging vandaag om half 8. Even een half uurtje om aan te kleden en in te pakken zodat we om 8 uur lekker konden ontbijten. Alle kleding en (on)nodige sleepartikelen passen elke keer maar net in mijn tas, bij Nanda idem dito #backpackprinsessen #allesmoetmee #allesisbelangrijk. Na weer een top Sunny-side up ontbijt (waarvan het eiwit altijd wat vloeibaar blijft, dat is typisch Indonesisch) waren we klaar om te gaan. Geld betaald en in het busje gestapt. Dit is eigenlijk een soort van omgebouwde jeep met een stalen constructie waar bankjes in gebouwd zijn. We dachten dat we met zijn tweeën gebracht zouden worden maar er kwamen nog 5 mensen in de bus #dieeigenaarlooptlekkerbinnen #sjeetje #kassaaaaa. De ene familie stapte al snel uit. De weg was hobbelig en bobbelig, heel grappig. Er bleef een Koreaans echtpaar over. Jeetje wat was die man aan het klunzen. Tak tegen z'n hoofd, elleboog tegen een stalen rand gestoten, bijna omvallen, ik ging he-le-maal stuk. En Nanda ook, altijd op dit soort momenten de slappe lach hebben, heel ongemakkelijk maar niet kunnen stoppen. We waren bang dat we niet op tijd zouden komen maar gelukkig stapten we al snel uit en was het nog een heel klein stukje lopen. Bij de man (bootregelaar) aangekomen wees hij ons een tafel aan om te gaan zitten. Al snel kwam de aap uit de mouw, de zee was te ruig voor de boot die hij ons had toegewezen. Gelukkig had hij als alternatief; de fastboot die 1 uurtje later zou vertrekken. Het was wel 50.000 indr p.p. duurder, maar prima.

Toen we de boot zagen dachten we wel even; 'Dit is onze laatste rit op aarde', omg wat een ding. Gelukkig was alles veilig en prima en hebben we niet al te veel golfslag gehad. Binnen 30 minuten waren we in Sanur. En begon het hele riedeltje van "taxichauffeurs die om je heen springen" weer opnieuw. Eentje liep de hele tijd mee en probeerde van alles. Nan en ik wilden de rit voor 150.000 in totaal maar de beste man zei soms 170.000 en de andere keer weer 180.000. Uiteindelijk hebben we de rit voor 150.000 gekregen. Waar op Lombok en Nusa amper tot geen BNI's waren, hadden Nan en ik er hier binnen korte tijd al 6 gezien #yesssss #flappentappen.
Toen we er bijna waren nam de taxichauffeur de verkeerde weg en moest hij keren en allerlei capriolen uithalen om terug te komen. Die arme man, jeetje wat een bevalling. Het verkeer in Bali is als erg, erg, erg druk te omschrijven. Gelukkig kon de man uiteindelijk keren en zich door het passerende en naderende verkeer navigeren. Het hotel was na het foutje gelukkig snel gevonden en we konden meteen inchecken. Er moesten wel weer allerlei paperassen ingevuld worden, paspoorten scannen en 20 euro deposit geven #elkexweer #zolangdradig. Omdat we vroeg waren gearriveerd konden we nog niet naar de kamer en lieten we alle spullen achter (uiteraard de waardevolle spullen mee). We lunchten bij een belachelijk lekker tentje waar de jongens van de bediening erg vriendelijk waren. Ze waren onder de indruk van ons "Bahasa skills" en we hebben erg gelachen. Ook de ijskoffie van Nanda was lachwekkend. Dit was een speciale ijskoffie met karamel. Deze was zo, zo, zo lekker, je krijgt er een instant food high van #jeetjewateensmaakknaller #jehadmngezichmoetenzien #slappelach #errordoorsmaakexplosie.
Na de lunch was het tijd om een scootertje te huren, dit kon voor het hotel. De man die ons hielp was super grappig. Hij maakte de meest maffe opmerkingen en had een erg aanstekelijke lach. Hij grapte o.a. over "Brother from another mother and father". En de kale hoofden van de bewaking en zichzelf. Het wachten op de scooter duurde 20 minuutjes maar deze vlogen voorbij door alle grappige momenten en al gauw hadden we de scooter.
We reden de laan uit en al bij de eerste hobbel ragden we helaas over de grond met onze scooter. Lage scooter, hoge bulten. Na deze ervaring gingen we bijna kruipend over de bulten en is Nan ook nog een paar keer afgestapt. Ondertussen zagen we allerlei herkenbare plekken en kwamen we al snel bij Kuta Beach. We stapten af en gingen onze vrienden begroeten. Adi was er nog niet maar Ari wel, heel erg leuk! We dronken een bintang radler en chillen de hele middag op het strand. We ontmoetten ook nog een jongen (John) die een goeie vriend als tatoe-artist had. Wow, wat had die mooie stukken laten tatoeëren. We hebben Whatsapp/insta uitgewisseld en houden contact voor onze laatste dagen in mei #tatoetjeerbijjjj. Ook ontmoetten we nog een andere jongen uit Maleisië, hij was erg vriendelijk. We nemen afscheid en lopen terug naar de scooter. Ik was tussendoor al een paar keer heen en weer gelopen om te kijken of de scooter er nog stond. Ik was gewend aan Lombok taferelen waarbij de scooter voor je neus moet staan anders wordt 'ie gejat. Op datzelfde moment dat we weg willen gaan, zien we Adi nog, de 2de oude bekende. We zeggen even "hi en bye" en zien elkaar morgen tussen 8.30 en 9.00 am om te surfennnn. Nan en ik besluiten een treatment voor ons haar te nemen en laten onze nagels doen. Schellac op de teennagels en gewone lak op de handen. Tijdens het hele spa gebeuren hebben we talloze keren (bijna) de slappe lach. We moeten ons inhouden, te grappig. De aanleiding voor dit alles is meestal de gang van zaken, het masseren, alle mensen die tegelijkertijd aan je frutten, de manier

waarop ze op je achterhoofd klapperen om het haar nat te maken en ga zo maar door. Ook babbelen we heel gezellig met een van de spa mensen, wat een gezellige man! Hij is ook echt heel grappig. Helaas is de nagellak op de handen niet goed gezet. Ze laten niets drogen en smeren alle lagen over elkaar heen #heelgek #natopnatopnat. Ook heeft de vrouw bij het verwijderen van de gellak op mijn pink, mijn nagel helemaal beschadigd door het te ver af te vijlen, zo zonde #gatinmnnagel #auw #maarja #shithappens.
Na de spa lopen we wat heen en weer om een leuk tentje te zoeken voor het avondeten. Ik wil graag bij de tent eten waar we hebben geluncht maar Nanie wil iets anders en dus zoeken we naar iets gezelligs #hierkomtkarma #chips. Want waar we aten was het eten echt zó niet oke. We hebben keer op keer goed gegeten, zelfs bij warungs en op straat. Maar dit was verschrikkelijk. Dus hebben we in het hotel nog even chips gegeten, heerlijk gezond #hahahaha.