#48 Sea to Sky Highway

Om 6.45 ging de wekker, want we moesten vroeg wakker worden. Er stond een lange dag voor de deur. We hadden tickets voor een gondel omhoog bij Whistler en we moesten zo’n 4 uur rijden, dus we moesten echt op tijd weg. Tot grote ongenoegen van Phil, want dat is geen ochtendmens, haha!
Normaal als we zo vroeg de wekker zetten, zijn we rond 7.30 klaar om te gaan eten. Maar wat er vanmorgen anders dan anders ging, geen idee, maar om 7.10 stonden we al klaar voor de deur van Phil en Ton. Die waren nét wakker en met twee stuiterende kinderen wakker worden is niet zo heel fijn. Dus we hadden nog even tijd om wat te doen. Daividh wilde graag nog dag zeggen tegen de kippen. Eén voor één werden ze gedag gezegd en werd er verteld hoe erg hij ze zou gaan missen. Maar als ik wel eens wegga en zeg ‘hou van jou, ga je missen schat, doeidoei!’ krijg ik een simpele “DOEI MAMA”.. Prioriteiten….

Er werd gegeten, de camper werd klaargemaakt en er werd afscheid genomen van deze mooie plek. Deze camping gaat een fantastische review krijgen! Nog voordat we goed en wel

onderweg waren, ging Rick op de rem. Hoog in een boom zat een adelaar! Die hadden we nog niet gezien!
De Sea To Sky highway is MOOI! Het gaat eentonig klinken met andere verslagen maar wauw, wat is het hier mooi! De bergen hoog, bomen groen, meren blauw… Niet in woorden samen te vatten hoe mooi deze weg is! Het is vooral een hele lange bergweg, met de bekende bochten. Dus voordat we bij onze eerste stop waren (die exact halverwege zou zijn) waren we al 2,5 uur verder. Maar dat maakt niet uit als je zo’n mooie weg rijdt!

We kwamen aan in Whistler en dat voelde direct voor ons als het Aspen van Amerika. Ook veel dure, decadente dingen, maar nog wel heel gezellig.
Het was even goed zoeken waar we moesten zijn en eindelijk hadden we de camper geparkeerd. Bleek bij het betalen voor een kaartje dat

we daar niet mochten staan, ondanks dat er dus ook andere campers stonden (dat is vaak een goede standaard, als er andere campers staan, dan mogen wij dat ook!). Dus helaas weer de kinderen de auto in en naar een andere parkeerplaats die een paar minuten verder was. Al snel vonden we een mooie, grote plek voor onze campers en konden we dan écht Whistler in en opzoek naar de gondel.

In Whistler was het een hele drukke bedoening met krioelende mensen. Het bleek ook markt te zijn en het was een drukte van belang ook met kinderactiviteiten en foodtrucks.
We aten eerst wat voordat we de gondel ingingen en moesten daarna de kaartjes ophalen. Online hadden we alles al gekocht en betaald, dus we hoefden alleen maar de kaartjes op te halen zou je denken. Er stond een enorme rij, maar dat was vast voor de mensen die nog

kaartjes moesten kopen. Dat klopt, maar daar moesten wij ook aansluiten. Het zou vast snel gaan, dachten we naïef… Nee dus. Het duurde ruim een half uur, terwijl we alles al hadden betaald en geregeld, dat is toch niet eerlijk! Er zou toch een rij moeten zijn voor mensen die alleen maar een kaartje op hoeven te halen. Of het kaartje al via email sturen.. Het was ontzettend warm en de kinderen werden moe en jengelig van het wachten in de hete zon. Ton en ik zijn uiteindelijk uit de rij gegaan om met de kindjes in de schaduw te gaan zitten.
Mijn verhaal van onvrede over de gang van zaken aan Rick overgedragen, dat hij tegen de mevrouw achter de kassa mocht vertellen. Toen Rick en Phil uiteindelijk terug waren met de kaartjes en het antwoord was het ‘It’s out of my hands’…. Oke… Meedenken zit er dus niet in.

Máár, we hadden ze en gingen naar de gondel. Bleek dat de dame achter de kassa ook nog eens vergeten was om alle kaartjes mee te geven, dus de kinderen hadden geen kaartje. Gelukkig mochten die gewoon zo mee op een geïmproviseerd kaartje.
De gondel zelf was super leuk! We zaten met zijn zessen en hadden mooie uitzichten bij het omhoog gaan. Deze rit duurde ook vrij lang dus we hadden ruim de tijd om lekker om ons heen te kijken.
Ton zei dat hij zwarte schapen zag lopen en wij kijken: BEREN! Er liepen gewoon twee zwarte beren! Vét!! Die hadden we ook niet meer verwacht! Echt een cadeautje om deze twee nog te zien!

Boven waren we nog helemaal in de wolken van de beren maar ook vooral onder de indruk van al het moois daar! Sneeuw, vergezichten op prachtige bergen, uitzichten op de vallei met blauwe meren en opstijgende helicopters, wat de jongens vooral heel gaaf vonden!
We liepen wat en keken bij de skipiste waar gewoon nog actief geskied en gesnowboard wordt. Bijna anderhalf uur waren we boven

en dronken we nog wat. Daarna moesten we echt weer weg, want we moesten nog zo’n 2,5 uur rijden, naar Vancouver!
Op de terugweg in de gondel, tuurden we de groene vlaktes af naar de beren van de heenweg, maar die waren al lekker terug in de bossen denk ik! Maar vlak voor we het opgaven, zagen we ineens nóg een beer! Een klein zwart bolletje in de verte, maar duidelijk een beer!
Even verderop zagen we alleen iets wat ons meer zorgen baarde. Een fietser die was gevallen en wuifde om hulp. Het was nog een stuk naar beneden dus voordat we iemand konden vertellen over hem, waren we al een minuut of 5 verder. Fijn idee met die beren die daar rondlopen!
Maar we weten natuurlijk niet 100% zeker of hij écht gevallen en gewond was en gewoon vriendelijk wuifde. Toch hebben we direct de mensen van de gondel op de hoogte gebracht en die gingen kijken

wat er was. Hopelijk valt het allemaal mee!

Whistler is écht leuk! We hadden er nog graag langer doorgebracht. De mensen in Whistler zijn ook super sportief lijkt wel. Overal zie je mensen fietsen, met skies of welke andere activiteit dan ook. Ook zie je veel kindjes die denk ik eerder konden fietsen dan lopen en al met een waterzakje op hun rug op een mountainbikeje zitten, achter papa en mama aan. Fantastisch!

Na een kop koffie begon deel twee van de reis naar Vancouver. Wat een feestje was die reis! Raam open want het was nog steeds heerlijk weer! We dachten dat de natuur erop zat en we alleen nog maar stad zouden rijden, maar waaaauuuwww we reden nog heel lang langs een enorm meer/uitloper van de zee. Echt zo mooi! Alleen het allerlaatste stukje was een druk stukje stad.

De camping was makkelijk te vinden. We verbleven op Dogwoord RV park
Dit was … Bijzonder… Laten we het daar maar op houden. Dit RV park doet grotendeels dienst als permanente woonplek voor veel mensen en er staan dan ook heel veel RV’s en caravans die niet meer van hun plek kunnen, zelfs niet als ze hun best doen. Het meeste is hartstikke oud en vervallen. Tegenover onze plekjes is een groenstrook die dienst doet als opslag. Er staan ook daar heel veel, hélé oude campers en caravans die ook werkelijk geen kant meer opgaan. Eéntje valt al uit elkaar en zit helemaal volgestopt met spullen.
Al met al is deze camping gewoon een oude, vervallen zooi. Ook de aansluitingen zijn bijzonder. Onze campers kunnen niet allebei tegelijk op het water en afvoer. Daarvoor moeten wij eerst een stuk naar voren/achteren en Ton dus ook. Zo blijf je lekker bezig!
Maar het doet prima dienst voor wat wij momenteel willen en dat is genieten van de zon en buiten eten. We klappen de stoelen uit en ploffen neer na deze reis!
Wij koken ondertussen en eten buiten in de zon. Morgen zijn we hier nog een dag en dan belooft het weer heerlijk weer te worden dus daar hebben we nu al zin in! Voor nu sluiten we deze dag met een grote glimlach af, want het was een fijne dag!