#26 Yellowstone

Onze dag begon officieel al om 0.30, want toen regende het keihard en was Daividh wakker en in paniek. Dus kwam hij heerlijk tussenin liggen, waarna hij nog fijn doorsliep en wij allebei een onrustige nacht hadden verder met Daividh zijn tenen in onze neus, schoppen in onze buik, krabbels op onze rug en gepikte dekens. Maar toch vind ik het heerlijk als hij bij ons slaapt!
We moesten er vandaag bijzonder vroeg uit want we wilden heel vroeg op pad, om zo nog wat te kunnen zien voor het weer heel slecht zou worden.
Dus om 7.30 uur vertrokken we richting Yellowstone en begonnen met een foto bij het entree bord. Daarna was het vooral de hele weg richting de geisers opletten of we beren zouden zien of ander wildlife. Geen beren helaas, wel bizons op de weg!

Onze eerste stop was bij een plek waar verschillende geisers en hotsprings waren. Sommige met prachtige, diepblauwe kleuren,

anderen verstopt met een hoop rook. De geur van de meeste doet je denken aan rotte eieren, wat soort van logisch is door alle bacteriën die in de geisers en hotsprings leven. Het was echt heel koud en guur terwijl we op deze vlakte liepen. Daarom was de stoom die tegen je aan werd geblazen behalve erg vies qua geur, wel heel lekker om een klein beetje warmte te krijgen!
We lopen het rondje wat is uitgezet met houten vloerborden en duiken daarna snel de camper weer in, om door te gaan naar het hoogtepunt van deze dag, namelijk de Grand Prismatic Spring.
Dit is een prachtige hotspring met aan de buitenkant rode kleuren en van binnen 101 verschillende kleuren blauw.

Met een paar minuten rijden we daar het parkeerterrein op, waar het al vechten is om een plekje. Het is oprecht heel vervelend als er speciaal plekken zijn voor grote voertuigen zoals RV’s en mensen er achteloos hun auto opzetten. Wij kunnen namelijk nergens anders zomaar parkeren en met een auto komen er vaak genoeg plekjes vrij.
Gelukkig rijdt er net iemand met een RV weg, waardoor wij op dat plekje kunnen staan.

Het is een korte wandeling naar verschillende geisers, waar ook de Grand Prismatic Spring is.
Het is nog steeds bijzonder koud en daardoor lijkt er zo mogelijk nog meer stoom van alle geisers af te komen dan normaal gesproken al is. Daardoor zijn ze slecht te zien en zien we vooral de buitenkanten, welke ook al prachtig zijn om te zien hoor, daar niet van!

We lopen ook daar het uitgezette wandelpad en zijn vrij teleurgesteld als we aankomen bij de Grand Prismatic Spring en we er eigenlijk niets van zien. We zien vooral stoom, stoom, stoom… De zijkanten zijn ook slecht te zien, dus dit voelt echt als een anticlimax. Wel zien we op een berg achter deze een aantal mensen staan. Het is dus mogelijk om deze ook van boven te bekijken, maar dan moet je wel lopen. Ondanks dat we al ruim op onze aanbevolen hoeveelheid stappen per dag zitten, besluiten we toch om de wandeling te maken

en de Grand Prismatic Spring van boven te gaan bekijken.
We wringen ons weer langs 101 Japanse/Chinese toeristen die zoals altijd weer bijzonder egoïstisch zijn en nergens anders op letten dan zichzelf. Wanneer ze, als selfie-makend bijna Daividh onderste boven lopen ben ik er klaar mee en komt de beschermende moeder in me naar boven en zorg ik met een ferme schouderduw dat ze Daividh niet raakt. Niet dat ze daar ook maar iets van mee lijkt te krijgen.

We rijden een klein stukje door en komen bij het beginpunt van de hike naar boven. Daar parkeren we de camper langs de kant van de weg, want op de officiële parkeerplaats zijn RV’s niet welkom en maken ons klaar voor de hike.
Daividh wil niet graag lopen en aangezien de wagen nog steeds opgesloten zit in onze camper, gaat Daividh op mijn rug in de Isara en Jamie in de andere wagen, zodat hij eventueel kan slapen.

Er staan langs de weg hier ook weer veel bizons en het verbaast me weer hoe gevaarlijk mensen bezig zijn voor een goede foto. Ze komen echt veel te dichtbij en met hordes tegelijk. Toevallig zag ik gisteren in een visitors center een filmpje van een bizon die een toerist aanvalt, nou geloof me, daar kom je niet zonder kleerscheuren vanaf… Blijkbaar blijft dus echt die goede foto belangrijker dan je eigen veiligheid én die van dat dier.

Goed, terug naar onze wandeling. Het was een leuk stuk lopen en het uitzicht uiteindelijk op de Grand Prismatic Spring was super mooi! Toen we nét terug begonnen te lopen begon het, geheel volgens planning, te regenen dus we hadden precies alles kunnen doen wat we wilde voordat het begon te regenen. Natuurlijk willen we nog veel meer doen en zien van dit mooie park, maar het zit er met dit weer gewoon niet in.
Terwijl we terugrijden naar het dorpje waar we verblijven komt het

echt inmiddels met bakken uit de hemel en wordt het rennen richting een restaurantje om wat te eten.
We komen in een leuk, typisch Amerikaans restaurant terecht waar we ons voleten aan hamburgers. Daarna zijn de kinderen écht op, dus die gaan op bed op de camping, waarop wij besluiten om samen nog even het dorp in te gaan en de babyfoon bij opa en oma te laten.

We gaan wat winkeltjes in en kopen nog wat warme kleren, gezien deze nog redelijk ontbreken in onze kasten, want we waren niet uitgegaan van dit weer. Het ziet er ook wel naar uit dat het nog even zo blijft helaas.
Ook drinken we een Starbucks en snuffelen overal binnen.
Het komt nog steeds met bakken uit de hemel en nadat we klaar waren, zagen we er zo’n beetje uit als twee verzopen honden. Teruglopen naar de camping was nog een flinke tippel en druipend stapten we dan ook de camper bij Ton en Phil weer binnen, er compleet vanuit gaande dat de kinderen al wakker zouden zijn. Ze waren blijkbaar moeier dan verwacht en ze sliepen allebei al zo’n 2 uur. Daividh werd als eerste wakker weer en Jamie hebben we na ruim 3 uur slapen zelf maar wakker gemaakt.

Een heuse maaltijd hoefden we niet te eten want we zaten allemaal nog vol van de lunch, dus aten we brood, waar ook de kindjes weer lekker van snoepten. Het was dan ook alweer 19.30 dus tijd om

weer naar bed te gaan. Guess what… Het regende hard dus Daividh weigerde te slapen en was flink overstuur als we weggingen. Spelletjes doen bij Ton en Phil zat er dus niet in. We nestelden ons dus fijn op ons bed en na nog samen wat kaartspelletjes, typ ik dit verslag en ga ik zo heerlijk douchen en slapen! We gaan morgen met piepende banden weg uit Yellowstone en hopen dat er geen sneeuw valt in de lagere gebieden, zodat we geen ellende krijgen met rijden.
Het gaat als de weersvoorspelling klopt (zoals die tot nu toe tot op de minuut klopte bijna) vanavond om 22.00uur sneeuwen en het houdt pas om 22.00uur morgenavond op. En rijden in de sneeuw met de RV zien we niet zo zitten zonder sneeuwkettingen.
Dus snel weg hier morgen en hopelijk naar iets drogere gebieden toe!