#17 Grand Canyon deel III

De kindjes houden van ons! Ze lieten ons tot 7.15 uitslapen! Het zonnetje scheen maar inmiddels wisten we beter, want dat ging nog wel minder worden. Voor nu genoten we van de heerlijke zon en maakten we de plannen voor vandaag. We hadden besloten om naar de ‘Grand Canyon Deer Farm’ te gaan. Daar waren we in 2013 ook geweest en vonden we toen erg leuk. Dus met kindjes leek het ons helemaal een goed idee!

Het was een uurtje rijden vanaf de camping en zoals ik al vermoedde, tegen de tijd dat we daar aankwamen hadden de donkere luchten zich al samengepakt en kwamen de eerste spetters al uit de lucht. Maar we hadden er zin in en de kindjes stuiterden naar binnen.
Als eerste kwamen we bij de geitjes. Dit waren andere geitjes dan bij de gemiddelde Nederlandse kinderboerderij, een stuk vriendelijker en minder happerig. Daividh vond het aaien super leuk en ook Jamie was niet onder de indruk van de geiten die 3 keer zo groot waren als hij en liep ze gewoon achterna.

Daarna de hertenweide in. Jeetje mina, dat is bijna een

zelfmoordmissie met een bakje eten in je hand. Je wordt door een stuk of 15 hertjes aangevallen en aangevreten (fijn als je een nieuw vestje aan hebt!) en de rest van de hertjes staat op een afstand te kijken, tot wij bijna tot de laatste draad zijn opgegeten en vervolgens komen ze als aasgieren kijken of er nog wat te eten over is.
Best een bedreigende business, die hertjes. Maar daar waren de mannen ook totaal niet van onder de indruk en met name Jamie beukte de hertjes gewoon opzij.
Behalve hertjes hadden ze ook bepaalde hondenrassen, een kus-gevende-kameel, lama’s en alpaca’s, varkentjes, rendieren, mini-aapjes, vogels en een ‘Zonkey’, ook wel bekend als een zebra met ezel kruising. Een prachtig dier maar ik vraag me af hoe dit dier ooit heeft kunnen ontstaan!

Het voer was op, de handjes van de jongens meer dan vies, onze kleren en schoenveters opgevreten dus tijd om weer gedag te

zeggen, wie weet tot over 5 jaar!
Het weer werd zowaar wat beter dus wilden we toch nog een keer naar de Grand Canyon toe, maar dan naar de musea en nog wat uitzichtpunten. Het was dan ook maar iets meer dan een uur rijden voor we daar, midden in de enorme drukte (hoe is dat in het hoogseizoen?!) zowaar een vrije RV plek vonden!

De hertjes die in de touristische plekken lopen hebben een prima leven daar met geen natuurlijke vijanden, anders dan de mens. Overal staat aangegeven dat je het wildlife met rust moet laten, maar daar had een vader met 2 kinderen maling aan. Hij stond toe dat zijn kinderen gewoon naar de hertjes toelopen. En deze haalde 2 keer met zijn voorpoot uit naar de kinderen. Pas toen iemand deze meneer aansprak dat het ook nog eens illegaal is om dieren te benaderen, bedacht deze man dat het misschien wel netjes was om zijn kinderen terug te roepen.

Ik had mijn zinnen gezet op een lodge met restaurant waar je kon eten en dat leek qua afstand prima aan te lopen. Ware het niet dat het echt flink zoeken was waar het was. 20 minuten wandelen in de heerlijke zon was geen straf en ook het eten daar was echt heerlijk!
Eenmaal na het eten hadden we een flinke after-dinner-dip en besloten we heerlijk op gemak terug te lopen en terug te gaan naar de camping.

Terug op de camping

was het echt zulk heerlijk weer nog steeds. De mannen deden mannendingen dus stookten de barbecue op en maakten een heerlijk stuk vlees wat we buiten konden eten! Daarna sliepen de kindjes nog voor ze hun kussen konden raken!
Het was tenslotte de laatste avond hier bij de Grand Canyon én de Starbucks, dus haalden we toch nog maar een keer een heerlijke Starbucks voordat we Ton en Phil weer helemaal inmaakten met 30 seconds.