#34 Reisdag naar Banff

‘Mama kunnen we hier blijven’… Zo erg genoten de jongetjes van deze camping! Maar het was écht weer tijd om verder te gaan, al is dit bij ons allemaal met pijn in ons hart! Wat was deze camping fijn!
Maar we gaan nog niet voor we een ontbijt hebben gegeten, ín de zon, op onze veranda! Het was feest, want Ton is jarig! Gisterenavond in het donker hadden wij nog de veranda versiert dus het zag er allemaal leuk en gezellig uit!
We ontbijten uitgebreid, er wordt gezongen en cadeautjes worden gegeven. Daarna vertrekken we richting de nationale parken!

We rijden eerst door Kootenay National Park heen en dat is al zó indrukwekkend! Bij het eerste uitzichtpunt staan we direct met een open mond te kijken naar de indrukwekkende bergen en uitgestrekte bossen. We zien onderweg allerlei dieren, hertjes, berggeiten en andere soorten geiten. Onwijs leuk om allemaal te zien!
Zodra we de Icefields Peakway oprijden zijn we zo mogelijk nog meer

onder de indruk van hoe mooi Canada is. Deze hele weg wordt omgeven door torenhoge bergen met op veel punten sneeuw. Ook zijn er 101 blauwe meren, rivieren en stroompjes.
We parkeren de camper bij de Numa Falls en drinken daar heerlijk koffie met een koekje (zo ideaal om je eigen huis bij je te hebben op zulke momenten!!). Het maakt niet uit waar je kijkt, overal is het mooi.

We nemen rustig de tijd om naar de camping te rijden en stoppen nog op verschillende plekken onderweg, bakken croissantjes en genieten van de mooie uitzichten. We zien helaas niet wat we graag willen zien, de moose en beren. Tot het laatste stukje voor de camping, ineens zien we een beer langs de weg lopen. Het is een zwarte beer en hij heeft een hoog schattigheidsgehalte op afstand. Hij loopt hier als de baas van dit stuk bos en laat zich lang zien waardoor Rick wat mooie plaatjes kan schieten! Op een gegeven moment wordt het

struikgewas te dicht en besluiten we om verder te rijden.

Op het moment dat de TomTom zegt dat we de bestemming hebben bereikt, zien we niets. Geen camping, geen bordje. Alleen uitgestrekte vlaktes, meren en bomen. Ik kan nergens een ander adres vinden dan ik al in de TomTom had ingevoerd dus we besluiten maar een stuk verder te rijden en te zien wat we tegenkomen, want we zijn er in ieder geval nog niet langsgereden naar ons weten.
Op de kaart vind ik uiteindelijk een punt wat ik herken van waar we langs zijn gereden en met behulp van de kaart komen we uit op de camping.
We waren moe van de reis en omdat het gisterenavond toch vrij laat was geworden en vanmorgen weer vroeg, dus wat waren we blij dat we er waren! Die blijheid sloeg een beetje om toen we echt goed gingen kijken naar de camping.

Deze camping had duidelijk betere tijden gekend. Het zag er allemaal vervallen uit en alles wat er op de website beloofd wordt is er niet of werkt niet. We rijden naar ons plekje en onderweg komen we dixie’s tegen, ja die plastic wc’s van festivals… Ik dacht dat dat was omdat ze ergens misschien aan het opknappen waren en die waren voor de bouwlui (hou dit even in gedachten…). Hoe dan ook, mijn eerste indruk was slecht, maar ik kon er nog niet helemaal 100% mijn vinger opleggen. Ik dacht dat ik me wat negatief voelde doordat ik moe was.

Ik had ineens heel veel pijn in mijn rug/nier dus ik ben toen we eenmaal geinstalleerd waren even op bed gaan liggen en om half 6 werd ik wakker en was het gelukkig wat gezakt. Mijn honger daarentegen niet. We hebben op de camping een restaurant dus besloten om daar te gaan eten.
De mannen hadden de camping in de rondte gelopen en waren tot de conclusie gekomen dat de dixie’s daadwerkelijk onze wc’s waren… Daardoor daalde mijn humeur naar een nulpunt. Serieus, hoe verzin je zoiets!
Het restaurant waren we al eerder geweest omdat we taart wilden eten voor Ton zijn verjaardag maar toen werd ons verteld dat er geen desserts waren, maar we wel in het winkeltje ijs konden halen. De indruk van het restaurant was dus al niet helemaal 100% maar werd nog erger toen we gingen zitten en het ene na het andere ding dat we wilden bestellen niet beschikbaar was. Voor de kindjes was er geen keuze qua drinken want geen limo of sap. En voor het glas water hadden ze geen rietjes meer, die waren op en zouden ook niet meer besteld worden.
De arme meneer die ons serveerde, Marc, schaamde zich duidelijk voor de toestanden van het restaurant. Toen er wat fout ging met een bestelling van iemand was hij degene die op zijn flikker kreeg en bij iedereen op zijn knieën moest. We hadden echt een beetje medelijden met hem.
Ook duurde het heel lang voordat het eten kwam omdat er ineens

een hele bus met chinezen binnenkwam en die al eerder een gereserveerd menu hadden wat dus al klaar stond voor ze. Wij moesten dus achteraan sluiten met onze order. De arme Marc kwam ook steeds maar met schaamrood op zijn kaken zeggen dat het echt nog even duurde.
Het eten was fantastisch, dus dat was wel een positief punt!

We keken de weersvoorspelling en in combinatie met hoe ik me voelde over deze camping en het feit dat we hier 10 dagen zouden zijn, besloten we om de 19e al uit te gaan checken. We wilden dit direct bij de receptie gaan regelen en kregen een medewerker die alles behalve meewerkend was. Je moet 14 dagen van tevoren annuleren anders kreeg je geen geld terug. Ho even, alles meegenomen van de ellende op deze camping vond ik dat niet eerlijk. De manager was net weg dus we konden nu even niets anders doen dan afwachten. We zouden ’s morgens terug moeten komen dan konden we hem spreken. We wisten dat we met een goed en compleet verhaal moesten komen wilden we ons geld terug krijgen, want alleen dixie’s was niet echt genoeg om ons geld op basis van een slechte camping terug te krijgen. We kregen ook nog het argument dat we ook gewoon in het ‘badhuis’ naar de wc konden of konden douchen. Dus we zouden daar eens kijken of dat misschien dan fijner was ook voor ons.

Wat we daar aantroffen lusten de honden geen brood van. Vieze wc’s, oud, kapot, niet onderhouden. Douches die echt te smerig waren voor woorden, maar ook niets meer waren dan een pijp aan de muur en een ‘on-off’ switch. En daarbij, 1,5 minuut voor 1 dollar! Maar bij het overlopen van de camping kwamen we nog veel meer ellende tegen. Een generator die zoveel herrie maakt, prullenbakken die niet meer zijn dan 2 ijzeren tonnen (gevaarlijk als we het hebben over bear-safety!!) en de complete indruk van het park is echt vergane glorie, niets meer aan gedaan de afgelopen jaren. Dat durft zich nog een resort te noemen.

Maar al met al, de plekken die we hebben zijn mooi en we hebben een RV dus we kunnen zelf in onze campers douchen. Grapje he, want daar was ook ellende mee. De waterdruk is hier zó laag, dat ons hele systeem vol is gekomen met lucht waardoor er alleen nog maar sputterend wat druppels uit de douche en kraan komen. We zijn te moe om ons nu druk te maken en duiken ’s avonds na nog een spelletje kaarten ons bed in, als we morgen weer opgeladen zijn, zal het allemaal vast minder erg zijn als we het nu inzien. Maar het staat vast dat we hier hoe dan ook eerder weggaan, mét of zonder geld terug.