#42 Foutje bedankt!

Joepie! We gaan vandaag naar onze ‘back-to-basic’ camping. Het is wel zonde dat we weg moeten van deze camping, want de kinderen genoten zo intens van de speeltuin! Maar in de natuur vinden ze het ook altijd leuk! Het duurde weer even voordat we klaar waren om te gaan. De waterdruk is zó laag dat, doordat we hem hadden aangesloten op het water, er weer veel lucht in de leidingen was gekomen. We hebben een half uur moeten spoelen voordat de lucht er een beetje uit was. Maar uiteindelijk waren we dan toch klaar om te gaan. Op de planning stond om met de Skytram een berg op te gaan en daar in de sneeuw te spelen en in een restaurant te eten

wat daarboven zit.
Dit zit net voorbij het dorpje Jasper, dus moesten we weer een uurtje rijden, maar in deze omgeving is dat fijn! We zagen weer veel dieren op de weg! Twee prachtige Elks met ontzettend grote geweien, Elk veulentjes en een vos… Nee… Geen vos… EEN WOLF! Prachtig. Maar helaas konden we niet stoppen voor een foto. Maar wauw, gewoon een wolf!

De Skytram is berekend op toerisme natuurlijk, dus genoeg parkeerplekken voor campers, wat ik echt ontzettend kan waarderen. Een retourtje is bijzonder duur, maar ook wel wat je gemiddeld in euro’s betaald voor een gondel in Europa. We moesten een uur wachten voor we meekonden maar er zat een koffiezaakje wat Starbuckskoffie verkocht dus wij konden ons wel vermaken.
De bakjes die ons naar boven brengen, kunnen 30 mensen aan volgens de papieren, maar hoe dat in de praktijk zou moeten gaan weet ik niet. Er zaten nu 26 mensen in en dat is inclusief onze twee kinderen. Het bakje was compleet afgeladen, volgepropt, geen ruimte meer om te bewegen. We stonden in het midden dus hadden helaas voor de kindjes ook weinig ruimte om even goed naar buiten te kijken. Hoe dan ook, het was maar 7,5 minuut dus we waren zo boven en konden we de sneeuw in!

We hadden genoeg kleren mee genomen om aan te trekken, maar waren al gauw tot op het bot toe verkleumd. Ook de kindjes hadden

het weinig naar hun zin. We konden nog een stuk lopen naar de top van de berg, maar al gauw bleek dat dat een onbegonnen missie was.
Eerder deze vakantie ben ik door mijn knie gegaan en wandelen daarmee is lastig. Zeker naar boven. Maar ook de wind sneed door je kleren heen en dat maakte het zo onprettig daar. Spelen in de sneeuw wilde Daividh ook niet, dus lekker naar binnen na het maken van wat foto’s. Jamie was inmiddels al in slaap gevallen in de Isara en lag heerlijk warm tegen me aan te snurken.

Het restaurant heeft prachtige uitzichten en het was dan daar ook een drukte van belang. Het was daarom ook heel fijn dat ze ons parkeerden in een (nog) afgesloten gedeelte van het restaurant, daardoor konden de kindjes naar hartenlust rondrennen zonder dat ze iemand lastig vielen en wij hadden ook nog eens daar een

fantastisch uitzicht!
Het eten daarentegen was bijzonder duur, maar dat is natuurlijk logisch op deze locatie. Maar toen we het eten kregen waren de kippenvleugeltjes van Philomena koud en ook onze patat was koud. Dat werd dus weer terug naar de keuken gestuurd en na nog wat klagen over de hoeveelheid kregen we dan zowaar nog extra patat er gratis bij. Het eten wat we kregen was wél erg lekker en tevreden gingen we dan ook weer naar beneden, dit keer in een iets minder afgeladen bakje.

Eenmaal beneden waren we er echt aan toe om naar de camping te gaan, lekker luieren met een drankje en de kinderen heerlijk spelen. De camping was maar 5 minuten rijden vanaf de gondel dus daar waren we zo.
Het inchecken kon vanuit de camper en Phil was als eerste aan de

beurt. Al gauw kwam Phil naar me toelopen met of ik de papieren had want ze konden de reservering niet vinden. Ik alle papieren en meegelopen. Jawel hoor, daar stonden we in de computer, aankomstdatum: MORGEN! Nee joh! Hoe konden we ons nou zo vergissen! Er was helaas ook helemaal geen plek meer dus we konden niet op Wapiti campground blijven vannacht. Gelukkig hebben ze ook een back-up plan. Er is namelijk een ‘Overflow’ camping, 20 minuten verderop.
Wij gingen er met lood in onze schoenen naar op weg, met de verwachting dat dit een soort parkeerterrein zou zijn waar we alleen even konden slapen voor de hoofdprijs.
Onderweg bedachten we dat we, als het echt ellendig zou zijn, dan door zouden rijden naar de Walmart, want daar was het toegestaan om een nachtje op het parkeerterrein te blijven, gratis en voor niets.

We kwamen aanrijden en wauw, we waren onder de indruk. Een heel groot terrein, picknicktafels, bergen, bomen… Het zag er netter uit dan de gemiddelde camping waar we zijn verbleven. Enige nadeel is dat dit ook zonder stroom, water of afvoer is. En ook op de camping zelf zijn geen mogelijkheden tot douchen. Alleen een WC als gat in de grond. Gelukkig was onze camper helemaal klaar voor een dag of wat zonder stroom, water of afvoer, dus hadden we geen probleem!
Bij het inchecken betaalden we voor een nacht nog net geen 16 Canadese dollar, wat omgerekend zo’n 12 euro is maximaal. Ook werd er verteld van een beer die er regelmatig kwam, ‘Winnie’. Of we haar alsjeblieft geen eten wilde geven want anders zou ze echt te tam worden en moesten ze haar afschieten. Sowieso is het verboden om wilde dieren eten te geven dus waren we dit ook niet van plan bij Winnie. Maar het maakte het wel een beetje spannend!

We waren op dat moment, op één camper na, de enige op dit enorme terrein met wel plek voor zo’n 200 campers en hadden dan ook prachtige plekken en keken zo uit op de bergen, voor en achter ons.
De mannen gingen aan de klus, want de koelkast van Phil en Ton deed het niet, terwijl die het altijd zou moeten doen (die zit op het circuit van stroom wat het altijd doet, wat je vanuit een accu haalt). Helaas zonder succes. Dus alles overgeheveld in onze koelkast. Ook onze babyfoon doet het niet natuurlijk, want die gaat op 220 en niet

op 12 volt. Gelukkig mochten we tot 21 uur de generator aan, waardoor we dan maar met pestherrie, in ieder geval de babyfoon aan konden doen.

Het was nog soort van zonnig, dus de kindjes konden nog heerlijk even buiten spelen toen we helemaal geinstalleerd waren op ons plekje en gingen vol overgave voetballen en in de plassen spelen. Ondertussen kookte Phil een heerlijk maaltje. Voor het klaar was, moesten de jongens echt nog even onder de douche want die zaten van boven tot onder, onder de modder.
Heel primitief als je moet letten op je water, dus gingen de jongens in hetzelfde badje en was het daarna snel inzepen en afspoelen.

Ze hadden na het eten en even tablet kijken, absoluut geen zin om te gaan slapen. Nu liggen we sowieso bij Jamie tot hij slaapt tegenwoordig, want anders blijft hij uit bed gaan en rottigheid uithalen. Maar blijkbaar was hij nog niet diep genoeg in slaap, dus al gauw was hij weer uit zijn bed en samen met zijn broer op boevenpad.
Het duurde lang voor ze eindelijk zich overgaven aan de slaap en wij nog even rustig konden kaarten. De tijd vloog vanavond voorbij en voor we het doorhadden was het 23.00 uur en tijd om te gaan slapen. Morgen mogen we dan écht naar Wapiti!