Week 4

Op zaterdag was het tijd om Queenstown te verlaten en zijn we doorgereden naar Manapouri, dichtbij Doubtful Sound. Doubtful Sound is niet zo bekend en populair als Milford Sound, maar het schijnt groter en mooier te zijn. Hier kozen wij dan ook voor om heen te rijden. Het was een regenachtige dag, waar het gebied ook wel bekend om staat. We hebben deze middag dus maar even rustig aangedaan en morgen staat er weer een cruise op de planning.

Op eerste paasdag waren we al wakker voordat het licht werd, omdat we op tijd moesten vertrekken voor de cruise in Doubtful Sound. Het was een ontzettend mooi gezicht om de zon op te zien komen met uitzicht op de bergen. Eenmaal aangekomen bij de boot, moesten we eerst op een veerpond over Lake Manapouri, dit is het tweede diepste meer van Nieuw Zeeland en 444m diep. Dit gaf al mooie uitzichten met kleine eilandjes in het water. De lucht was op dit moment nog iets grauwig, maar we wisten dat het in de middag zou opklaren. Toen we aankwamen in Doubtful Sound, maakten we eerst een bustocht naar het meer. Hier hadden we al verschillende watervallen van de groene gebergten af zien komen. En na ongeveer een half uur rijden kwamen we aan bij de cruise. De tocht was zo ongeveer 2,5 uur en was geweldig om te zien! De grote fjorden steken stijl uit het water en zijn helemaal groen. We vaarden naar de Tasmaanse zee, om nog een schattige zeehonden groep te zien. Hoe dichter we bij zee kwamen, hoe hoger de golven werden. Deze waren dan ook goed te voelen op de catamaran. Toen we terug vaarden, hadden we de wind van voren waardoor het erg hard waaide. Het was zelfs lastig om naar voren te lopen. Iets later gingen we een baai in waar de wind tegen gehouden werd door de fjorden. De boot werd even uitgezet en iedereen kon genieten van het geluid van de natuur, wat op dit moment bestond uit een waterval en vogels. Wat is het fijn om af en toe naar de natuur te luisteren. Hierna moesten we dezelfde weg terug afleggen en toen we in de middag aankwamen bij de camping waren we ook best wel moe. We hebben lekker van de zon genoten en we hebben nog een aantal kaartspelletjes gedaan. In de avond hebben we de zonsondergang vanaf Lake Manapouri gekeken, waar we uitzicht hadden op de zon die achter de bergen onderging. Wat een plaatje!

De volgende ochtend gingen we op weg naar Dunedin, voornamelijk om door te rijden naar Otago Peninsula, een gebied wat langs de zee ligt. Het was een lange dag met veel reizen. Het landschap was dan ook tijdens het reizen weer mooi om te aanschouwen! Er staan

hier super veel groene bergen met hier en daar een kudde met schapen of koeien. Onderweg hadden we nog even een tussenstop gemaakt om te lunchen en omdat het Pasen was hebben we speciaal wat eitjes gekookt. Met eitje tik hebben we beiden een keer gewonnen, het paasgevoel komt toch nog een beetje naar boven. Toen we eenmaal aankwamen bij Otago Peninsula zagen we een aantal mooie kliffen en een zee waarin gesurft kan worden! Helaas hadden we hier zelf geen tijd voor. Toen we de stranden aan het bekijken waren, kwamen we nog een strand tegen waar een zeeleeuw op lag! Dit moesten we natuurlijk even van dichterbij bekijken. Op dit strand leven zeehonden, pinguïns en de zeeleeuw. Het strand is dus ook niet toegankelijk voor mensen. Alleen de zeeleeuw was op dit moment aanwezig. Nadat we dit hadden gezien zijn we naar onze camping gegaan en hebben we ’s avonds nog een korte wandeling gedaan.

De volgende dag stond er weer een lange reis op de planning. We zijn begonnen met een mooie autoroute langs de kust. Later zijn we meer land inwaarts gegaan, waar we toevallig langs Rockart kwamen. Deze schilderingen zijn de door Maori’s op de stenen geschilderd en hadden verschillende betekenissen. De schilderingen zijn nog vaag te zien en de rotsen lijken elk moment af te kunnen brokkelen dus het is misschien niet meer zo lang te zien. We zijn later via Lake Pukaki naar Lake Tekapo gereden. Lake Pukaki gaf al

een super mooi uitzicht met een blauw/groenachtige water en daarachter de bergen met de besneeuwde toppen. Ook hier was het stenenbouwen weer een drukke bezigheid. Later zijn we doorgereden naar Lake Tekapo, waar we eigenlijk de nacht wilden doorbrengen maar de camping bleek al vol te zijn. We hebben hier dus maar even rond gelopen en genoten van het mooie uitzicht van dit blauwe meer en de bergtoppen. Daarna zijn we doorgereden naar Fairly waar we een nachtje hebben doorgebracht.

Woensdag was eigenlijk onze laatste ‘grote’ autorit. We zijn naar Bank Peninsula gereden, dit zijn veel baaien, dicht bij Christchurch. Onderweg stonden we op de snelweg opeens in de file. De file werd veroorzaakt door een kudde koeien die via de weg van het ene weiland naar het andere weiland werd geleid. Dit was wel grappig om mee te maken, sommige koeien luisterden niet zo goed en het ging er dus af en toe ook wel even wild aan toe. Toen alle koeien weer blij in de nieuwe wei aan het rennen waren, kon het verkeer weer doorrijden. Toen we aankwamen in Akaroa was het helaas wat mistig waardoor we het uitzicht op de baai niet goed konden zien. We zijn toen dus maar het dorp in gegaan. Een artistiek dorpje met

veel kleine schattige winkeltjes. Ook hebben we een aantal stukjes fudge geproefd. Er zijn hier winkels die zelfgemaakte fudge in allerlei verschillende smaken verkopen, lekker! Toen wij vervolgens even gingen tanken en de bandenspanning van de camper gingen controleren kwamen we erachter dat een van de banden wel heel zacht was. We hebben hem opgepompt en op de camping hebben we even geluisterd naar de band. Daar kwam helaas een sissend geluid uit en Jorn kwam erachter dat er een schroef in de band zit. Balen dat dit op een van de laatste dagen gebeurt… Het werd al iets donker en het regende dus we kozen ervoor om morgen de band maar te vervangen en de avond voornamelijk binnen door te brengen. We zijn de laatste avonden fanatiek met de kaartspelletjes en hier vermaken we ons goed mee.

De volgende dag zou het wat mooier weer worden. Dit kwam goed uit want we wilden alle baaien langs gaan. In de ochtend was het toch nog erg mistig. Helemaal toen we de bergen in gingen konden we soms maar weinig zien. Toen we bij het eerste strand aankwamen hebben we lekker over het strand gewandeld. Toen we doorreden was de mist al iets meer weggetrokken waardoor we meer uitzicht hadden. We zijn zo bij een aantal stranden langsgereden en bij Pigeon Bay vonden we het wel tijd om een keer te lunchen. De grond was ook opgedroogd dus heeft Jorn de band even verwisselt. Dit ging gelukkig allemaal gemoedelijk. Toen Jorn net klaar was hoorden we in een keer een jongetje schreeuwen: Look a seal! Een zeehond zwom dus de baai in en kwam erg dicht bij het strand. Hij kwam helaas niet het strand op en zwom toen weer

verder. Toen we onze lunch aan het voorbereiden waren schreeuwden de jongetjes weer: Seal! Maar de moeder zei toen dat het dolfijn was. En dit was inderdaad een dolfijn! Het was de Hector dolfijn! Een kleine dolfijn met een aparte vin, waardoor die goed te herkennen was. Deze dolfijnen leven alleen rondom Nieuw Zeeland. Er zijn hier veel boottochten waarbij je deze dolfijnen kan opzoeken, hadden wij even geluk dat we ze vanaf de kant zagen. De perfecte plek voor een lunch! Toen wij zelf naar de dieren aan het kijken waren vond een vogeltje het wel leuk om in onze camper te gaan zitten! Toen we voor de deuropening stonden, schrok hij van ons en hij vloog dan ook snel naar buiten. Helaas had hij wel even op onze heater gepoept… Toen wij onze lunch ophadden was het tijd om door naar Christchurch te rijden en een plekje op de camping op te zoeken. Onze laatste nachtje in de camper!

Op vrijdag was het dan zo ver, tijd om onze camper Bertje weer in te leveren. ’S Ochtends waren we zo druk met schoonmaken dat we allebei vergaten dat we vandaag precies 7 jaar bij elkaar zijn! Gelukkig werd hier rond 10 uur wel een keer door Jorn aan gedacht en hebben het toen nog even gevierd met een lekker kopje koffie en

een chocolade muffin. We zijn samen nog even Christchurch in geweest omdat we nog wat tijd hadden voordat we de camper moesten inleveren. We waren niet heel goed voorbereid wat we wilden zien dus volgden we gewoon het tram spoor die door de stad loopt. Deze tram komt langs alle toeristische highlights en die hebben wij dus ook mooi gezien. We zagen een aantal gebouwen die nog kapot waren door de aardbeving in 2011. De voorgevel van een oude kerk was er nog steeds af. Daarnaast zijn we nog naar de botanic garden geweest waar heel veel bloemen liggen voor de aanslag op de moskee een tijdje geleden. Dit doet je weer even beseffen wat voor gekkigheid zich allemaal in de wereld afspeelt en dat we blij zijn dat we veilig zijn. Toen we door de botanic garden liepen zagen we een park met veel mooie herfstkleuren. In de middag hebben we lekker in de zon geluncht, een apart gerecht met kippenpootjes en aardappelwafels met een soort pannenkoeken stroop. Hierna was het tijd om Bertje in te leveren. Even spannend omdat we natuurlijk de schroef in de band hadden. We zouden hier zelf voor moeten betalen, maar waarschijnlijk wordt dit verrekend met de spullen die niet helemaal compleet waren. Hebben we daar weer geluk mee.

En toen waren we klaar om te gaan, Uber besteld en gaan met die

banaan. Eenmaal op het vliegveld vond Lisanne het koud en toen dacht Jorn opeens: Shit de jassen liggen nog in de camper! Wij gelijk Travellers bellen om te vragen of er toevallig andere klanten naar het vliegveld zouden gaan en onze jassen zouden kunnen meenemen. De vrouw aan de telefoon was niet al te vriendelijk dus het leek er op dat we zelf met de uber heen en weer zouden moeten gaan. Net op het moment dat we een uber wilden bestellen kregen we een telefoontje. Joseph (de medewerker van Travellers) kwam onze jassen naar het vliegveld brengen. Wat een geluk! Helemaal blij en opgelucht moesten we toen nog zo ongeveer vier uur op het vliegveld wachten.
Na een korte vlucht naar Auckland kwamen we aan in het hotel. Eindelijk weer in een echt bed slapen! Wat hebben we hier van genoten.

De volgende dag hadden we nog een hele dag te besteden en in de avond vliegen we terug naar Amsterdam. Onze dag begon lekker rustig en rond tien uur zaten we aan ons grote ontbijt. We waren in een cafétje gaan zitten en hadden beiden pancakes besteld, nou dit was inderdaad veel cake. Super dikke pannenkoeken op elkaar gestapeld met banaantjes erbij. We konden beiden ons bordje niet leeg eten dus bleef er wat staan. Er waren wat vogeltjes in het café en die vonden het op een gegeven moment wel lekker om ook een hapje te komen proeven. Hierna was het tijd om nog wat meer wilde

dieren te spotten en gingen we naar de dierentuin. Het was een hele grote dierentuin die alle dieren per continent ingedeeld had. Zo zijn we dieren uit Afrika, Nieuw Zeeland, Australië en Azië tegen gekomen. Dieren uit Europa moeten we thuis maar weer zien te spotten. Aan het einde van de dag hebben we ons zelf nog heerlijk beloond met een ijsje. Toen was het weer tijd om naar het hotel te gaan om onze bagage op te halen en we gingen door naar het vliegveld. We werden door de taxi hierna toe gebracht, wat leidde tot zeer vage gesprekken met de taxichauffeur. Blij dat we nog leefden waren we op het vliegveld aangekomen waar we gelijk konden inchecken. Hier zijn we nog even uiteten geweest bij een klein restaurantje en toen was het tijd voor de eerste vlucht. Een vlucht van 17 uur naar Dubai, de langste vlucht die bestaat van de wereld! Na deze vlucht moesten we er nog een van 7 uur en toen waren we eindelijk weer in Nederland! Hier werden we warm onthaald door Willy, Wilma, Jan, Silvia, Dennis, Sabine en Bas. In de autorit naar huis was het gelijk weer duidelijk dat we in Nederland waren want het regende. Eenmaal thuis aangekomen stonden daar mijn lieve vriendinnetjes al op ons te wachten. Super leuk om iedereen weer te zien! Dit deed ons ook beseffen dat de reis nu echt voorbij is en we weer aan het leventje in Nederland moeten wennen. Dit was een reis om nooit te vergeten!