Cuzco, Machu Picchu

Cuzco, 21.12.2016

Vrijdag 16 december naar het centrum gelopen voor de lunch en daar kwam een hele stoet mensen langs die demonstreerden tegen het homohuwelijk. Het lijkt erop dat er in de Peruaanse regering gesproken wordt over het homohuwelijk en daar zijn ze in het overwegend katholieke Peru duidelijk geen voorstander van. Rond 13:00 uur de bus gepakt naar Santa Barbara voor de "fiesta de promotion". Het was een mooi feest, alle meiden in een prachtige jurk en alle jongens in een mooi pak. Er waren toespraken, een dans en een liedje door de kinderen en daarna brak het feest los. Tussen het feest door kreeg iedereen nog een maaltijd en een stuk taart. Daarna kwam er een band en werd er volop gedanst en gezongen. Omdat ik alle kinderen ken moest ik er natuurlijk ook aan geloven en werd ik de dansvloer opgetrokken. De directeur had een kan met whiskey cola gemaakt voor de leraren, dus dat hielp mij met het lekker bewegen op de Peruaanse muziek, haha. Het feest zou tot 17:00 uur duren, maar om 18:30 uur stond de dansvloer nog vol. Ik ben maar weggegaan, want geen idee hoe vaak en tot hoe laat de bussen naar de stad gaan. Thuis stond het eten klaar, ideaal! Op tijd naar bed, want zaterdag vroeg de wekker. Zaterdag 17 december om 5:00 uur opgestaan en om 5:30 uur ontbijt. Ik had aangegeven dat het niet nodig was, maar Ivonne wilde perse ontbijt maken. Ik had wel aangegeven niet teveel te willen eten, omdat het zo vroeg was. Ze had een ei gebakken met brood en patat. Een ideaal licht ontbijt dus, haha. Om 6:00 uur richting een soort bushalte gelopen en nadat ik had gezegd dat ik naar Poroy station moest werd ik meteen in een busje geduwd. Voor mijn gevoel zaten er veel locals in die, in principe, niet naar het treinstation in Poroy moeten, want die trein is hartstikke duur, maar toch maar ingestapt. Ik wist gelukkig de weg, want ik moest langs de school Santa Barbara, dus ik had bedacht dat ik altijd nog uit kon stappen als ik niet goed zat. Ik was bewust op tijd vertrokken, je weet het hier nooit. Al snel had ik door dat we de goede richting uitgingen, dus ik zat relaxed een beetje om me heen te kijken en opeens rijden we met volle vaart langs het station Poroy. Even ging ik aan mezelf twijfelen. Maar er is toch echt maar 1 treinstation Poroy, dus ik zei tegen de chauffeuse dat ik bij het treinstation eruit moest. Ze keek me aan of ik gek was, gaf toen een ruk aan het stuur en zette het busje in de berm. Ze vroeg nogmaals of ik inderdaad naar het treinstation moest en toen ik dat bevestigde zei ze dat ik een stukje terug moest lopen. Zo gezegd, zo gedaan. Gelukkig zat ik voorin, anders had ik het trein station nooit gezien. Ik was veel te vroeg, maar heerlijk mensen gekeken en me verbaasd over Aziaten die koffers meezeulen waar ze zelf inpassen. Om 7:55 uur konden we de trein in en om 8:25 uur vertrokken we. Het is een comfortabele trein en een mooie route. We kregen nog een ontbijtje en drinken, prima service en vriendelijk personeel. In Ollantaytambo gestopt en daar stapten nog wat mensen in. Om 12:30 uur aangekomen in Aguas Calientes. Buiten de poort stond een meisje van het hotel op me te wachten en zijn we door een wirwar van straatjes en een markt naar het hotel, El Quetzal, gelopen. Onderweg wees ze aan waar ik mijn buskaartje naar Macchu Picchu voor zondag kon kopen en de bushalte. Het hotel ligt aan het spoor en ik heb een heerlijke kamer met een fantastische regendouche en prachtig uitzicht. Direct onder de douche gesprongen, echt genieten! Even plat en vervolgens rond 14:30 uur het dorp in om een buskaartje te kopen en even rondgeslenterd. Het is een klein dorp met heel veel restaurantjes en winkeltjes. Het is heerlijk weer, dus dat is wel fijn. Ik hoop dat het morgen ook zo is. Onderweg bij "La boulangerie de Paris" een heerlijke

sinaasappel-aardbeienjuice gedronken en een taartje gegeten. Verder lekker in het zonnetje op een bankje gezeten. 's Avonds een rondje gelopen, want alles is mooi verlicht in verband met kerst en daarna een restaurantje uitgekozen en mijn eerste pisco sour gedronken en een heerlijke pasta gegeten bij "Incontri del pueblo viejo". Zondag 18 december om 4:30 uur opgestaan en om 5:15 uur sloot ik aan in de rij voor de bus naar Machu Picchu met mijn ontbijtbox van het hotel. Een half uurtje later zat ik in de bus en nog een half uurtje later was ik er. Na binnenkomst ben ik meteen een stuk naar boven geklommen. Het was nog hartstikke mistig, wat het geheel iets magisch gaf. Af en toe trok de mist weg en kwam weer terug. Heel bijzonder om te zien. Uiteindelijk vertrok de mist helemaal en kwam de zon door. Ik heb een paar uur rondgeslenterd en rond 9:15 uur naar de uitgang gelopen. Theetje gedronken en de bus in naar Agua Calientes. Mijn rugzak had ik in het hotel gelaten, dus naar het hotel om mijn jas, sjaal, etc. in de tas te stoppen en het dorp in. Koffie gedronken en een chocoladebroodje gegeten bij "La boulangerie de Paris", lekker op een bankje in het zonnetje op het centrale plein een boekje gelezen en rond 13:00 uur een pizza gegeten. In het hotel mijn rugzak opgehaald en rond 14:45 uur naar het station. Op het station werd ik ingehaald door mannen met een brancard waar iemand met een hoofdwond op lag. Dat is een minder einde van een mooie trip. De trein vertrok netjes op tijd, 15:40 uur. Onderweg nog entertainment en een modeshow. Rond 19:00 uur aangekomen op Poroy station en met de taxi naar huis. Lekker douchen, theetje drinken met Ivonne die benieuwd was hoe ik het had gehad en slapen. Maandag 19 december na het ontbijt naar het Inca museum geweest, wat interessant was, daarna naar de massagesalon waar ik om 11:00 uur een afspraak had. Blijkbaar een dubbele afspraak, dus of ik over een uur terug kon komen. Geen probleem, broodje gegeten in het zonnetje, informatie ingewonnen over een bus die vanuit Puno naar Bolivia gaat en aangezien ik best veel tijd heb, denk ik eraan om een weekje naar Bolivia te gaan. Vervolgens om 12:00 uur weer naar de massagesalon en toen heerlijk ontspannen. Naar huis gelopen en om 15:00 uur met Ivonne naar het weeshuis om kennis te maken met de coördinator en tot 17:30 uur gebleven. Daarna, alleen, met de bus naar huis, weer een nieuwe route, maar is niet zo ingewikkeld, dus ging goed. Thuis viel opeens het licht uit, de storing bleek bijna heel Cuzco te betreffen, dus we zaten in het donker. Ineens zei Ivonne: we gaan uit eten, Joel en Carlos staan buiten op de hoek te wachten. Heel communicatief zijn ze hier niet, dat is me al vaker opgevallen. De regen kwam met bakken uit de hemel, het stormde en bliksemde, mooi moment om lekker naar buiten te gaan, zeg maar pfffff. Op de hoek van de straat een taxi aangehouden. Nou ja, eigenlijk is alles wat rijdt een taxi. Echte taxi's hebben een bordje op het dak, de rest van Cuzco met een auto doet ook dienst als taxi, dus altijd een taxi in de buurt. We gingen eten bij een soort fastfood idee met alleen maar kip, waar het licht en de keuken wel werkte. De deur stond lekker open, dus iedereen hield zijn jas aan, drinken werd niet naar gevraagd, heel bijzonder. Na het eten was het weer droog en zijn we naar huis gelopen. Dinsdag 20 december om 7:00 uur de deur uit richting de school Santa Barbara. Ondanks dat er vorige week gezegd werd dat het vakantie zou zijn, was dat toch niet het geval. Ik heb dus nog Engelse les gegeven en om 10:00 uur was het echt voorbij. Gedag gezegd en met de bus naar huis. Om 14:30 uur naar het weeshuis waar ik heb geholpen met wat dingen zoals haren kammen en vlechten bij de kleintjes. Er was een soort feestje georganiseerd door een organisatie met spelletjes, ballonnen, heel veel snoep en een kadootje voor alle meiden. Iedereen vond het helemaal leuk. Ik ben een beetje grieperig en om 19:00 uur werd in naar huis gestuurd omdat ik koorts had (volgens mij niet, maar het was toch al zo'n beetje tijd om te gaan), dus thuis gegeten op tijd naar bed met medicijnen van de apotheek. Woensdag 21 december om 8:00 uur richting een tehuis voor gehandicapte kinderen, Teresa de Calcutta. Bij aankomst kon ik meteen mee met een aantal mensen naar het ziekenhuis waar 8 kinderen in een rolstoel naartoe gebracht moesten worden. Het ziekenhuis is 100 meter lopen, dus lekker dichtbij. Op dit soort momenten ben ik weer zo blij en dankbaar dat ik in Nederland geboren ben. Ik bleef met een Peruaanse vrouw en een andere vrijwilliger uit de VS in het ziekenhuis, de rest ging terug. Het was druk en het duurde even voordat alle kinderen aan de beurt waren. De Peruaanse ging met de kinderen een voor een naar binnen en ik bleef samen met de andere vrijwilliger in de wachtkamer. Toen de 1e klaar was ging zij dat kindje terug brengen en zat ik daar met 6 meervoudig gehandicapte kinderen, waarvan er een er steeds met de rolstoel vandoor wilde en de rem werkte niet goed, dus vastzetten schoot niet op. Een kon blijkbaar lopen en die stapte uit de rolstoel en ging er ineens vandoor, dus ik haar weer terug in de rolstoel gezet en een klein ventje huilde steeds, dus daar heb ik maar kleine rondjes mee gelopen, want je kunt de rest niet alleen laten, dus ver wandelen gaat niet. Best wel even wennen, maar uiteindelijk kwamen er steeds vrijwilligers kinderen die klaar waren ophalen, dus rond 11:00 uur kon ik samen met de Peruaanse met de laatste twee terug, vervolgens een speelhoek opgeruimd met twee andere vrijwilligsters en om 11:30 uur zat het er weer op. Geen lange werkdag, maar vond het wel even prima zo. Dit is toch wel even anders dan Engelse les geven. Met de bus, weer een nieuwe route, naar huis en daarna lekker geluncht. Nu even relaxen, want ik moet zorgen dat de griep niet doorzet.

Begin vandaag nog!

Waar wacht je nog op? Leg je avonturen vast in een digitaal dagboek dat je kan delen met vrienden en familie. Wissel op elk moment tussen verschillende apparaten. Ga aan de slag in onze online applicatie.