Vertrek

Alsof ik niet ben weggeweest. Zo voelt het als ik hier ben, maar zo voelt het ook als ik in Nederland ben. Het krioelt in de stad, moeders met kinderen, moeders met handelswaar, mannen aan het werk een stad die bruist van mensen die grotendeels buitenleven.

De afgelopen dagen waren hectisch. Niet alles verliep even vlekkeloos, zo stonden we afgelopen donderdag met pech langs de weg. We zouden de spullen die in Apeldoorn stonden verplaatsen naar Heereveen. Net voordat we de afslag van Apeldoorn zouden oprijden, zagen we plotseling rook uit de motorkap komen. Daar stonden we langs de kant van de weg te wachten tot de ANWB ons zou oppikken. De auto bleef roken, maar gelukkig viel het mee en was alleen de radiator stuk. Met auto en aanhangwagen zijn we naar Stichting Medic gesleept. Een andere bus moest geregeld worden, waar uiteraard geen trekhaak achter zat, zodat de auto naar een garage in Apeldoorn werd gebracht en de aanhangwagen achter slot en grendel werd gezet om hem vervolgens later weer op te halen. Het werd een veel langere dag dan gepland, maar gelukkig zijn we uiteindelijk veilig thuisgekomen.

Vrijdagochtend heb ik met een vaartje mijn koffer gepakt en ben ik de laatste spulletjes gaan halen. De vlucht naar Accra verliep vlekkeloos. Op het vliegveld kwam ik al snel een oude bekende tegen. Echt heel toevallig, maar wel erg speciaal. Een nachtje heb ik bij Toontje geslapen om vervolgens door te vliegen naar Tamale, mijn eindbestemming.