No worries mate!

Vrijdag 5/9
Tjonge jonge wat is er in die paar dagen alweer veel gebeurd. Om bij het begin te beginnen, de eerste ochtend in Cairns werd ik wakker in mijn hotel en toen dacht ik:" ojee, nu zit ik helemaal in m'n eentje aan de andere kant van de wereld...." Dat is toch best wel even slikken eigenlijk. Na de eerste lichte paniekaanval, die ik toch echt wel even had, dacht ik: "misschien is het een goed idee als ik Mirjam en Marieke 'n berichtje stuur met de vraag of ze iets willen afspreken"? En dat wilde ze wel. Hun voorstel was om drie dagen samen een auto te huren. Dat drukt de kosten en is ook nog gezellig. Zij hadden inmiddels een hostelachtig hotel geboekt voor vanaf zondag en dat was toevallig een driepersoonskamer dus als ik dat zag zitten kon ik drie nachten bij hen op de kamer. Nou dat vond ik een

heel goed idee. Met het vooruitzicht dat ik de komende dagen niet meer na hoefde te denken over: "waar slaap ik straks en wat ga ik vandaag doen", kreeg ik er weer zin in. Ik hebben lekker door Cairns geslenterd en over de Esplanade gewandeld. Op 'n terras heb ik 'n hele lekkere pizza gegeten en daarna ben ik vroeg naar bed gegaan.

Zaterdag 6/9
De volgende ochtend kwamen M&M me om 10.00 uur halen en zijn we naar Palm Cove Beach gereden, n dichtbijgelegen strand waar we even lekker in de zon hebben gelegen en even het dorpje zelf bekeken hebben. Daarna zijn we nog naar een 500 jaar oude vijgenboom gereden (met een omvang van 40 meter) en naar een waterval (die n beetje tegenviel) Daarna hebben we boodschappen gedaan en zelf bij het hostel een simpele maaltijd in elkaar geflanst.

Zondag 7/9

M&M kwamen me weer ophalen bij mijn hotel zodat ik met bagage en al naar hun hotel kon verkassen. Daarna zijn we naar Atherton Tableland gereden, een hoogvlakte ten zuidwesten van Cairns. Een heel mooi gebied waar we een soort rondrit in hebben gemaakt om af en toe uit te stappen en van het uitzicht te genieten.
Op de terugweg vroeg Mirjam of ik zin had om ook even te rijden (aan de linkerkant van de weg en met het stuur ook aan de andere kant). Echt jongens (really guys) ik zat nog geen minuut achter het stuur of wat denk je? Komt er ineens, out of the blue, zo'n schattige Walibi aanhuppelen en die gaat zo onder het voorwiel liggen!!!!! Erg hè, ik schrok me wild maar het gebeurde in de beroemde "split second". Ik kon er echt niks aan doen, ik kon hem niet ontwijken en ook niet meer op tijd remmen. Gelukkig ging het voor hem (of haar) ook zo snel dat hij er niet veel van mee gekregen heeft. Nadat we van de schrik bekomen waren ging Mirjam toch maar weer liever zelf rijden. Die dacht ook, wat is dit voor n rampfiguur ;-))

Maandag 8/9
De volgende dag zijn we naar Hartley's Crocodile Adventures Park gereden. Daar hebben we de giftigste slang in de wereld gezien: de Inlandtaipan. Met een beet geeft deze slang genoeg gif af om 100 mensen te doden (vertelde Jesse, de slangenoppasser). Ook zagen we koala's , kangoeroes en natuurlijk Walibi's (we hebben ter plekke n traantje weggepinkt omdat we nu goed konden zien waar ik zo lomp overheen gereden was.
Na deze trip zijn we naar een reisbureau gegaan, Mirjam en Marieke om n camper te boeken waarmee ze de komende maand langs de oostkust afzakken richting Sydney, en ik om drie avontuurlijke trips te boeken: ik ga de komende twee weken naar Northern Territory Australia (vliegen). Daar ga ik dan eerst een tweedaagse tour doen naar Litchfield National Park en daarna met een driedaagse tour naar Kakadu National Park. Op beide tours slaap ik in de open lucht in een Swag ( n dikke mat waar je met je slaapzak inkruipt geloof ik...?) of in n tent. Spannend genoeg voor jullie jongens? Voor mij wel in ieder geval. Daarna reis ik met n soort jeep tour dwars door de outback naar Ayers Rock. Kost n paar centen maar dan heb

je wel wat zullen we maar zeggen.

Dinsdag 9/9
We wilde alledrie graag Cape Tribulation in Daintree National Park gezien hebben dus daar gingen we onze laatste (gezamenlijke) dag heen. Via Port Douglas (dat we ook gezien wilde hebben). En inderdaad echt prachtig. Geen spijt van.
Onze laatste avond hebben we alledrie n fles wijn soldaat gemaakt en zijn we uiteindelijk dubbel van het lachen en behoorlijk tipsy ons bed in gerold. Mirjam en Marieke, ik vond het supergezellig met jullie, vooral de laatste avond leerde we elkaar goed kennen ( wat wijn al niet kan doen). En als ik een volgende keer Voor Haar van Frans Halsema hoor
(en niet van Paul van Vliet ;-))) dan denk ik aan jullie!!!