A sailboat in the moonlight

In het vliegtuig terug naar Cairns (waarom weer terug naar Cairns vragen jullie je misschien af, dat was op de een of andere manier het goedkoopste) had ik drie stoelen naast elkaar voor mezelf alleen dus ik kon riant met mijn pootje omhoog lekker relaxen.
Het hostel haalde me op van het vliegveld en om 21.30 lag ik al op een oor in mijn bedje, dolblij dat ik weer "op reis was". Baby is on the road again.
Zaterdag 4/10
De volgende ochtend na een perfecte nacht slapen trakteerde ik mezelf op n uitgebreide brunch in het centrum van Cairns. Daar heb ik echt even van genoten. Daarna ben ik meteen het reisbureau in gedoken om de rest van mijn snode plannen te smeden.

Na nog een nachtje in Cairns, wat ik inmiddels ook wel voor gezien hield, vertrok ik de volgende ochtend met de Premier bus richting Airlie Beach, waar ik op het eind van de dag aankwam (die foto van die vrachtwagen heb ik genomen omdat de vrachtwagens hier zo mooi zijn, "echte" vrachtwagens zeg maar).
Ik sliep die avond in een heel gezellig resort en had best een luxe kamer met bubbelbad. Alleen........er zat geen stop in het bad. Gdvrrrrrr heb ik weer. Ik naar de receptie voor een badstop. Sorry maar een reservestop hadden ze niet! En ik mocht er ook niet een uit een andere kamer pakken want alle kamers waren bezet.... Het zal me toch niet gebeuren dat ik een kamer met een bubbelbad heb en dat ik daar dan niet in kan door zo'n stomme stop, dacht ik toen ik terug liep naar mijn kamer. Wacht eens even, op mijn kamer lag een rond zeepje...zou dat in het putje passen..? Het leek er wel op. Ik ging er in het begin met mijn voet op staan en toen het bad half vol was bleef het zeepje zitten door de druk van het water. Jiiihaaaa, I nailed it, riep ik triomfantelijk tegen mezelf en bubbelde er lustig op los.
Maandag 6/10
De volgende dag moesten we ons om 14.00 uur bij de boot verzamelen en ik dacht gelijk: leuke groep, dit wordt gezellig. We raakten meteen met elkaar in gesprek omdat een meisje aan mij vroeg wat ik aan mijn voet had. Het ijs was zo al gebroken voor we aan boord waren.
De "captain" voor deze zeiltocht was Liam en toen hij begon te praten moest ik echt mijn lachen inhouden omdat hij een hele rare stem had, ik dacht eerst dat hij het voor de grap deed. Het leek net alsof hij in n

krakerige oude microfoon praatte, zoiets, echt hilarisch. De "Deckie" heette Elliot en zou voor ons koken, afwassen, ontbijt klaarmaken enz.
De rest van de groep waren: Elsa uit Nederland (18), een Italiaans stel ( rond de 25) hij heette Marco en haar naam weet ik niet meer, Melissa en Natasja, 2 Australische vriendinnen (rond de 40), Sarah en Phil, een jong stel uit Canada (rond de 20) en nog 4 Chinezen die hun naam wel hebben genoemd maar dat is letterlijk niet voor herhaling vatbaar :-)))

Die eerste dag stond er een strakke wind dus we zeilden in een ruk hoog aan de wind ( de boot lag bijna op zijn kant in het water) in 3 uur naar onze bestemming: the Withsunday Islands.

Bij aankomst en nadat we geankerd waren konden we meteen aanvallen op hapjes en een drankje terwijl Elliot ons eten klaarmaakte (kip uit de oven met knoflookbrood en een heerlijke salade). Het smaakte heerlijk maar ik had toch n beetje last van mijn maag. Normaal gesproken ben ik niet zo gauw misselijk op een boot maar hij deinde zo heen en weer dat ik toch

wel snel weer aan dek ging, voor de zekerheid....maar het ging goed. En nu kon ik meteen even een paar mooie plaatjes schieten.
Er waren drie privé cabines maar die waren al vergeven aan de twee stelletjes en de 2 vriendinnen dus Elsa en ik en de vier Chinezen sliepen in de grote kajuit. Geen probleem, ik dook gewoon met m'n kleren aan mijn bed in en ik heb best goed geslapen, kwam vast door dat gezellige gewiebel.

Dinsdag 7/10
Na een heerlijk ontbijt met vers fruit en geroosterd brood zeilde we naar het prachtige Whitehaven Beach met het beroemde witte en heel zachte zand. Hier bleven we de hele ochtend om te zwemmen, te zonnen, foto's te nemen en rond te lopen over het adembenemende strand. Echt wauw zo mooi. Ik hoop dat de foto's het een beetje weergeven maar eigenlijk moet je het met je eigen ogen zien. Dat witte zand en het glinsterende water waar hier en daar het witte zand door naar boven komt bij laag

water. Echt heel mooi en ik denk ook elke keer weer anders als je er meerdere keren heen gaat.

Na een heerlijke lunch op de boot gingen we snorkelen bij Blue Pearl Bay. Echt fantastisch, ik heb nog nooit zoveel tropische vissen gezien, blauwe vissen met oranje staartjes, zwart-wit gestreepte vissen, groene, paarse, oranje, noem het maar op het zwom allemaal om me heen. En ik kon het goed zien met mijn snorkelbril op sterkte (die ik nog snel even voor het aan boord gaan gehuurd had in de haven). Bij Cairns was het koraal mooier, met veel meer verschillende soorten koraal en prachtige kleuren maar veel minder vissen. Hier was het andersom, het koraal was wat minder maar wat een vissen! Op een gegeven moment gooide Eliot wat brood in zee om de vissen naar ons toe te lokken en dat was heel leuk want nu zwommen ze vlak voor mijn snorkelbril langs en keken sommige me ook even nieuwsgierig aan, echt een geweldige ervaring. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Helaas, wederom geen onderwatercamera maar jullie moeten me hier maar gewoon op mijn woord geloven :-)))

Na deze super snorkel ervaring brachten Liam en Elliot ons naar Langford Beach waar we onder het genot van verse zelfgemaakte hapjes van weer een volgende zonsondergang konden genieten. Het houdt maar niet op!
De volgende ochtend konden we nog even kort onze snorkelbril tevoorschijn halen voor een snelle snorkelduik. Daarna ging het weer in volle vaart richting Airlie Beach. In volle vaart omdat we gingen racen met een andere zeilboot (waar we uiteraard van wonnen;-))))

'S avonds heb ik met het Italiaanse stel gegeten op het terras van de bar naast mijn hostel. Terwijl we zaten te eten werden we trouwens ook nog getrakteerd op een maansverduistering. Geen foto's van helaas want mijn camera lag aan het infuus. Ik snap best als jullie nu denken ja hoor, die Mieke verzint er af en toe gewoon wat bij maar nee, het gebeurde echt gewoon onder het eten. En geloof me, het was heel mooi en bijzonder. Dit was trouwens wat mij betreft tot nu toe de leukste, mooiste en gezelligste trip die ik hier gedaan heb en ik heb nog dagenlang "gedeind" alsof ik nog op het water was.