Zaterdag

Plattsburgh, 08.25.2018

De meeste mensen zijn gearriveerd voor het begin van een nieuw schooljaar en de Clinton dining hall is geopend. Dit is de plek waar ik als Freshman oneindig vaak kan eten. Dit is leuk want de Clinton dining hall is ook recht naast het gebouw waar ik woon. Ik ben bijvoorbeeld net naar beneden gegaan voor warme chocolademelk. Je schenkt je mok halfvol met chocolademelk en je vult het bij met gewone melk omdat het anders te zoet is. Dat is het ding met veel eten hier. Alles is te zoet. Verder heb ik niet veel klachten over Clinton. Er is veel keus. Je hebt een soort lopen buffet met sla en groenten. Soms zijn er nacho's en stukken pizza. Verder kan je via een paar computers eten bestellen. Je kan kiezen uit bijvoorbeeld hamburgers maar ook aziatische grill en ander eten.
In de ochtend zijn er soms pancakes met syrup. Er zijn altijd eieren die naar niks smaken maar je kan er zelf zout en dergelijke opgooien. Er zijn natuurlijk frisdrankautomaten maar er is ook water met citroen en meloen en dergelijke. Je kan dus redelijk kiezen hoe gezond je eet. Ik was net in Clinton voor warme chocomel en er was een meisje. Ze had een stuk pizza toen ik aankwam. Daarna ging ze er nog twee halen en een burger. Ik was onder de indruk.

Ik ontbijt nu regelmatig (lees: dit weekend) met Jana en Rei en als

je daar eenmaal zit kom je andere mensen tegen of je schuift bij iemand aan en dit maakt het allemaal erg gezellig. We hebben ook een groepsapp gemaakt met de internationals dus je kan altijd vragen of iemand zin heeft in lunch.

Nadat Jana, Rei en ik naar Clinton zijn geweest gingen we terug naar onze dorms. We werden door onze RA (de persoon die toezicht houdt over de rest van de verdieping) naar een educatieve sessie voor alle eerstejaars gebracht.
Ik weet niet waarom ik ging. Mijn RA, Tenzin, zei dat ik als international niet verplicht was omdat ik al zoveel informatie had gekregen in de introweek. Ik dacht ach waarom niet en ging gewoon mee. Ik zat tussen alle Amerikaanse mensen waar ik nog niet aan gewend ben. Ze zijn een beetje een clique en ik kende natuurlijk niemand dus zat erbuiten. Gelukkig kwam een vriend van me, Ayaz, uiteindelijk naast me zitten.

Even over Ayaz, hij is erg aardig maar wat het fijnst is aan hem als vriend hebben is dat hij erg goed Engels spreekt. Het blijkt dat mijn engels onder de internationals bovengemiddeld is (iedereen complimenteert me steeds en vraagt hoe ik het geleerd heb, het is zo lief en ik heb geen idee hoe ik Engels kan) en veel internationals zijn vaak naar woorden aan het zoeken en hebben moeite met dingen overbrengen. Als ik een sarcastische opmerking maak komt hij de helft van de tijd niet over. Ik ben niet close genoeg met Amerikaanse mensen om sarcastisch te zijn. Ayaz is geweldig sarcastisch dus minder vermoeiend om gesprekken mee te voeren.

Hij kwam dus naast me zitten en we begonnen met de educatieve sessie. Deze leraren bedachten dat ze een interactieve sessie met ons zouden hebben. Het ging over belangrijke campus onderwerpen. Maar dat ging het eigenlijk niet. Ze vertelden ons dat we op tijd moesten komen in de les en gaven ons tips om te leren. Maar dit deden ze "interactief". Een leerling werd gedwongen om naar voren te komen en een stuk script te lezen alsof hij een docent was. De docent zou daarop reageren als een leerling en de leerling zelf daar met zijn mond vol tanden laten staan. Dit klinkt al "cringe" maar het was nog erger. De leerlingen konden vaak ook het script niet lezen. Het ging erg ongemakkelijk en niemand wist hoe ze microfoons moesten gebruiken dus we hoorden natuurlijk niks. Ze gaven ons ook steeds twee minuten om over een vraag te overleggen. Als niemand iets kan horen wordt dit natuurlijk drama. Dit is waarom iedereen na de eerste helft opstond en wegliep. Ik hoefde daar eigenlijk toch niet te zijn dus Ayaz en ik zijn ook gewoon weggelopen.

Ik ben daarna naar mijn dorm gegaan en ik was zo moe dat ik gewoon de hele middag op Netflix heb gezeten. Het was pas toen ik geappt werd door Jana of ik al had gegeten dat ik weer activeerde. Natuurlijk had ik honger want ik had nog niet geluncht. Jana en ik aten met zijn tweeën. Die avond zouden er activiteiten zijn zoals lastertag en rolschaatsen. Jana was echter ook geappt door Rei die ons meevroeg naar een feestje bij Kotomi thuis. Zij was onze orientatieleider en een senior. We bedachten dat we liever naar Kotomi gingen, het klonk gezelliger en we konden toch allebei niet rolschaatsen. Na het eten verzamelden we om weg te gaan, we wisten de weg niet want Kotomi woont off-campus.

Het is hier kennelijk goedkoper om op jezelf te wonen dan om op campus te wonen. Dit vind ik erg raar, ook omdat je als je op jezelf woont een kamer voor jou alleen hebt en op campus moet je hem delen.

Jana, Michael en ik waren de enigen die niet Aziatisch waren. Michael was de begeleider die me de eerste dag naar mijn kamer bracht. Hij is ook een senior en goede vrienden met Kotomi. Hij is trouwens ook de persoon die alle foto's heeft gemaakt die ik van Facebook gestolen heb (je herkent ze aan het feit dat het goede foto's zijn, de mijne zijn dat niet). Ik herkende hem eerst niet omdat hij een mondkapje ophad vanwege de griep.

Het grootste deel van de groep was Japans. Owen was er ook, hij is Koreaans. Het leukste aan Owen vind ik dat in Korea ze je leeftijd anders tellen. Als je wordt geboren ben je 1 en als je jarig bent wordt je niet ouder. Er is een nationale dag waarop iedereen een jaar ouder wordt. In normale leeftijd is Owen jonger dan ik (18) in Koreaanse leeftijd is hij ouder (20). Zijn naam is trouwens ook niet Owen maar iets Koreaans waar ze zelfs in Korea moeite mee hebben. Daarom laat hij zichzelf Owen noemen.

We kwamen bij Kotomi aan en we trokken onze schoenen uit en gingen op de grond zitten. Het was er erg klein en erg warm. Ik had stroopwafels voor haar meegenomen, onder andere als bedankje omdat ze een ontzettend leuke orientatieleider was. Iedereen hier is blij met stroopwafels.

We hebben de hele avond spelletjes gedaan en het was heel gezellig. Toen ik 18 werd dacht ik niet dat ik ooit nog illegaal zou drinken maar ik heb Amerikaans bier gedronken. Het was echt ontzettend vies na de eerste twee slokken, het was erger dan Heineken. Rei en iemand genaamd Yuhi hebben me ook

geleerd mijn naam in Kanji te schrijven. Het kon echt op heel veel manieren maar hana betekent ook bloem dus ik heb het op die manier gedaan.

We waren daar al redelijk vroeg, gelijk na het eten, dus we zijn ook redelijk op tijd naar huis gegaan. Ik was bang dat Adrianna al sliep en wilde haar niet wakker maken. Toen ik op onze kamer aankwam was ze er echter nog niet. Ik vond een briefje dat ze uitging met andere nursing majors en dat ze laat terug zou zijn. Ik gebruikte deze tijd om te douchen omdat ik niet wist hoe druk de douche de volgende ochtend zou zijn.

Toen ik terugkwam op de kamer was Adrianna aangekomen. Ze was naar een feestje van het lacrosseteam geweest. Ze vertelde dat de campuspolitie steeds alle feestjes af probeerde te breken dus dat ze van feest naar feest moesten vluchten. Uiteindelijk is ze dus ook maar naar haar kamer gegaan. Hierna gingen we vrij snel slapen.

Op de terugweg van Kotomi liepen we langs het water de campus op toen Yuhi ineens naar ons toekwam met een minischildpad in zijn handen. Ik wist niet dat die hier zitten en zelfs Michael die hier al 4 jaar was had er nog nooit een gezien. Nadat we er een zagen zagen we al snel een tweede en het zou me niet verbazen als er net zoveel schildpadden als eekhoorns zitten.

Begin vandaag nog!

Waar wacht je nog op? Leg je avonturen vast in een digitaal dagboek dat je kan delen met vrienden en familie. Wissel op elk moment tussen verschillende apparaten. Ga aan de slag in onze online applicatie.