Bijzonder Balkan

Vrijdag 1 mei is het weer tijd Kroatië achter ons te laten. We rijden via de kustweg langs Dubrovnik richting de grens met Montenegro. Prachtige uitzichten! Bij de grensovergang krijgen we de eerste stempel in ons paspoort! En ook Montenegro is weer een prachtig Balkanland. Mooie stranden, dorpjes, heel groen. Bijna jammer dat we hier niet zullen overnachten. Als we bij Kamenari aankomen, zijn we precies op tijd om nog aan boord van de ferry te gaan die ons naar de overkant van het meer, naar Lepetane, brengt. Dat bespaart ons heel wat kilometers en daar hebben we geen gebrek aan.
Eind van de middag komen we via een erg bochtige weg aan bij de grens met Albanië, hier krijgen we onze tweede stempel!
Zodra we de douanepost door zijn, schrikken we van de armoede. We zijn in een heel ander stukje Europa terecht gekomen; bedelaars, overal afval/vuilnis gedumpt en al snel komt een paard-en-wagen ons tegemoet! Na zo'n 25 kilometer bereiken we de camping van de familie Wesselingh al; een Nederlands gezin dat heel goed werk verricht in Bushat, waar we nu zijn.
Er staan hier bijna alleen maar Nederlanders waarvan we er al een aantal eerder deze reis zijn tegengekomen.
De nacht hier verloopt onrustig; honden, ezels, hanen ze testen allemaal hun stemgeluid.. en na enkel het geluid van de kabbelende zee gewend te zijn, is dat even wennen.
Eén voordeel, we zijn hierdoor wel vroeg op pad. We willen vandaag bij het Ohrid meer in Macedonië uitkomen. Maar eerst een stuk van Albanië ontdekken! Helaas regent het en dat met alle armoede langs de weg, doet het allemaal een beetje triest aan. Wat opvalt, zijn de vele (honderden!) benzinestations langs de weg. Op elke 100 meter 5 á 6 stuks! Later op de dag zouden we daar nog een leuk akkefietje beleven. We reizen via Lezha, Tiranië en Elbasan, de drie grote steden. De wegen zijn verbazend goed, een enkele kuil daar gelaten. Tiranië (hoofdstad) is één grote chaos van verkeer maar Niels rijdt zonder problemen met de meute mee. Deuren op slot want zulke schijterds zijn we wel.
Na Elbasan (lunchstop) wordt de natuur erg mooi. We besluiten, voordat we straks de grens overgaan, nog even te tanken. Met al die benzinestations hier, geen enkel probleem. De tankbeheerder gooit 'm vol en als we met “card” (pin of creditcard) willen betalen, schudt hij hevig “nee”. Slik..
Voor ruim 50 euro getankt en maar een tientje + 1200 lek (8 euro) op zak hebben.. Wattetenu??
We leggen 'm uit dat op zijn uithangbord de Maestro en Mastercard logo's staan, de beste man spreekt alleen geen woord Engels.. Hij roept een jonge gozer van het naastgelegen restaurant erbij. Deze jongeman spreekt goed Engels en we leggen hem uit wat er gebeurd is. Zij overleggen wat en we zullen naar het dichtstbijzijnde stadje Prrenjas rijden, met de jongen die zich voorstelt als Geni, om daar te pinnen en weer terug te komen. Mika bij mij voorin op schoot en Geni naast Seb. De jongen praat en vraagt honderduit en hij zit ondertussen maar in Seb zijn wangen te knijpen die hem ietwat angstig aankijkt. Geni wijst ons de bank, we pinnen en rijden weer terug. Tankbeheerder blij, wij blij en Geni krijgt natuurlijk een mooi zakcentje. We hebben er een Albanese vriend op Facebook bij en kunnen er achteraf smakelijk om lachen; jut en jul die in een afgelegen dorpje in Albanië denken te betalen met pin of creditcard...
Het is nu niet ver meer naar de grens met Macedonië en als we deze gepasseerd zijn, komen we al na een klein kwartiertje aan bij camping Rino waar we de nacht zullen doorbrengen. Prachtig gelegen aan Ohrid Lake. We besluiten een hapje te eten op het mooie terras aan het water en terwijl Mika met de bal speelt, het valt te raden, raakt deze te water. De stroming is zo sterk dat voordat de zwabbers en giek tevoorschijn zijn gehaald, de bal al ver op “see” is. Mika is ontroostbaar.. Een Duitse campinggast vindt het zo sneu, hij spreekt een visser aan en vraagt de bal te gaan halen en dat doet 'ie! Al “gondelend” gaat 'ie het water op en komt even later terug met de bal! Mika is dolblij en bedankt de visser met een biertje.
De volgende dag rijden we nog 2 uurtjes door Macedonië voor we de grens met Griekenland bereiken. Macedonië is weer prachtig, het wordt wat eentonig, ook hier is alles zo mooi groen. De appelbomen staan vol bloesem en dat met de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond, écht prachtig! Maar de wegen zijn erg erg slecht! Heel veel kuilen, scheuren in het wegdek; een echte bumpy ride.
Als we de grens met Griekenland over zijn, lijkt het meteen 15 graden warmer. We tuffen nog zo'n 6 uur (!) door, voor we het prachtige (ja ook hier) Chalkidiki bereiken. We zullen een aantal dagen op het middelste schiereiland Sithonia verblijven, bij het plaatsje Sikía. We komen aan door een prachtig gebied met dennenbos en zien de turquoise zee opdoemen met op de achtergrond de indrukwekkende berg Athos. Het mooie zandstrand ligt op 2 minuutjes lopen van Camping Melissi dus hier gaan we ons de komende tijd wel vermaken!